In ‘Drii winter’, de Zwitserse inzending voor de Oscars, wordt de prille liefde tussen twee mensen in een Alpendorp zowel van buitenaf als binnenuit op de proef gesteld.
Drii winter opent met het beeld van een massief rotsblok. Even massief is de mannenrug die even later al houthakkend bijna het volledige shot vult. Die rug is van Marco (Simon Wisler), die vanuit het Zwitserse laagland naar een alpendorpje is gekomen om op het land en met de (ook al zo bonkige) melkkoeien te werken.
In het dorp ontmoet de buitenstaander wantrouwen, maar ook Anna (Michèle Brand). In treffende, simpele scènes schetst regisseur en scenarist Michael Koch hoe de twee voor elkaar vallen. Tijdens hun huwelijksfeest schuifelen ze op Haddaway’s What is love.
Het bijna vierkante beeldformaat zorgt ervoor dat het Alpenlandschap, met zijn groene hellingen en besneeuwde bergtoppen, nooit teveel aandoet als een ansichtkaart. En het benadrukt de steiltes, zo verraderlijk en alomtegenwoordig.
Want de idylle houdt geen stand. Marco mompelt wat over hoofdpijn en dat het zicht soms weg lijkt uit zijn rechteroog. ,,Het gaat wel over.”
Maar het gaat niet over. Er wordt een hersentumor ontdekt en even teder en zorgvuldig als Koch de ontluikende liefde tussen de twee toont, zo toont hij ook het ziekteverloop van Marco en vooral de weerslag daarvan op Anna, die moet toezien hoe er steeds minder overblijft van de man op wie ze verliefd werd.
Want de tumor verandert Marco’s persoonlijkheid. En wat begint met duizelingen en cruesli in de koelkast, ontaardt al snel in steeds meer impulsief en potentieel schadelijk gedrag. De vriendelijke reus moet tegen zichzelf in bescherming worden genomen en Anna moet schrijnende beslissingen nemen.
Zo nu en dan duikt plots een koor op in het landschap dat als een Grieks koor de gebeurtenissen bezingt. Dat soort verrassende vormkeuzes, in combinatie met het volkomen ongekunstelde spel van de twee niet-professionele hoofdrolspelers, levert een film die het prozaïsche en poëtische met elkaar weet te verbinden.
Film: Drii winter Regie: Michael Koch Met: Michèle Brand, Simon Wisler, Elin Zgraggen Te zien: Slieker, Leeuwarden; Groninger Forum
