Talenten Annemijn (13) en Floris (11) leven voor de muziek: ‘We kregen letterlijk noten in onze pap’

Als je je ogen dichtknijpt, hoor je een heel jazzkwartet in een café in New Orleans. Het publiek geniet van een cocktail op de roodfluwelen bank. Zodra je je ogen opendoet, zit je in een zwarte Skoda Octavia met twee tieners uit De Tike. Net zo swingend.

Onderweg naar Amsterdam, Groningen of Heerenveen kunnen broer en zus mooi oefenen. Meestal zit de oudste voorin. Niet bij dit gezin. Annemijn: „Ik heb ruimte nodig voor mijn strijkstok.” Verstandig. Anders krijgt pa een stok in zijn nek tijdens het rijden. Floris zit voor, samen met knuffel Tijgertje en zijn melodica (blaaspiano) genaamd Mr. Melon.

Ze dachten: waarom maken we niet een kort filmpje, voor op Insta? De zogeheten Rolo’s Car Sessions worden inmiddels tienduizenden keren bekeken. Mensen uit China, Brazilië en van allerlei universiteiten in het buitenland bekijken ze.

„We hebben altijd al in een omgeving gezeten met veel muziek”, zegt Annemijn. Terwijl papa Rol pianospeelde, zaten de kinderen in de draagzak. Toeteren boven de wieg gebeurde regelmatig. ,,We kregen letterlijk noten in onze pap.” Toen Annemijn 4 jaar oud werd, kreeg ze de vraag of ze ook een muziekinstrument wilde spelen. Dat wilde ze wel. De viool graag. Papa reageert sarcastisch: „Dat vond ik jammer. Ik had drie drumstellen. Een piano, trombone, trompet.” Het werd toch echt de viool, waar moeders op speelde.

Floris: „Ik als kopieerapparaat ging ook vioolspelen, net zoals mijn zus. Maar dat hield ik niet lang vol. Ik werd een beetje eigenwijs, en je weet wel, viool is voor meisjes. Dus toen ging ik op pianoles.”

Samen spelen ze concerten door het hele land en gaan ze met elkaars lessen mee. Zowel klassiek als jazz. Wanneer broer en zus musiceren, voelt het alsof ze vrienden zijn. Heel eigen. Annemijn en Floris gebruiken hun hele lichaam erbij. „Dat is gevoel”, zegt Annemijn. Floris: „We bespreken ook altijd na het spelen van een nieuw muziekstuk, wat we voelen. Je wilt dat ook meegeven.”

Van alle concerten was de meest vette ervaring de tournee door Sicilië. Door een filmpje op te sturen, konden ze worden uitgekozen. Ze zaten bij de gelukkigen die in prachtige theaters mochten optreden. Broer en zus praten inmiddels door elkaar heen, zó enthousiast zijn ze erover. „We hebben elf concerten in vijf dagen gegeven. Met z’n tweeën. Dat was zo’n vette ervaring.”

Wel heeft Annemijn geleerd van haar ervaring in Italië: neem ook sneakers mee. Een eerste indruk is alles, dus loopt Annemijn tijdens concerten op hoge hakken: „Ik vind het gewoon heel leuk en mooi.” Maar op hakken over de Italiaanse wankele klinkers viel vies tegen. „We moesten soms lopend van de ene locatie naar de andere, in 10 minuten. Ik kwam vast te zitten tussen de stenen, en moest oppassen voor roosters in het donker. Hondenpoep ontwijken. Mijn voeten deden pijn!” Floris moet lachen: „En, en, en, we aten iedere dag een ijsje!”

De concertaanvragen stromen binnen bij The Rolo’s. Maar ze zeggen niet overal ‘ja’ op. Rol: „Hooguit één keer per maand, anders is het niet te doen.” De twee gaan gewoon naar school in Drachten en Eastermar.

Op de bladmuziek van de piano staat een lijst met nummers, een daarvan is het Friese volkslied. „We kwamen erachter dat dat gewoon op een jazzschema gespeeld kan worden! Net zoals het Flintstones-nummer.” Floris begint meteen met neuriën.

Maar in de auto wordt niet alleen Charlie Parker en klassieke muziek grijsgedraaid. Annemijn luistert in haar vrije tijd ook wel naar popmuziek van Måneskin, Doechii en zelfs XXXTentacion. In plaats van piano speelt Floris in zijn vrije tijd graag spelletjes Fortnite en Minecraft.

„Ik wil zo ver komen, als ik kan komen. Mijn top halen. Het beste uit mezelf halen”, zegt Floris. Annemijn: „Ja, doorgaan op deze manier. Straks door naar het Conservatorium. En het lijkt me heel leuk een eigen concert met Rolo’s en Friends te doen over de hele wereld. Dat is the dream.”

Een realityprogramma gaat veel te ver, voor The Rolo’s. Floris plagend tegen zijn zus: „Zie je het al voor je? Dat hele make-upritueel moeten filmen elke dag van jou?” Zelf kan-ie er ook wat van. Hij heeft voor zijn kapsel schuim, heel veel haarlak, een kam, föhn en gel nodig. „Dat prikt zelfs onder water”, aldus Annemijn.

In de woonkamer spelen ze het klassieke stuk van de Noorse componist Johan Svendsen, Romanze opus 26. Dit keer waan je je niet in New Orleans, eerder in de klassieke concertzaal van de Musikverein in Wenen. Gevoelige momenten gaan heel zachtaardig, maar de twee kunnen ook groots uitpakken. Floris: „Zo’n stuk gaat over een leven. Dan heb je bergtoppen en diepe dalen. Soms is het even verdrietig, maar andere keren is het ineens weer superleuk.”

Die dalen kende de familie ook. Rol is erg ziek geweest, waardoor hij niet meer werkt. Nu besteedt Rol, die vroeger zelf professioneel muzikant was, alle tijd aan zijn kinderen en hun passie. Naast papa is hij kok, stylist, een oké bassist, roady, muziekleraar, sociale-mediabeheerder: „En een héle goede taxichauffeur!”, zeggen de kinderen lachend.

„Het klinkt misschien heel raar. Maar voor ons is het misschien wel een gelukje dat onze vader ziek is geweest. Anders hadden we dit nooit allemaal kunnen doen.”