Wim Bulten wist zeker dat Pelikaan S hoger ging spelen dan FC Groningen. Zaterdag zal hij van boven glimlachend hebben toegekeken hoe zijn club kampioen werd | column Hans Nijland
Afgelopen zaterdag was ik bij ACV, bij de feestwedstrijd na dat prachtige kampioenschap. Met, denk er goed om, een budget dat ongeveer de helft is van de andere topploegen in de derde divisie. Een ongelooflijke prestatie.
Op Teletekst zag ik na afloop dat Pelikaan S kampioen was geworden in de eerste klasse. En dat in een seizoen waarin juist Wim Bulten ons ontviel. De zeer gedreven en flamboyante zakenman die Pelikaan S van de onderste regionen van het amateurvoetbal naar de top heeft gebracht. Hij zal daar boven breed lachend hebben toegekeken, ik weet het zeker.
Mijn gedachten gingen direct naar hem en zijn vrouw Trees, met wie ik zo vaak om de tafel had gezeten. Die ene keer, zo’n zeven, acht jaar geleden in zijn kantoor aan de Vismarkt, zal ik nooit vergeten. Het ging over de verlenging van zijn sponsorschap bij de FC, het was best een pittig gesprek. Op een gegeven moment riep Wim wat bozig: ‘maar besef wel Hans, over een jaar of vier speelt mijn clubje Pelikaan S wel mooi hoger dan FC Groningen!’ Ik keek verbaasd en Trees keek haar man al helemáál met grote ogen aan. Hij zette er zelfs twee kisten goede wijn op. Het tekende zijn gedrevenheid.
Wim deed me wel eens denken aan Henk Nienhuis: altijd op zoek naar die nieuwe uitdaging. Ook hij kon een vis uit het water lullen. Ik weet nog goed dat Henk me jaren geleden op een vrijdag belde met de vraag of ik met mijn bedrijf Huland misschien de wedstrijdbal van die avond wilden sponsoren. Veendam speelde thuis tegen Helmond Sport. Voor 500 gulden.
Ik zei: oké en dacht: dan maken we er een bedrijfsuitje van. Ik ging met vijftien man van Huland naar die wedstrijd en zei kort voor het begin tegen mijn mensen: let op, zo meteen wordt onze naam omgeroepen, wij sponsoren de wedstrijdbal. We gingen er even voor zitten. Helaas bleken we niet alleen te zijn: de omroeper noemde tien bedrijven die allemaal de wedstrijdbal sponsorden. Ik dacht: ‘wel verdikke’ en ging verhaal halen bij Henk. Die zei alleen: hoeveel is tien maal 500, Hans? Zo was Henk. Hij kon een dode hond laten blaffen.
Net zoals Wim Bulten dat kon. Mannen als Henk en Wim worden node gemist in het noordelijke voetbal. Maar gelukkig hebben we ACV nog! Ik wens ze alle succes!
