Waylon keert terug naar de country met nieuw album ‘Time Jumper’. ‘Het is de muziek waarmee ik als kind geïnfecteerd ben geraakt’

Gastvrij slaat Waylon, de deur van zijn Hilversumse villa open. De hond is in de tuin - ‘kwijlgevaar’ - en op de keukentafel staan thee en verse spekkoek. Partner Bibi Breijman loopt bedrijvig heen en weer met een poetsdoek in de hand. Dochter Teddy (6) is op school, zoon Chester (3) puzzelt geconcentreerd, en jongste telg Tjipto dreint om zijn flesje melk. Huiselijker wordt het niet. Het zijn omstandigheden die Waylon zichtbaar goed doen.

De aanleiding voor het gesprek is zijn nieuwe countryalbum Time Jumper en de tour die eraan vastzit. In de hal staan de instrumenten al klaar, gereed om later die middag in het busje te worden geladen. Toch oogt Waylon kalm. Grijnzend: „Dit is wat het is en dit is wat ik ben, daar hoef ik geen moeite voor te doen.”

Zijn leven loopt tegenwoordig op rolletjes. Dat is niet altijd zo geweest, zegt Waylon. Hij beschrijft de jonge Willem als ’het moeilijke ventje uit de buurt’. „Ik was een intens en druk jongetje. Op de basisschool kreeg ik als enig kind een ’heen-en-weerschriftje’ mee waarin de juf schreef over mijn gedrag en mijn moeder dat moest ondertekenen. Vervelend? Nee, ik ontdekte dat ik er aandacht mee kreeg. Zo wilde ik later liever zingen dan drummen, omdat je dan vooraan in de spotlights staat.”

Muziek was zijn uitlaatklep, tot zelfs dat niet meer hielp. „Ik heb op een gegeven moment de country laten gaan omdat mijn hele leven een puinhoop was. Al besefte ik op tijd dat ik er iets van moest gaan maken, waarna mijn carrière via programma’s als Holland’s Got Talent begon te lopen.”

Zoon Tjipto kruipt bij hem op schoot voor een knuffel en steelt een stukje koek. Waylon lacht en vertelt over The Winner takes it all, een nieuwe talentenjacht van Talpa die vanaf 10 januari te zien is. En waarin hij in de jury zit. „Het is een verrassend leuk programma. Mensen kunnen een ton winnen; de focus ligt op het competitie-element. Ik zoek als jurylid naar de drive bij de kandidaten. Daarbij helpt het niet als je eruitziet alsof je naar de bakker gaat.”

Over de doorstart van The Voice – waar Waylon een paar jaar terug nog één van de coaches was, is hij ook enthousiast. „Maar ik ben er wel wat sceptisch over hoe gezellig of leuk de sfeer nu achter de schermen kan zijn. Ik hoor verhalen over protocollen. Door al die nieuwe regels is er een sfeer van wantrouwen. Ik ben ook kritisch over de verplichte cursussen, zoals de code voor ’respectvol samenwerken met elkaar’. Zo’n cursus heb ik niet nodig. Ik doe dit al van jongs af aan, heb in mijn carrière iedere kabel gerold die er is.”

Terug naar de muziek, want daar praat hij liever over. Waylon gelooft dat de wereld juist nu behoefte heeft aan country, zegt hij. „Het is de ultieme pleister in tijden van onrust en bij hartzeer.” Dat geldt voor de luisteraar en voor hemzelf, als muzikant. Het laatste nummer op zijn nieuwe album, Mind Over Matter, heeft bovendien een bijzonder betekenis. Het was het favoriete liedje van Robby Turner, een vriend van de zanger en bandlid van Waylon Jennings, die een paar maanden terug overleed. „Hij heeft gerealiseerd dat ik met een dreamteam kon werken voor dit album en hij was medeproducent van het album”.

De terugkeer naar country beschrijft Waylon als thuiskomst. „Het is de muziek waarmee ik als kind geïnfecteerd ben geraakt. De aanleiding was een roadtrip, die ik vorig jaar met mijn vader door Amerika maakte. Net als vroeger, toen mijn vader vrachtwagenchauffeur was, lekker toeren. Alleen nam ik nu hem aan de hand in plaats van andersom.” Tijdens die rit hadden ze onafgebroken een countryzender opstaan. „Ik draaide me naar hem om en zei: zo’n album wil ik maken.”

Beluister Time Jumper hieronder: