Hollands Hoop met Marcel Hensema (links) en Joost Spijkers. Foto: Reyer Boxem
Hoe maak je van een afgeronde tv-hit met om zeep geholpen personages in hemelsnaam een aantrekkelijke, geloofwaardige openluchtproductie? Inclusief groot orkest, en met een vrijwel geheel nieuwe acteursgroep? Dat vereist een supervondst.
Het tekstduo achter Hollands Hoop, Franky Ribbens en Rik van den Bos, komt ermee op de proppen. De twee zullen hebben zitten juichen bij hun eurekamoment achter de schrijftafel. Natuurlijk! Zó moest het worden. Voor wie nog naar de voorstelling gaat, zou het zonde zijn die vondst hier weg te geven. Wat iedereen wel alvast mag weten, is dat Hollands Hoop hyperinventief is omgebouwd tot zowel een prequel als een vervolg op het tv-verhaal.
Drie generaties, dus meerdere mooie rollen
Oftewel, we zien wat er vooraf is gegaan aan dat wietgedoe rond de gesjeesde psychiater Fokke Augustinus (Marcel Hensema), hoe de crimineel in die man kan kruipen. Daarin speelt de genetische lijn een grote rol. Achter die van de serie bekende boerderij Hoog Hammen in Overschild - een prachtlocatie voor zo’n megaproductie, waar de hennep zich schuil houdt tussen de maïs - ontspint zich een geschiedenis die zowel Fokkes gezin uitpluist, als die van zijn grootouders en ouders. Hensema kan zo drie heerlijke rollen spelen, met de slim van de tribune geplukte Marieke Klooster drie keer als zijn vrouw, onder wie in niet te verklappen zin ook Machteld uit de serie.
Hensema is volmaakt in zijn element in en heeft in de al net zo Groningse Klooster precies de goeie tegenspeelster: laat die twee maar schuiven in de streektaal (voor iedereen te volgen). Een forensisch psychiater, uitmuntend gespeeld door Bas de Bruijn, moet Fokkes ziel zien te knijpen, zoekend naar de vraag of die toerekeningsvatbaar is voor al zijn wandaden. Megan de Kruijf, net als in de serie dochter Lara, en Billy De Walle als namaakzoon Pepijn, proberen hun vader van zijn leugens af te helpen.
Slavische ‘Roma’-liedjes als basis
Ondertussen is er die overal weggeschopte Roma-familie, onder aanvoering van Joost Spijkers en Janne Schra, die door de generaties heen het kweekgedrag op de boerderij beïnvloeden. Je zou kunnen denken, ja hoor, natuurlijk, Roma moeten weer de boeven zijn, maar ze worden respectvol neergezet, zoals ook het wankele bestaan van de individuele boer als thema doorsijpelt. De groep is van Slavische komaf, en vormt daarmee de basis voor het sterk gezongen liedjesrepertoire, en de schitterend klinkende inbreng van Reinout Douma’s grote orkest.
De voorstelling kent twee vertellers: de letterlijk hijgerige - want altijd te late - tv-reporter Albert Secuur die handig en geestig scènes samenvat, en het ‘witte wief’ Carina de Vroome. Zij legt in een schitterend wit kostuum en op uitbundige wijze de wereldwijde geschiedenis van de wiet bloot.
Welke generatie aan zet is altijd blijft helder
Misschien was er in de scherpte en vaart bij de eerste confrontaties tussen Hensema en De Bruijn nog iets te winnen geweest, maar goed, het is een complex verhaal dat moet worden verteld. En dat heeft regisseur Dana Nechushtan zeer sterk gemonteerd. Haar regie springt van generatie naar generatie, zonder dat het voor de bezoeker een moment onduidelijk is of we nou bij opa Lammert c.s., pa August of Fokke zijn aanbeland.
Zo schakelt ze knap heen en weer tussen toen en nu, en tussen drama en komedie, waarbij het om de toon te zetten al begint met dansende lijkzakken. Always look on the bright side of life, zeg maar. Ze overspeelt nergens haar hand met een al grote aanpak. Er zijn slechts twee scènes die er in massaliteit bovenuit springen: een schitterend uitgelicht WO II-moment, met vervolgens onder invloed rakende Wehrmacht-soldaten, en een oogstfeest.
Bevroren acteurs
Aanvankelijk oogt het zelfs even fragiel ‘klein’ voor zulke grote tribunes, maar nee, het komt helemaal goed. Op sommige momenten staan acteurs die níet aan het woord komen bevroren op de speelvloer, ogenschijnlijk een verwijzing naar de prachtfilm The Worst Person in the World. Een mooi beeld, zeker in afwisseling met de uitgekiende projecties op de boerderij.
Hollands Hoop is kortom een feest in al zijn facetten, al moet gezegd dat het niet noodzakelijk maar wel héél handig is om de serie gezien te hebben. Lees dus eerst ergens een samenvatting.
Gebeurtenis: Muziektheatervoorstelling Hollands Hoop door Zummernbühne Tekst: Franky Ribbens, Rik van den Bos Regie: Dana Nechushtan Met: Marcel Hensema, Janne Schra, Marieke Klooster, Joost Spijkers, Albert Secuur, Bas de Bruijn, Megan de Kruijf, Carina de Vroome, Billy De Walle e.v.a. Muziek: Reinout Douma met 27-koppig orkest Kostuumontwerp: Eleftheria Lavdaki Decor: Janco van Barneveld Lichtontwerp: André Pronk Gezien: 20/8 Overschild (première) Publiek: 1000 (uitverkocht) Nog te zien: tot en met 14/9
