VKW uit Westerbork maakt nog geen half doelpunt per wedstrijd en aanvoerder Durk de Jong betaalt nog altijd zelf zijn contributie. 'Toch hebben we niveau genoeg voor de vierde divisie'

De doelstelling waarmee VKW aan het seizoen begon, omvat één woord: handhaving. ,,Niks meer en niks minder’’, vult Durk de Jong aan. ,,Ik denk ook dat we niveau genoeg hebben om ons in de Vierde Divisie te kunnen handhaven.’’

In de eerste elf competitieronden heeft VKW dat nog onvoldoende duidelijk kunnen maken. De promovendus won nog maar twee keer, speelde één keer gelijk en stond acht keer met lege handen. De ploeg staat op de voorlaatste plaats.

De Drenten hebben ook nog maar vijf keer gescoord. Het minst van alle ploegen in de Vierde Divisie. ,,Nog geen half doelpunt per wedstrijd. Dat is natuurlijk veel te weinig’’, weet ook De Jong. ,,Als dat niet beter wordt, degraderen we.’’

Maar, stelt hij, er is hoop op betere tijden. ,,We hebben geen brede selectie en zijn voor het creëren van kansen en het maken van doelpunten afhankelijk van bepaalde spelers. En de jongens die het creatieve in ons spel vorm moeten geven, dáár hebben we het een tijd zonder moeten doen.’’

De Jong doelt daarbij met name op Jonas Nijland en ook op Werner Wijnholds. Nijland liep al vroeg in het seizoen, in de thuiswedstrijd tegen Alcides, een zware enkelblessure op, en Wijnholds stond aan de kant met een gebroken arm.

Beiden hebben inmiddels hun rentree gemaakt. Wijnholds een paar weken geleden al en Nijland, VKW’s in potentie beste speler, maakte zaterdag tegen Alphense Boys weer zijn eerste twintig minuten. De Jong: ,,Ik denk dat Jonas zondag tegen Heino meteen aan de wedstrijd kan beginnen.’’

Met Heino treft VKW op het eigen sportpark aan de Perkenslag een directe concurrent in de strijd tegen degradatie. Heino sprokkelde in de eerste elf competitieronden eveneens zeven punten, maar heeft een beter doelsaldo dan de Westerborkers.

Purmersteijn en Hoogeveen, vindt De Jong, zijn de ploegen die er qua voetbal bovenuit steken in de Vierde Divisie. ,,Als je daar tegen speelt, weet je al redelijk snel dat het hem die dag niet gaat worden. Dan probeer je de schade te beperken. Al is ons dat tegen zowel Purmersteijn als Hoogeveen niet gelukt.’’

Van Purmersteijn verloor VKW met 6-0, van Hoogeveen met 8-2. ,,We kwamen in die wedstrijden niet in de duels en daar moeten we het toch wel wat van hebben. We hebben toen ook wat te naïef gespeeld en ook niet compact genoeg. Vorig seizoen konden we het ons nog wel eens veroorloven foutjes te maken, nu worden die veel vaker afgestraft.’’

Met uitzondering van een korte periode bij het Asser LTC (‘mijn ouders gingen scheiden en ik ging bij mijn moeder in Assen wonen’) heeft De Jong altijd bij VKW gevoetbald. ,,Op mijn vijftiende begon het weer te kriebelen terug naar VKW te gaan. In Assen was het voetballen ook leuk, maar hier bij VKW is het leuker. Dat echte dorpsgevoel, die gezelligheid, daar doe ik het voor.’’

De Jong is nooit in de verleiding gekomen ergens anders te gaan voetballen. ,,En er is ook nooit een club bij mij gekomen met de vraag of ik daar wilde komen spelen. Natuurlijk, toen ik een klein jongetje was droomde ik er ook van profvoetballer te worden. Elk jongetje droomt daar van. Maar ik had al vroeg ik de gaten dat dat er bij mij niet inzat.’’

Een groot technicus is De Jong zeker ook niet en snel is hij evenmin, maar hij is wel de rots in de branding in de defensie van VKW, de belichaming van de wilskracht die de ploeg vaak uitstraalt. ,,Ik heb het altijd van hard werken moeten hebben.’’

VKW, benadrukt hij nog maar eens, is zijn club. ,,Bij ons spelen allemaal jongens uit het dorp of vlak buiten het dorp. Wij kennen elkaar door en door en zijn bereid vuile meters voor elkaar te maken. Wij zijn echte amateurs. Wij betalen allemaal contributie.’’

De Jong (32) geeft aan bezig te zijn aan zijn vermoedelijk laatste seizoen in de hoofdmacht van VKW. ,,Al is mijn beslissing nog niet in beton gegoten. Maar zoals ik er nu over denk is het na dit jaar klaar. Ik wil wat meer tijd hebben voor andere hobby’s. Voor golfen bijvoorbeeld. Daar ben ik in coronatijd mee begonnen. Een prachtsport. Ik speel op de Gelpenberg in Aalden, op de mooiste baan van Noord-Nederland. Ik wil ook graag af van het altijd maar moeten. Zeker op dit niveau ben je altijd de hele zondag kwijt. En je moet ook altijd twee keer per week trainen. Het is niet zo dat ik dat niet met plezier doe, maar ik wil graag iets meer vrijheid hebben.’’