Sandra Beckerman (SP) tijdens het debat met demissionair minister Henk Kamp (Economische Zaken) in de Tweede Kamer over de schadeafhandeling van de aardbevingsschade in Groningen. Foto: Jerry Lampen
Meer dan vijftig jaar heeft Groningen een links bestuur gehad. Vergeleken met de buurprovincies gaat het hier niet geweldig. De kiezer heeft terecht afscheid van links genomen, stelt Jaap Ruzius uit Zwiggelte.
In het Dagblad van het Noorden van zaterdag 20 maart stond op pagina 4 en 5 een stuk over de teleurgestelde linkse partijen in Groningen. Men had geen idee waarom de kiezer had besloten niet meer op links te stemmen.
Niet verdiend
Er was zelfs een bestuurder die vond dat het aan de kiezer lag, die zou niet meer solidair zijn met de minder bedeelden. De linkse partijen hadden dit niet verdiend, ze hadden zich immers ‘het vuur uit de sloffen’ gelopen voor de burgers in het aardbevingsgebied.
Maar is dat ook echt zo, heeft het linkse bestuur echt het verschil gemaakt in de provincie en bij de aardbevingen?
Vuurwerkramp Enschede
Daarvoor moeten we eerst terug naar de vuurwerkramp in Enschede in mei 2000. Nog voordat de rook boven de verwoeste wijk Roombeek was opgetrokken, had het bestuur van de stad, met steun van de provincie Overijssel, de regie stevig in handen. Bij alle processtappen van slachtofferhulp, noodopvang, rouwverwerking, compensatie en heropbouw van de wijk, had zij de regie. En de burgers alle inspraak. Burgers en bestuur zijn samen heel goed uit de ramp gekomen.
In augustus 2012 was de aardbeving van Huizinge, die het herstelproces in Groningen in gang zette. Wanneer nam het linkse bestuur van Groningen de regie? Nooit. We zijn bijna negen jaar verder, en op geen enkel moment hebben de leiders in Groningen het stuur in handen gehad.
De getroffen gemeenten in Groningen hebben nooit met elkaar samengewerkt en een gezamenlijk herstelplan is er ook nooit gekomen.
Boos voor elke camera
De Groningse Tweede Kamerleden Mulder (CDA), Nijboer (PvdA) en Beckerman (SP) hebben we jarenlang boos gezien voor elke camera die langskwam. Maar wat hebben ze concreet voor de Groningers voor elkaar gekregen? Niets.
En wat deden de filialen in Groningen ondertussen? Voor het CDA is het antwoord heel eenvoudig: niets. Het CDA heeft nota bene de Commissaris in Groningen, maar die is negen jaar lang zo goed als onzichtbaar geweest.
Nog erger was het bij de PvdA. Terwijl Nijboer boos bleef, greep de PvdA samen met GroenLinks in Groningen de ramp aan om de duurzame agenda door te drukken.
Zonder enige inspraak
Moorlag (PvdA) en Homan (GroenLinks) waren druk met windmolens en zonneparken. Bij Meeden lieten ze zien hoe gemakkelijk je zonder enige inspraak de burgers een groot windpark door de strot kan duwen. Is dat nou de solidariteit die in het artikel wordt genoemd?
Moorlag kreeg promotie en mocht in de Kamer. Van daaruit schreef hij een bezorgde brief over de vele banen die in de gasindustrie in Groningen verloren waren gegaan. Dezelfde banen die de politiek in Groningen zelf de nek om heeft gedraaid.
Nietsdoen niet genoeg
Maar de SP maakte het nog bonter. Mevrouw Beckerman sprak jarenlang overal schande van, behalve van het gedrag van haar eigen filiaalhouder in Groningen, Eelco Eikenaar. Voor hem was nietsdoen niet genoeg. Hij heeft de NAM en verder iedereen de oorlog verklaard, wilde totaal niet samenwerken met zijn collega’s en heeft waar hij kon processen vertraagd en gefrustreerd. De rekening van dit gedrag was voor de slachtoffers van de aardbevingen.
In Den Haag was men op de hoogte van dit totale gebrek aan leiderschap en samenwerking in de Groninger politiek, maar Mulder, Nijboer en Beckerman wisten blijkbaar van niets.
Rommelig en traag
Het bestuur in Groningen had het verschil kunnen maken nadat de NAM in 2017 uit het schadeprotocol was gezet. Men heeft er niets van terechtgebracht. Het proces heeft een jaar stilgelegen, en daarna was de start dermate rommelig en traag dat Wiebes met de stuwmeerregeling moest komen.
Tot op heden kunnen de burgers totaal niet rekenen op hun eigen bestuurders, zoals dat in Enschede wel het geval was.
Werkeloosheid stukken hoger
Meer dan vijftig jaar heeft Groningen een links bestuur gehad. Vergeleken met de buurprovincies gaat het in Groningen niet geweldig. De provincie heeft het grootste aantal gemeenten met armoede van Nederland en de werkeloosheid is er stukken hoger. De burgers in het aardbevingsgebied hebben niets gehad aan het linkse bestuur.
De kiezer heeft terecht afscheid van links genomen. Dat is geen gebrek aan solidariteit, maar gezond verstand. De Groningers hebben gewoon recht op beter bestuur.
Jaap Ruzius uit Zwiggelte is geboren en getogen Grunneger en was, tot hij zijn baan kwijtraakte, werkzaam in de gasindustrie
