Kiki Kruisdijk: 'Birds Singing' (detail van een landschap). Foto: Lisa Jasperina Bommerson
Galerie Noord in Groningen heeft een metamorfose ondergaan. Het is tijdelijk geen galerie meer, maar een complete installatie. Zelfs de vaste informatiebalie is verdwenen. De ruimte maakt daardoor een totaal andere indruk.
Vanaf de drempel meandert een grindpad tot helemaal achterin en weer terug. Als we dat belopen, passeren we kleurig beschilderde keien, stukken uitgezaagde restvormen, houten constructies en schilderijen. Sculpturen, tekeningen en schilderijen vloeien samen tot een vrolijk en lichtvoetig landschap.
Je moet je overgeven aan dat idee en vooral je speelse zelf de vrijheid geven. Het is zo’n soort installatie die het moet hebben van het associatievermogen van de bezoeker. Maar wat wil kunstenaar Kiki Kruisdijk (Hoorn, 1991), ons vertellen met haar landschap?
,,Ik heb altijd getekend’’, zegt Kiki Kruisdijk, ,,en ik begon me af te vragen hoe een tekening er fysiek zou uitzien.’’ Dat werd haar uitgangspunt, een driedimensionale tekening waar je doorheen kunt dwalen. ,,Een gedachtenwandeling’’, noemt ze het.
Ze ging uit van de specifieke ruimte van de galerie met de vaste, enigszins storende pilaar in het midden, en leidde haar landschap er als een stroom omheen zodat de pilaar ineens betekenis krijgt. Een Boom des Levens, zou je het kunnen noemen.
Iets paradijselijks is inderdaad aanwezig in haar installatie, alleen de titel al: Birds Singing. Je hoort geen enkele vogel, maar het idee van zingende vogels heeft invloed op de beleving van alles. Omgekeerd begin je in je hoofd vogeltjes te horen als je er rond struint. Je mag zelfs van de gebaande paden afwijken.
De mogelijkheid om haar installatie te realiseren, is de prijs die ze kreeg als winnaar van de Wintersalon 2019 van Galerie Noord. In 2016 studeerde ze af bij Kunstacademie Minerva in Groningen in de richting Fine Art.
Haar schilderijen die aan de wanden hangen en op de vloer staan, tonen Kiki Kruisdijk als een interessante schilder die spannend met kleur, vorm en compositie kan omgaan. Je denkt even, gewend aan traditionele presentaties: jammer dat ze deel uitmaken van dat landschapsverhaal. Maar daardoor worden ze ineens onderdeel wordt iets groters. Hun rol verandert.
De kleuren op die schilderijen keren in alle onderdelen terug. Zo wandelen we verder, zoals Kiki Kruisdijk zelf graag wandelt, via lange-afstandspaden in Schotland. ,,Het ritme van het lopen creëert nieuwe beelden en ideeën’’, legt ze uit. Dat brengt ze nu aan ons over.
