Rolstoeltennisser Tom Egberink berust in nederlaag tegen wonderkind op wielen. 'De grootste klap al gehad'

De uit Dalen afkomstige rolstoeltennisser verloor woensdagmiddag op het gravel van Roland Garros zijn kwartfinale in het enkelspel. De Japanner Tokito Oda was met 6-4, 6-1 te sterk.

Duidelijke cijfers, maar niet verrassend. Oda (op zijn eerste Paralympische Spelen als tweede geplaatst) geldt met zijn 18 jaar als het ‘wonderkind op wielen’. Hij won het ATP-toernooi van Roland Garros de afgelopen twee edities, was dit jaar ook de beste rolstoeltennisser tijdens de Australian Open en heeft eveneens al een een Wimbledon-titel op zak.

Egberink (31) stond deze week als zesde op de plaatsingslijst. In de single. In het dubbelspel stond hij samen met Maikel Scheffers drie posities hoger. Maar ook met zijn vriend en teamgenoot vond de in Sneek woonachtige Egberink in de kwartfinale zijn Waterloo. Dinsdagavond waren de Spanjaarden Daniël Caverzaschi en Martin de la Puente te sterk.

,,Dat was de grootste klap van deze week’’, zei Egberink. ,,In Tokio wonnen Maikel en ik brons en daar gingen we hier weer voor. We hadden niet van die Spanjaarden hoeven te verliezen. De eerste set hadden we op 5-4 voor het grijpen, in de tweede set denderen we er met 6-1 overheen en dan.. Tja, dan wordt er voor de eerste keer in de geschiedenis van de Spelen een super-tiebreak gespeeld.’’

Egberink is daar geen voorstander van. ,,Gewoon drie sets tot het einde knokken is veel mooier. Nu speel je tot tien punten en is het voorbij. Zij lieten de tweede set wat lopen en begonnen daarna meteen heel scherp. Dan moet je er achteraan. We bleven vechten, maar toen ze zeven matchpoints kregen, wist je dat het voorbij was. Een zware domper.’’

Egberink (geboren zonder rechter bovenbeen) kreeg na de partij in het overdekte Court Suzanne-Lenglen niet veel tijd om te herstellen. ,,Toen ik in het dorp terug was, was er geen eten meer en ik moest ook nog gemasseerd worden. Dan wordt het laat en om acht uur ‘s ochtends moet je alweer beginnen aan je voorbereiding.’’

Naar eigen zeggen slaagde hij er toch in om de knop om te zetten. Hij bood de jonge Japanner in de eerste acht games prima verweer en kwam met 3-2 voor. ,,Mijn serve kwam goed door.’’ In het dubbelspel kostte hem dat meer moeite, ,,maar dat geldt voor bijna iedereen. Je ziet heel veel servebreaks.’’

Toen Oda de eerste set had gepakt, voelde Egberink de krachten wegvloeien. ,,De batterij raakte leeg. Daardoor gaf ik hem te veel vrijheid om zijn spel te spelen.’’ Na 73 minuten was de partij beslist.

Ook voor de tweede Nederlander, Ruben Spaargaren, viel het doek. De als tiende geplaatste tennisser uit Aalsmeer verloor van de als hoogste geklasseerde Brit Alfie Hewett en werd net als Egberink slechts 5 games gegund.

Egberink hield zich groot. ,,Hij was beter, dan heb ik er vrede mee. Dit is niet het einde van de wereld’’, zei de tennisser die in juli nog naar Amerika vloog om daar een nieuwe rolstoel op te halen, die na de overtocht per vliegtuig beschadigd bleek te zijn. ,,Ik pak de draad zo snel mogelijk weer op.’’

Hij ziet nog altijd verbeterpunten. ,,Qua rollen met de stoel moet ik mijn mobiliteit zien te verbeteren. Met m’n serve wil ik meer druk zien te zetten. Gelukkig heb ik mijn positie in de top-zes behouden en doe ik mee aan de Masters, half november in Arnhem. Daar kijk ik nu al naar uit.’’