Doelman Bart Verbruggen baalt van de 2-1.
Foto: ANP
Oranje is er niet in geslaagd voor de derde keer de Final Four van de Nations League te bereiken. Na het gelijkspel in De Kuip (2-2) bleek het hartverwarmende elftal van Ronald Koeman in een spektakelstuk (3-3) na strafschoppen toch de mindere van Spanje. Daardoor schuift Nederland van 4 tot 8 juni niet bij de Europese elite aan voor het hoofdgerecht, maar start op 7 juni in Finland de kwalificatie voor het WK in 2026 in Amerika, Canada en Mexico.
Tijdens Spanje-Nederland was het vooral interessant om te zien hoe Ian Maatsen zich staande zou houden tegenover het Spaanse wonderkind Lamine Yamal (17). De verdediger van Aston Villa was op zijn zachtst gezegd niet Koemans eerste optie, maar kwam in beeld, nadat Nathan Aké, Micky van de Ven, Quilindschy Hartman, Jurriën Timber (geblesseerd of ziek) en Jorrel Hato (geschorst) om diverse redenen afhaakten.
Maatsen verbleef met Jong Oranje in Venetië toen hij vrijdag halsoverkop naar Zeist moest komen. Door de rode kaart die Hato in de heenwedstrijd in Rotterdam incasseerde, was de spoeling op de linksbackpositie nóg dunner geworden.
De turbulente aanloop vertoonde overeenkomsten met zijn entree in Koemans EK-selectie in de zomer van 2024. De toenmalige speler van Borussia Dortmund was voorgeselecteerd, maar viel bij de bekendmaking van de definitieve spelersgroep alsnog af. Nadat er voor het eindtoernooi in Duitsland echter noodgedwongen een streep door de naam van Frenkie de Jong moest, kon Maatsen zijn vakantie afbreken.
Tot speelminuten kwam het tijdens EURO 2024 niet. Sterker nog, Koeman zette hem tijdens en na het EK in totaal negen(!) wedstrijden niet in, maar bij interland tien was het dus alsnog bingo. De bondscoach had de keuze tussen Youri Baas en Maatsen en hoefde ondanks de stormachtige ontwikkeling die Baas bij Ajax (als linker centrale verdediger) doormaakt niet lang na te denken. De snelheid van Maatsen en het feit dat hij bij zijn club Aston Villa als linksback speelt, gaven de doorslag. Terecht, want Maatsen speelde een puike partij.
De start van de 23-jarige geboren Vlaardinger was al veelbelovend. Na ruim anderhalve minuut kwam hij ver op de helft van Spanje goed voor Yamal en veroverde hij het balbezit voor Nederland. Oranje was een minuut daarvoor overigens al door het oog van de naald gekropen, nadat Frenkie de Jong de bal wel heel hard terugspeelde op Bart Verbruggen. Die kon ternauwernood een eigen doelpunt voorkomen.
Ian Maatsen schiet heerlijk raak en zet Nederland op 2-2.
Foto: ANP
In de zevende minuut was de doelman van Brighton & Hove Albion alsnog kansloos. Jan Paul van Hecke beging een ongelukkige en zwaar bestrafte overtreding op Mikel Oyarzabal die vanaf elf meter zelf raak schoot: 1-0.
De woorden van Koeman dat Oranje tegen de getergde Spanjaarden een nog hoger niveau moest aantikken dan in de thuiswedstrijd klopten als een bus. In de beginfase leken de gasten te worden weggecounterd. En aanvallend had Nederland aanvankelijk niks in te brengen, omdat Spanje zijn huiswerk had gedaan en Cody Gakpo en Jeremie Frimpong dubbele dekking bezorgde.
De opnieuw sterk spelende Dean Huijsen, die werd toegejuicht door de Spanjaarden in Estadio Mestalla en weer werd uitgefloten door de Oranje-fans, leek zijn gram te halen met een assist op Nico Williams. Verbruggen kwam met een katachtige, soort handbal redding als overwinnaar uit de strijd. Tijjani Reijnders, Justin Kluivert en Lutsharel Geertruida deelden vervolgens de eerste Nederlandse speldenprikjes uit.
Oranje meldde zich meer en meer op de helft van de tegenstander, had in de eerste helft uiteindelijk evenveel balbezit als de Spanjaarden en leek zich er meer en meer van bewust dat er ook nu wat viel te halen tegen de regerend Europees kampioen.
Een prachtige aanval via Virgil van Dijk, Memphis Depay, Maatsen en Gakpo leidde de eerste Oranje-kans in de tweede helft in, maar de weggestoken Kluivert vond Unai Simon op zijn weg. De verdiende gelijkmaker kwam er alsnog. Robin Le Normand vergreep zich aan Memphis en opnieuw ging de bal op de stip. Depay schoot zelf onberispelijk raak (1-1). Frimpong en Kluivert vuurden waarschuwingsschoten af, maar in de 67e minuut haalde Oyarzabal aan de andere kant – na weer een Spaanse tegenstoot – de trekker over (2-1).
Met Noa Lang, Xavi Simons en Donyell Malen ging Koeman op zoek naar de verdiende gelijkmaker. Die viel vrijwel onmiddellijk, was een onbedaarlijke poeier en kwam op naam van debutant Maatsen: 2-2. In de noodzakelijke verlenging leek het door toedoen van Yamal alsnog mis te gaan, terwijl Reijnders en Memphis in de reguliere speeltijd het dubbeltje de andere kant op hadden kunnen laten vallen. Maar Oranje toonde veerkracht en kwam door middel van een tweede penalty op 3-3. Simons werd gevloerd en bleef ijzig kalm. Dat het in de noodzakelijke strafschoppenreeks alsnog misging was wrang.
En dus werd de jubileuminterland van Depay, die tegen Spanje zijn honderdste duel in het shirt van Oranje speelde, niet de feestwedstrijd, waarop was gehoopt. Al kunnen Koeman en zijn hartstochtelijk strijdende spelers wel vertrouwen putten uit het voortreffelijke tweeluik met de Spanjaarden die op het randje van uitschakeling balanceerden. De focus kan met een goed gevoel op de WK-kwalificatiepoule met naast Finland nog Malta, Polen en Litouwen worden gericht. Al zal nu het chagrijn overheersen.
