Verbluffend realistische naakten van Jana Büttner in Galerie Wildevuur in Hooghalen | kunst kijken met Eric Bos

Bij de realistische beelden van Jana Büttner in Galerie Wildevuur in Hooghalen sta je wel even te kijken. Klassieke beeldhouwkunst van een hoog realistisch gehalte. Veel jonge beeldhouwers in deze tijd zoeken naar perfectie, naar vakmanschap en ambachtelijkheid omdat ze daarmee hun artistieke dromen en idealen beter kunnen verwezenlijken. Bij de Oostenrijks-Tsjechische beeldhouwer Jana Büttner (Salzburg, 1997) is dat het uitdrukken van lichamelijke emoties in haar hyperrealistische, overwegend vrouwelijke naakten.

Jana Büttner deed haar opleiding aan de Florence Academie waar gespierd realisme de boventoon voert. Wat je daar ook leert is een gedisciplineerde werkhouding. Die discipline is één van de geheimen van haar kwaliteit. Ze hanteert een ijzeren werkritme, vertelt ze. ’s Morgens om 8 uur begint ze met modelzittingen tot 12uur, na de lunch tot eind van de middag patineren en boetseren in was, in de avonduren privélessen geven aan studenten of verder werken aan haar beelden.

Ze werkt naar levend model en boetseert in klei. Haar passie is om haar uiteindelijke materiaal, brons of het kunsthars ‘resin’, zoveel mogelijk leven in te blazen. Zodat haar beelden een lijflijke uitstraling krijgen en emoties tonen in houdingen en gezichtsuitdrukkingen. In dat opzicht is haar werk verwant aan dat van de Nederlandse Lotta Blokker.

Om emotie uit te drukken in de beeldhouwkunst, lijkt een meer expressionistischer manier van beeldhouwen voor de hand te liggen. Zoals bijvoorbeeld Rodin dat deed. Jana Büttner kiest er juist voor om via een in principe emotieloze, klassieke stijl, die voornamelijk over vorm gaat, gevoelens en stemmingen uit te drukken. Haar beelden koesteren zich in elkaars lichaamswarmte en zoeken naar geborgenheid.

Door het ongenaakbare brons om te toveren in voelbare lijfelijkheid, weet ze zelfs met een 45 centimeter hoog, uitgesproken klassiek vrouwennaakt in contrapposto-stand (Light Ray), ontroering te wekken. Haar beelden stralen vaak grote kwetsbaarheid uit.

Maar wat de tentoonstelling domineert zijn toch de emotionele en soms theatrale houdingen en emotionele expressie in gezichtsuitdrukkingen. Het gaat niet alleen om vorm, maar om emotionele inhoud, dat is wat je om je heen voelt als je door de ruimtes loopt.

Jana Büttner richt zich ook op schoonheid en is geneigd om het in soms wat gelikte details te zoeken, wat ongetwijfeld met haar jeugdigheid én de geest van deze tijd te maken heeft. Tegelijk is ze op zoek naar een tijdloze, emotionele verfijning. Ze weet lichamelijke constructies te creëren waarmee haar vrouwenfiguren geborgenheid bij zichzelf weten te vinden in de constellatie van armen en benen. Vanuit die veilige houding hebben ze oog voor de ruimte om hen heen.