De man begroet me hartelijk, alsof ik een bekende ben uit het dorp. Hij runt het autobedrijf al zo’n 40 jaar met zijn broer.
Trots laat hij zijn showroom zien. Alle auto’s perfect gepoetst en ze schitteren in het tl-licht. Het is een simpele ruimte, onverwarmd, met tussen de Kia’s en Toyota’s een tuinmeubelsetje met parasol. Daar worden de zware onderhandelingen gevoerd. Ik ben op zoek naar een auto waarmee ik op tournee kan.
Dan komt ook zijn broer even een hand geven. Ze laten de werkplek zien. Twee bruggen naast elkaar, daar sleutelen de broers zij aan zij aan de auto’s. De één met een moersleutel in de hand en de ander onder de olie, een beetje praten over het leven, zo stel ik het me voor. En dit zal binnen afzienbare tijd allemaal verdwijnen.
Hélemaal in Amerika
Ze zijn trots dat ze een no-nonsense bedrijf zijn. Dat ze zich staande weten te houden tussen alle chique autobedrijven, maar ook dat hun klanten altijd weer terugkomen. ,,Ik lever topkwaliteit, je wil ze in het dorp bij de slager of bakker wel met opgeheven hoofd kunnen begroeten’’, zegt Dick.
De zoon van Dick heeft hélemaal in Amerika gestudeerd, vertelt hij glunderend. Maar dan kijkt hij naar zijn geïmproviseerde barretje, waar hij koffie aanbiedt aan zijn klanten en slaat zijn ogen neer. ,,Ik ga dadelijk met pensioen, en dit alles…” Hij zucht. ,,Mijn zoon is inmiddels veel verder en groter dan dit alles.”
Voor alles is een opleiding
Het is niet meer vanzelfsprekend het familiebedrijf van je ouders over te nemen. Dit geldt voor autobedrijven, boerenbedrijven, de Chinees-Indische restaurants, en ook voor de horecazaak van mijn vader. Het is zijn droom dat zijn kinderen het later overnemen, de plek waar hij zijn hart en ziel in heeft gestopt.
De huidige generatie wil misschien niets meer leren van de ouders. Ze wil het zelf uitvogelen en misschien wel nog hoger vliegen dan de ouders. Er is voor alles een opleiding, autodidacten komen er niet meer doorheen bij LinkedIn. Een lange cv (en dan niet bij je ouders) bij verschillende opdrachtgevers is een pre.
Ondertussen hebben we ook het grootste tekort aan traditionele ambachtsberoepen, de beroepen die je misschien juist van je ouders leert. Toch houd ik van familiebedrijven, waar medewerkers een intrinsiek belang hebben een goed product of gerecht af te leveren.
Zij aan zij met je vader
Ik zou mijn vader willen geruststellen. Dat we net als Van der Valk van onze broodjeszaken een heus familiemerk kunnen maken. Dat we door het hele land vestigingen kunnen openen, waar bij elke vestiging een ander familielid aan het roer staat. Dat ik mijn dromen ondergeschikt zal maken, het schrijven en acteren erbij kan doen, en me dagelijks vooral bezig zal houden met Vietnamese broodjes.
Maar dat gaat niet. Dingen zullen verdwijnen. Zoals het aanschuiven bij een traditionele Chinees-Indisch restaurant, met roze tafellakens en platen verwarmd door waxinelichtjes. Of in het weekend even bijspringen in de broodjeszaak. En zij aan zij met je vader, een beetje over het leven praten.
