Jacques D'Ancona ziet: het theaterconcert van Dolly Dots in strakke, kersenstokkleurige, roze pakjes. 'Ze kunnen het hebben'

Terug van (diverse keren) weggeweest, de Dolly Dots in concert. In strakke, kersenstokkleurige, roze pakjes. Verdraaid, ze kunnen het hebben: Angela Groothuizen, Angéla Kramers, Esther Oosterbeek, Patty Zomer en Anita Heilker. Ooit bij elkaar gezocht op grond van stem en uiterlijk. Hoe makkelijk en soepel bouwen ze een volle theaterzaal om in een juichend, loeiend stadion... Hoezeer genieten ze zélf? Mateloos.

Op het toneel sluiten de vijf zangeressen de totale connectie met het publiek. In hoofdzaak vrouwen, sommige onder begeleiding van een welwillende echtgenoot die aanpassingsproblemen ontkent. De categorieën lopen per leeftijdsgroep uiteen. Een incomplete enquête wijst uit dat de meesten reeds rond hun veertiende of vijftiende als fans tekenden voor een eeuwig verbond met de groep. Alsof het afgesproken werk is. De pasjes kloppen bij de Dolly Dots, de choreografie is erin gehamerd. Bovendien verklanken de jongens van de vijfmans band van Sven Figee met kermende snaren en roffelende drumslagen de dynamiek en de ritmes van de jaren tachtig, negentig en het begin van deze eeuw. Zij leggen de bodem voor een samenzijn dat via alle hits de sfeer ademt van een toegift die bij de zoveelste reünie ruim twee uur in beslag neemt.

Ach ja, de nummers gaan over roerige nachten die langzamerhand minder hevig zijn. De Dolly Dots hebben niets van gêne, maar ook helemaal niets met ranzigheid. Ze houden vast aan de formule die al die jaren werkte en nog steeds heftig functioneert. Telkens zijn ze met tussenpozen spontaan ontsnapt uit leegtes, formats en systemen. Dwang voelen ze niet, ze houden de sfeer in stand, alsof er in 34 jaar niets veranderd is.

Privé bewandelden ze hun eigen weg en daar vertellen ze over. Ieder van hen heeft een eigen, zeer persoonlijk verhaal. Opgetuigd in een aansprekende verzameling anekdotes en conferences, of zorgvuldig geïnstalleerd in een zinvolle terugblik. Zoals op de periode met Ria Brieffies die ook deel uitmaakte van de club. Zij overleed op 20 juli 2009, werd 52 jaar. Het typeert de klasse van Patty, Esther, Angela, Anita en Angéla dat ze bij die herinneringen kwijlerig sentiment afwijzen.

Love me just a little bit more. Het is niet teveel gevraagd. De Sisters on Tour gaan ervoor. Speels en monter in de harmonieën, hier en daar soms wat moeizamer in de solo’s. Uitgekiend als show, inclusief de stress, de ironie, zelfspot, charme en het besef van realiteit door er achteloos op te attenderen dat „we stuk voor stuk 60+ zijn.” Daar zit niets aan van vrijblijvendheid of ontkenning. Met als superieure verrassing een medley van Doe Maar. Ruimhartig, comfortabel en breed georiënteerd. Ook die begrippen staan voor de Dolly Dots.