WKE slaat met tien man en met pijn en moeite aanval van Helpman af: 0-0. ‘We hebben een punt gewonnen’

Het is dringen in 2K. Zeker vier ploegen hebben zichzelf gekandideerd voor het kampioenschap, met daaronder nota bene de nieuwelingen GSAVV Forward en Sellingen, de revelatie van dit noordelijke amateurvoetbalseizoen. Valthermond staat aan kop, en WKE’16 is de nummer vier, op slechts 1 puntje van de koploper.

Bij winst op het Emmer kamp had Helpman zich op doelsaldo voorbij WKE gewerkt en bij dit kwartet geschaard. En dat in een seizoen dat trainer Dennis van den Driessche (37) een ‘bouwstenenseizoen’ noemt. ,,We willen nu schaven aan patronen, we willen onszelf zoveel beter maken dat we volgend seizoen kunnen oogsten’’, vertelde de oefenmeester die opgroeide in Hoogeveen en als voetballer groot werd bij De Weide, bij Jong Emmen terechtkwam en met WKE in 2007 kampioen werd van de hoofdklasse C. Daarna leidde hij het bestaan van een semiprof: hij speelde bij het Duitse Nordhorn, bij Harkemase Boys, Alcides, MSC, PKC’83, Germanicus, FC Chabab en RKSV Pancratius, voordat hij afzwaaide en in 2017 als trainer begon. Inmiddels heeft hij zijn UEFA-A op zak en tekende hij dus na enkele Friese clubs (Van den Driessche woont met zijn gezin in Gorredijk) bij Helpman.

Hij weet dus hoe het er aan toe kan gaan op het kamp in Emmen-Noord. ,,Ja, dat wist ik’’, zei Van den Driessche na afloop van de 0-0 die op dat moment voelde als een nederlaag. ,,We wisten dat we tegen WKE’16 niet alleen kansen moeten creëren, maar ook echt die bal erin moeten werken. Want je schiet hem er hier niet zomaar in. Je moet echt al die mannen voorbij en het slim spelen. En dat hebben we misschien niet helemaal goed gedaan. We hadden hier natuurlijk moeten winnen.’’

In de eerste helft hielden beide ploegen elkaar aardig in evenwicht, zonder dat er handenvol kansen kwamen. Het was vooral aftasten, met voor beide ploegen één echt goede kans. Helpman-keeper Karim Khajjouf was alert bij een vrije trap, en aan de andere kant zag keeper Wim Kok een Helpmaninzet op de paal eindigen.

Na rust was het twintig minuten lang hetzelfde beeld. Helpman, dat vorig seizoen nog met 4-0 zegevierde bij WKE, drong vooral via de flanken aan en WKE, dat spits Henk Bakker vanwege een schorsing nog even moet missen, probeerde het vooral via het drukke midden. Dat leverde weinig op. Helpman werd gevaarlijker, vooral via flankspeler Tim Sanders, die op snelheid vaak ouderwets doorkwam en aardig wat bruikbare voorzetten onbenut zag blijven.

Halverwege de tweede helft werd WKE-rechtsback Brian Haak weggestuurd na zijn tweede gele kaart. Die kreeg hij wegens hands, de eerste had hij ontvangen vanwege een te stevige inzet. ,,Te zwaar’’, vond WKE’16-spits Harold Wolters. ,,Hij had al geel, maakte een heel kleine beweging met de hand, ik vond het geen tweede geel waard.’’

Maar dat vond scheidsrechter Mika Assen dus wel. En die rode kaart kwam het wat saaie spelbeeld ten goede. Helpman voelde dat het moest en dat het kon, en WKE-trainer Albert Koops bracht stormram Ferdy Poelman (1 meter 90 en zeker 100 kilo schoon aan de haak) binnen de lijnen om aanvallend iets te kunnen forceren bij een uitbraak, want de rest van de Emmenaren werd door Koops naar achteren gedirigeerd.

Helpman kreeg desondanks ruimte én kansen. Met name Sanders werd gevaarlijk. Hij zag twee prima volleys geblokt. Aanvoerder Paul van Brussel creëerde een vrije schietkans, maar Kok kon zijn schot nog net uit zijn doel halen. De beste kans in die slotfase was voor spits Huub Rudolphy en invaller en B-junior Lars Veenboer, die beiden een geweldige voorzet van wederom Sanders niet binnen konden tikken.

Aan de andere kant was Poelman centimeters verwijderd van laat succes: zijn schotje werd door Khajjouf gepakt. . ,,We hebben een puntje gewonnen’’, concludeerde WKE-aanvaller Harold Wolters terecht. ,,Tegen Helpman hebben we het op de één of andere manier altijd lastig en dat bleek nu weer. Maar na die rode kaart werden we weggespeeld. Gelukkig bleef het 0-0 en blijven we meedoen bovenin. Ik wil het woord kampioenschap nog niet noemen, maar we willen natuurlijk wel het hoogste bereiken.’’