Ik hou niet van naalden, toch laat ik me vrijwillig helemaal vol prikken. Al zijn deze naalden een stuk dunner en komt er, gelukkig, geen bloed bij kijken.
Acupunctuur is een behandelmethode in de Oosterse geneeskunde. De behandelaar steekt naalden in mijn voeten, oor, vingers en eentje in mijn kruin. „Even stil blijven liggen’’, zegt ze, „hierna voel je je een stuk beter.’’ Sinds lange tijd heb ik een onverklaarbare hoofdpijn.
In Nederland worden alternatieve geneeswijzen niet altijd serieus genomen. Mijn vriendinnen vinden het maar zweverig gedoe, is er wetenschappelijk bewijs dat het allemaal helpt? In Vietnam is het een hele normale vraag dat er bij klachten wordt nagegaan of het beter is naar een ’westerse’ of ’oosterse’ arts te gaan. Er is geen waardeoordeel tussen de twee. De ene geeft je pillen en de andere kruiden waar je thee van moet trekken.
Moderne dinosaurus
In mijn jeugd keek ik toe hoe een meneer glazen bollen op de rug van mijn vader zette en vervolgens vacuüm trok. Cupping om de gifstoffen af te voeren, was het idee. De man kwam aan huis en liet mijn vader op zijn buik liggen. Ik zag hoe zijn huid onder de glazen bolletjes omhoog werd gezogen, acht stuks om precies te zijn. Hij zag eruit als een moderne dinosaurus. Ik durfde hem niet te vragen of het pijn deed. Dagen erna liep hij met ronde paarse plekken op zijn rug.
Osteopathie, acupunctuur, reiki, een verborgen wereld voor sommigen, maar zeker één die gescheiden is van de westerse medische wereld, ver weg van de doktersjassen en patiëntenportalen.
Tijdens mijn studie psychologie leerde ik dat de meeste medicijnen vooral getest worden op mannen, en dan voornamelijk bij de witte, westerse bevolking. Dit klonk niet heel representatief. Het kon wel eens zijn dat mensen met een andere etniciteit of sekse heel anders reageren. Zo slaat alcohol er bij mij vrij hard in. Veertig procent van de Vietnamezen heeft een afwijzend enzymensysteem. Zal zoiets ook zo werken met bepaalde medicijnen? Er zijn relatief weinig Aziatische proefkonijnen, toch wordt medicatie ook voorgeschreven aan mensen op wie het niet altijd breed is getest.
Hoppend door het ziekenhuis
Ik probeer niet te kijken naar al die naalden in mijn lijf. Lekker ontspannen is iets anders. Maar daar doen we het niet voor. Het lijf zien als een geheel, alles is met elkaar verbonden, zweverig? In het ziekenhuis staan richtingsbordjes, voor elk lichaamsdeel een andere vleugel. Alsof je je lijf in een spagaat uit elkaar moet trekken, hoppend van de ene naar de andere afdeling.
De prikmevrouw zegt na afloop dat ik veel water moet drinken. Ik heb er voor het slapengaan toch maar een paracetamolletje ingegooid. Een soort fusion van de twee werelden, zelfs bij hoofdpijn speelt de dualiteit van mijn achtergrond blijkbaar op.
