‘Zal ik iets Oekraïns maken’, vraag ik. Mijn vrouw schudt het hoofd: ‘Als protest tegen de invasie? Om Poetin een hak te zetten?’ | column Herman Sandman
Portret Herman Sandman Foto: Marcel Jurian de Jong
We moeten ‘s avonds naar de FC, dus ik stel voor ‘s middags een lichte maaltijd te nuttigen. Misschien kan mijn vrouw tomatensoep maken, opper ik, of... ik zie op de kast het kookboek Culinair Russia, met recepten uit Rusland, Azerbeidzjan, Armenië, Georgië en... Oekraïne.
,,Zal ik iets Oekraïns maken’’, vraag ik. Mijn vrouw schudt het hoofd: ,,Als protest tegen de invasie? Om Poetin een hak te zetten?’’
Ik weet het ook niet zo goed. Het zit in de mens te willen handelen, alleen al om het idee te hebben iets te doen, ook al haalt het niks uit. Het voelt raar om met iets anders bezig te zijn dan Oekraïne.
Al blijft het vooral bij woorden, zegt de Russische oud-topschaker Garri Kasparov tegen de NOS. De politieke wil om Poetin echt aan te pakken ontbreekt en daarom staat Oekraïne aan de afgrond.
Wij draaien wat om elkaar heen, die middag. Ons gezin heeft voor de verandering eens niks om handen. Ik heb boodschappen gedaan, maak toch de omelet en meld dat zo vaak dat jongste zoon zegt:
,,Als ik nog één keer ‘Oekraïnse omelet’ hoor...’’
Een vrij simpel gerecht. Sperzieboontjes en aardappels koken en snijden, mengen met reepjes ham en acht geklopte eieren en alles in de pan bakken, op smaak brengen met zout en peper en geraspte kaas erover.
,,Ruikt lekker’’, merkt mijn vrouw op, die achter de laptop is gaan zitten.
,,Ziet er goed uit’’, vindt jongste zoon die zei te gaan slapen, maar ineens boven de pan hangt.
,,Ja’’, zeg ik, ,,jullie moeten mij nog eens uitlachen.’’
