Herman Roozen uit Coevorden blikt terug op zijn tijd als Stripmaker des Vaderlands. ‘In de regio zit je niet in de grote hoop’

Drie speerpunten formuleerde Herman Roozen bij zijn aantreden als Stripmaker des Vaderlands, drie jaar geleden. Hij wilde meer aandacht voor strips in bibliotheken, hij wilde een bloemlezing maken met doelgroepstrips en hij wilde een Dag van de Stripmaker organiseren.

Die stripmakersdag kwam er twee keer. „Uit heel Nederland trokken mijn collega’s naar Coevorden. Jong en oud, ervaren en onervaren. De toeristische branche beleefde een impuls van jewelste”, vertelt Roozen met een lachje. „’s Avonds zijn we naar een optreden van Jan Beuving geweest. Vooraf hadden we hem gevraagd speciaal voor ons een liedje over strips te maken. Dat kwam er niet. Hij vond het maar een raar verzoek.”

Van een bloemlezing met doelgroepstrips – Roozen maakt ze zelf, vooral voor agrariërs – is het evenmin gekomen. „Je hebt ze voor militairen, voor bordspelen, voor kroegtijgers. Er zijn veel lokale strips in huis-aan-huisbladen. Met elkaar vormen ze een kweekvijver. Veel tekenaars zijn met een doelgroepstrip begonnen, in de schoolkrant bijvoorbeeld. Mijn inventarisatie leverde te weinig op voor een goede bloemlezing.”

Zijn poging om bibliotheken warmer te krijgen voor strips, liep ook al anders. „Vooraf dacht ik dat wordt neergekeken op strips en ze om die reden in de collectie ontbreken. Het bleek complexer. Leesconsulenten weten er niet goed raad mee. Hoe breng je in een bibliotheek albums, die vaak rare formaten hebben, onder de aandacht? En hoe moet je ze lezen. Sommige consulenten haken al af op de tekenstijl.”

En dan is er nog het publiek. Van schoolbezoeken leerde Roozen (Toldijk, 1968) dat kinderen weinig interesse hebben in klassieke strips. „Het lezen van strips legt het af tegen TikTok. De Donald Duck kennen ze allemaal, maar Suske en Wiske en Asterix associëren ze met hun ouders, of hun opa en oma. Wat hen wel iets zegt, is Het leven van een loser en De waanzinnige boomhut. Boeken met veel tekeningen, of tekeningen met veel tekst, ook goed.”

Er blijft meer mogelijk voor de strip, concludeert hij. „Als je iets wilt doen moet je hoger de boom in. Een staatssecretaris met hart voor de strip, dat zou helpen. Of een organisatie als CPNB, die bereid is structureel de schouders eronder te zetten. Mijn opvolger, Jan Vriends, heeft het plan om stripmakers en opdrachtgevers bij elkaar te brengen. Want dat strips een functie kunnen hebben, daar twijfelt niemand aan.”

Het Stripmakerschap des Vaderlands heeft hem veel gebracht: werk, contacten en inspiratie. Zo publiceerde deze krant drie jaar lang centsprenten van Roozen. Hij maakte ze ook bij andere gelegenheden, zoals voor het Kinderboekenhuis. Uitgeverij Syndikaat wil er een boek van maken. Daarnaast zijn er ideeën voor nog twee andere boeken. De ene vertelt over Arnold Joost van Keppel, die dankzij koning Willem III van Oranje een spectaculaire tijd beleefde in de 18de eeuw.

De andere heeft als voorlopige titel Verhalen uit de zuipkeet. Het zegt veel over de opstelling van stripmaker Roozen. „Er was het afgelopen jaar ook kritiek. ‘Waarom was je daar niet bij? Waarom zei je daar niets over?’ Dan ging het altijd over iets wat speelde in de Randstad”, vertelt hij. „Er is gezegd dat ik te regionaal bezig was. Nou, inderdaad. Expres. Ik heb de indruk dat het goed heeft gewerkt. In de regio zit je niet in de grote hoop.”