Evert ten Napel presenteert op 22 januari het Sportgala Steenwijkerland Foto Mediahuis
Bij elk shot van Joseph Oosting in Old Trafford zag ik afgelopen woensdag eerst wat spanning maar, naarmate het duel van zijn FC Twente tegen het machtige Manchester United vorderde, steeds meer ontspanning. Uiteindelijk werd het een brede grijns. En terecht, want een 1-1 gelijkspel met zelfs nog goeie kansen op een kleine overwinning is een prestatie van formaat.
Ik weet niet hoe het komt, maar ik moest steeds weer denken aan sportpark Grote Geert in Emmen: daar speelde de club WKE, waar kleine Joseph groot werd. Ja, ik weet wel waar dat door komt. Als jonge verslaggever van de Emmer Courant en als scheidsrechter in district Noord kwam ik er al regelmatig en in mijn periode als bakker Ten Napel van de Hoofdstraat in Emmen bracht ik vaak gebak en taart naar ‘het Kamp’, zoals wij het noemden. Daardoor ontstond een wederzijds respect. Ik vergeet nooit meer de beslissingswedstrijd tussen WKE en WKH, het woonwagenkamp van Hoogeveen, die ik mocht fluiten. Bikkelhard, maar eerlijk tegenover elkaar: zo zijn ze de mensen van het Kamp.
Rooie Jan
Pas nog ontmoette ik de vader van Joseph op de tribune van de Oude Meerdijk. Rooie Jan, zoals wij hem noemen, is een gerespecteerd zakenman geworden, die terecht trots is op zijn zoon Joseph. ,,Onze kinderen doen het goed toch?”, riep hij me toe, doelend op zoon Joseph en dochter Carrie. Ik kon en wilde het niet ontkennen.
Terug naar Old Trafford, samen met het Bernabéu in Madrid voor mij de meest iconische en mooiste stadions in de voetbalwereld. Ik ben er vaak geweest als NOS-commentator. Die machtige tribunes, vernoemd naar legendes als Sir Bobby Charlton en Sir Matt Busby, het kleine perskamertje, het smalle gangetje naar het veld en de trappen naar het tv-platform: volkomen terecht het ‘Theatre of Dreams’ genoemd.
Daar is nu Tukker Erik ten Hag de voetbalbaas, geassisteerd door Ruud van Nistelrooy en jazeker, oer-Drent René Hake.
En toch moest ik steeds weer denken aan sportpark Grote Geert in Emmen en aan Joseph Oosting, met z’n glimmende pretoogjes op de spelerstribune van Old Trafford. Groter kan het contrast niet zijn. Maar toch zijn er ook parallellen. Er wordt gevoetbald en je moet nooit vergeten waar je vandaan komt. Nog een keer klinkt in mijn oren wat Rooie Jan Oosting zei: ,,Evert, onze kinderen doen het goed!” Zo is het Jan.
