Maaike de Goeij, van architectuurhistoricus naar (restauratie)timmerman. Foto: Nienke Maat
Wie Maaike de Goeij (55) ontmoet op de bouwplaats, ziet een timmerman die werkt aan het versterken, restaureren en opbouwen van huizen in Groningen. Wat niet iedereen meteen weet: De Goeij studeerde ooit architectuurgeschiedenis aan de Rijksuniversiteit Groningen.
Vier dagen per week vertrekt ze om kwart voor zeven uit Groningen naar Middelstum, waar ze samen met collega’s van Timmerbedrijf Gebroeders Wieringa aan de slag gaat.
Tot kwart over vier werkt ze aan het herstellen en versterken van woningen. Eén dag per week volgt ze de opleiding Technicus hout en restauratie aan het Alfa-college. Het is een ritme dat haar inmiddels vertrouwd is, maar dat ze pas op latere leeftijd koos. Achter ’de hamer en zaag’ schuilt een vrouw die jarenlang werkte in de ’theoretische' wereld van erfgoed en monumenten.
Het bloed kroop waar het niet gaan kon. In de Stadswerkplaats Groningen, een openbare werkplaats waar iedereen met professioneel gereedschap hout en metaal kan bewerken, ontdekte ze hoe bevredigend houtbewerking kan zijn. ,,Een docent zei: als je dit echt wilt, moet je het doen.” Dat advies nam ze ter harte.
Maaike de Goeij in een praktijkruimte van het Alfa-college in Groningen. Foto: Nienke Maat
Hoe oud bent u?
Ze was 51 toen ze besloot als zij-instromer een mbo-opleiding timmeren te volgen. ,,Het is hard werken, maar ik ben te laat begonnen om echt versleten te raken”, zegt ze lachend in een praktijkruimte van het Alfa-college.
Terug op school, leverde in het begin grappige reacties op van medestudenten die soms stukken jonger zijn: ,,Hoe oud bent u? O, dat is net zo oud als mijn vader.”
Inmiddels is ze 55 en werkt ze als restauratietimmerman bij Gebroeders Wieringa. Eerst volgde ze mbo-2, nu mbo-3. Het volwassenenonderwijs is spannend en intensief, maar vooral inspirerend. ,,Er zijn meer zij-instromers, en juist die diversiteit verrijkt de klas.’’
Van huis uit meegekregen
De keuze kwam niet uit het niets. Haar vader was interieurarchitect en onder andere verantwoordelijk voor het ontwerp van het interieur van het oude Martini Ziekenhuis in Groningen. Haar moeder was praktisch ingesteld en historisch geïnteresseerd. ,,Als iets stuk is, probeer je het te maken”, kreeg ze van huis uit mee.
Met de handen werken vond ze altijd al leuk. Toch ging ze na het vwo naar de universiteit. Maar het bleef knagen: ze wilde niet alleen onderzoeken en beschrijven, maar ook bouwen.
Ik ben timmerman. Punt.
Dat ze een universitaire studie achter de rug heeft, roept soms verbaasde reacties op. ,,Als je aan de universiteit hebt gestudeerd, vinden sommigen het raar dat je als timmerman aan de slag wilt. En als je dan ook nog vrouw bent, des te meer.”
Zelf maakt ze er geen punt van. Ze noemt zich ook bewust timmerman, niet timmervrouw. ,,Het heeft niks met gender te maken. Dat is het beroep. Timmervrouw benadrukt het anders zijn.” Binnen het team is ze volledig opgenomen. ,,Er is nog een vrouw als collega.”
Veel ervaring
Voordat ze de overstap maakte, had Maaike al een veelzijdige loopbaan. Ze was monumentendeskundige bij de Welstandscommissie in Assen, waar ze bouwplannen van monumenten beoordeelde. Bij de Stichting Monument en Materiaal in Groningen werkte ze als archeologisch medewerker en documenteerde vondsten.
Ze coördineerde evenementen voor Natuurmonumenten. Daarnaast werkte ze als postbode bij PostNL, vrijwilliger bij natuurorganisaties en als websiteontwikkelaar. ,,Ik zit nooit stil”, zegt ze. ,,Ik deed van alles. Maar het verlangen om zelf te bouwen en te herstellen bleef terugkomen.”
Het werk varieert van slopen en sjouwen tot timmeren, beton storten en pannen leggen. ,,Je bent veel meer dan alleen timmerman. Je doet alles. Het is prachtig dat er straks een huis staat waaraan je hebt meegewerkt.”
De projecten zijn divers: nieuwbouw, renovatie, onderhoud en restauratie. In Zeerijp werkt ze mee aan de versterking van een woonhuis. ,,Het gaat om meer dan alleen bouwen. Het gaat om veiligheid en leefbaarheid. Je helpt mensen goed en veilig te wonen. Dat geeft voldoening.”
Op de werkplaats voelt ze zich thuis. De geur van hout en stof, de korte koffiepauzes vol verhalen en grappen. ,,Het is zwaar, maar het geeft zo veel voldoening. Aan het eind van de dag zie je letterlijk wat er veranderd is.” Die kameraadschap is vanzelfsprekend. ,,Iedereen helpt elkaar. Het werk is fysiek intensief, maar de voldoening overheerst.’’
Wat ze op school en op het werk leert kan ze ook thuis in de praktijk brengen. Samen met haar vriend, jarenlang meubelmaker, knapt ze hun eigen huis op.
Maaike de Goeij heeft er plezier in. Foto: Nienke Maat
Oog voor detail
Haar achtergrond in architectuurgeschiedenis geeft haar oog voor detail. Ze kent de verhalen achter gebouwen, begrijpt stijlen en constructies, en weet hoe materialen door de eeuwen heen zijn gebruikt. ,,Het is binnen hetzelfde vakgebied”, zegt De Goeij.
Schreef ze vroeger rapporten, nu staat ze op de werkvloer. Bij het timmerbedrijf komt alles samen. Het bedrijf is gespecialiseerd in nieuwbouw, verbouw, renovatie en het herstellen van aardbevingsschade. Voor De Goeij is het de plek om haar kennis van architectuurgeschiedenis te verbinden met praktisch timmerwerk.
Heeft ze een stip aan de horizon? ,,Ik zie me voorlopig vooral als iemand die bijdraagt aan het stevig maken van Groningen. Hoe behoud je iets mooi, hoe maak je iets waar mensen jarenlang veilig en goed kunnen wonen? En later? Later kan ik misschien als een soort van tussenlaag fungeren tussen de mensen op de steiger en beleidsmakers.”
De Ommezwaai
In de wekelijkse rubriek De Ommezwaai portretteren we noorderlingen die op een of andere manier het roer omgooiden in hun leven. Bent u of kent u iemand die dat heeft gedaan? Schroom niet en meldt het ons via het e-mailadres ommezwaai@dvhn.nl.
Eigenlijk was ze altijd al bezig met bouwen. Eerst in gedachten en woorden, en nu met de handen.
