Emil Bijlsma in actie voordat hij zijn pols brak. Foto: Kees Bouma
Hoogeveen-KHC zat er al bijna op. De thuisclub leidde met 2-0 en het leek een rimpelloze zondagmiddag te gaan worden voor het team van de nieuwe trainer Bjorn Zwikker: drie punten erbij, geen blessures, alleen maar vrolijke gezichten.
Die drie punten bleven daadwerkelijk ook op het Bentinckspark, maar rimpelloos eindigde de middag niet voor de Drentse club.
Emil Bijlsma kwam in de slotfase ongelukkig ten val en na onderzoek in het ziekenhuis bleek de nummer 10 van Hoogeveen en een van de betere spelers van de vierde divisionist, voor de tweede keer in vrij korte tijd zijn linker pols te hebben gebroken. ,,Wat een pech hè.’’
Wat gebeurde er precies?
,,Ik maakte een actie, was op volle snelheid en iemand maakte een sliding op mij. Daar viel ik overheen en daarbij kwam ik ongelukkig op mijn pols terecht. Het was vergelijkbaar met de vorige keer dat ik mijn pols brak. Ik kwam toen op ongeveer dezelfde wijze ten val. Deze breuk zit ook op dezelfde plek als de vorige. Ik heb wel eens gehoord dat je je arm of been nooit op dezelfde plek opnieuw kunt breken, maar weet niet of dat wel zo is. Ik denk toch dat daar nog een zwakke plek zat.’’
Hoe gaat het nu verder?
,,Vrijdag krijg ik er nieuw gips omheen, zo’n spalk. Dan mag je er alweer mee sporten en kun je er ook alweer veel mee doen. Maar voetballen nog niet direct. Scheidsrechters staan het ook niet altijd toe dat je speelt met gips om je pols. De vorige keer heb ik een week of vier, vijf aan de kant gestaan. Volgende week ga ik met onze trainer een plan maken en kijken we hoe we het kunnen aanvliegen om deze keer misschien wat eerder weer te kunnen beginnen.
Ik ga geen onverantwoorde dingen doen, het moet natuurlijk wel mogelijk zijn. Ik heb ook het plan deze keer wat langer met een ingepakte pols te gaan spelen. Dat geeft toch net wat meer vertrouwen. Niet dat ik bang ben voor blessures, maar als je weer gaat voetballen en je hebt twee keer achtereen je pols gebroken, denk je toch: het zal nu toch wél goed hersteld zijn.’’
Heeft je ‘omgeving’ er last van als je geblesseerd bent?
,,Zondag, toen het net was gebeurd, was ik er goed flauw van. Toen dacht ik: hoe kun je nou zoveel pech hebben om twee keer in korte tijd je pols breken. De vorige keer vond ik het nóg frustrerender. Toen gebeurde het in de laatste fase van de competitie, was er bij ons net een trainerswissel en streden we om degradatie uit de derde divisie te voorkomen.
Nu zijn er nog dertig wedstrijden te spelen. Maar natuurlijk is het vervelend als je geblesseerd bent. Ook voor je omgeving. Ik was op 1 september net met een nieuwe baan begonnen. Dan probeer je je natuurlijk meteen zo goed mogelijk te laten zien. Ik heb me niet ziek gemeld ofzo, maar werken met een gebroken pols is zeker niet optimaal. Maar ik kan het goed relativeren hoor, het is vervelend, maar er zijn veel ergere dingen.’’
