Overdag ambtenaar, ’s avonds garagerocker: Henri (43) haalt De Keefmen van stal

Het staat er echt op Wikipedia: ‘De Keefmen was een Nederlandse band uit Klazienaveen.’ Wás? Henri Sulmann (43) – zanger, gitarist en drijvende kracht achter de band – lacht. „We zijn nooit officieel gestopt, maar we lagen al jaren stil.” Tot nu.

Op 23 mei verschijnt het album Different Worlds op vinyl, opgenomen met een deels nieuwe bezetting, maar in dezelfde muzikale geest. „Ergens onder de motorkap sudderde het altijd wel: moeten we nog een keer iets doen?”

Als business controller bij de gemeente Emmen vult Sulmann zijn werkdagen als specialist op het gebied van organisatiebeheersing, maar het maken van muziek is een constante in zijn leven. „Mijn werk lijkt misschien ver verwijderd van een repetitieruimte of opnamestudio, maar niets is minder waar.”

De rol van aanjager en verbinder vervult hij namelijk niet alleen op kantoor, maar net zo goed in zijn muzikale projecten. Zo kwam de herstart van De Keefmen op gang toen hij een paar jaar geleden bassist Peter Kroes weer eens tegen het lijf liep. „Het begon meteen te kriebelen.”

Sulmann had twee nieuwe nummers liggen die volgens hem perfect pasten bij De Keefmen: „Wat meer sixties, iets minder stevig dan The Heck, mijn andere band.”

Arjan Spies, bekend van The Kik én als producer bij zijn eigen Studio Teepdek, neemt op deze plaat de drums voor zijn rekening. „Arjan ken ik al heel lang. We hebben vroeger regelmatig samen opgetreden. Hij met zijn band Mark & The Spies waarin hij gitaar speelde en zong, en wij dan met De Keefmen”, zegt Sulmann. „Ik wist niet eens dat hij ook zo goed drumde. Maar het werkte fantastisch.”

In 4 dagen namen ze het album op, grotendeels live op tape. „Zoals in de jaren 60.” De muzikanten troffen elkaar in de studio in Rotterdam. „Arjan had dan in de auto al de akoestische demo’s beluisterd die Peter en ik hadden gemaakt. Twee, drie takes per nummer om het op tape te zetten. Daarna nog wat overdubs om het in te kleuren. Na zo’n studiodag ben je helemaal gesloopt, maar ook heel tevreden.”

Waar The Heck grossiert in rauwe, energieke garagerock, grijpt De Keefmen terug op de ongepolijste beatmuziek uit de jaren 60. Denk aan bands als The Outsiders, The Troggs, Q65, Cuby + Blizzards en The Byrds. „Hun album Preflyte heeft me 20 jaar geleden al beïnvloed – het zat al in mijn hoofd bij de eerste plaat van The Miracle Men.” Dat was Sulmanns eerste serieuze band, begin jaren 2000.

De twaalf nummers op Different Worlds hebben een totale speelduur van 31 minuten. „Langer dan ik had verwacht.” Het album verschijnt via het Duitse label Soundflat Records, dat ook eerdere releases van The Heck uitbracht.

Voor Sulmann ligt de essentie van muziek maken in het creatieve proces. „Ik ben er ooit mee begonnen om mijn eigen werk te kunnen opnemen. Dat is nog steeds het mooiste”, zegt hij. „De basis van zo’n plaat ontstaat in een paar weken. Je schrijft, je werkt het uit, je zit met elkaar in de studio... dat is voor mij het allerleukste.”

Live spelen is óók een uitlaatklep. Maar een uitgebreide Keefmen-tour zit er momenteel niet in. „We doen op 27 juni een optreden in de Vera Kelderbar, met Digger & The Pussycats. Dat zou je als een verlate releaseparty kunnen zien.”

Met The Heck en het garagerockabilly-duo The Sensational Second Cousins staan genoeg andere optredens in de agenda. „Dat loopt gewoon lekker door”, zegt Sulmann, die ook de boekingen en promotie zelf ter hand neemt. „We hebben wel met boekingsbureaus gewerkt, maar dat leverde vaak weinig op. Logistiek zijn die andere bands ook makkelijker. Iedereen woont hier in de buurt, dus we kunnen snel schakelen.”

Van ‘The Cousins’ verschijnt in het najaar bovendien een 10-inch mini-elpee met acht nummers. „Onze vorige plaat is van 2016, dus het werd ook wel weer ’ns tijd.” Daarnaast is hij met The Heck te horen op de verzamelelpee They Come From The Lowlands, samen met onder meer Fleur en The Krontjong Devils.

En dan is er nog de Keefmen-single Puttin’ My Foot Down die voorafgaand aan de release van Different Worlds verscheen op het Spaanse label Vinyl Junkie Rekkids, in samenwerking met Blackula Records. „Koko, die Vinyl Junkie Rekkids runt, riep bij onze eerste single in 2009 al: ‘Don’t worry guys, this single is gonna make me rich’.” Lachend: „Dus ik hoop van harte voor hem dat het deze keer wél lukt.”

Hoewel de platen de hele wereld over gaan – letterlijk van Klazienaveen tot Australië – heeft hij er geen al te hoge verwachtingen van. „Het gaat natuurlijk over kleine aantallen. Maar je zit samen in een hok, speelt, neemt op... en dan weet je weer: dít is waarom ik ooit muziek ben gaan maken.”