Redacteur Sybylle sliep goddelijk onder Italiaans linnengoed, niet in Italië, maar gewoon in Nederland, langs de IJssel

We worden bij binnenkomst hartelijk verwelkomd en vervolgens naar de serre gedirigeerd, waar een glaasje bubbels op ons staat te wachten. Het is nog net iets te koud om op het terras te zitten, maar in de serre is het net zo goed aangenaam toeven. En dan dat uitzicht! Terwijl wij ons laven aan de prosecco, wordt achter de receptie de administratie afgehandeld en onze bagage naar de kamer gebracht. Dat is nog eens service. We krijgen ook nog vier kaartjes voor de pont die pal naast het hotel ligt, zodat we kosteloos heen en weer naar Deventer-stad kunnen.

Het neoclassistische pand waar het hotel in gehuisvest is, staat al ruim 160 jaar op dezelfde plek aan de IJssel. Het begon in 1862 als een hotel-café met de naam Het Wapen van Deventer. Later kreeg het pand andere functies. Het was een casino, discotheek en Chinees restaurant voordat het leeg kwam te staan en in verval raakte. In 2002 kreeg het pand een nieuw impuls en kreeg zijn oude functie van hotel terug. Het voormalige IJsselhotel is sinds 2021 onderdeel van Pillows Hotels.

Bij het bed ligt een kaartje waarop de kussenmogelijkheden staan. We proberen de kussens uit die al op het bed liggen: ze liggen goddelijk, het royale bed ook. Niks meer aan doen, wat ons betreft. Maar mocht je liever een harder of zachter kussen willen of juist iets synthetisch vanwege een allergie, dan kan dat ook. Daarmee doet het hotel zijn naam (Pillows) eer aan.

De kamer is lekker ruim, stijlvol ingericht zonder al te veel tierlantijnen en ’s avonds biedt de verlichting precies de juiste sfeer. Als we het raam openzetten, horen we het gekabbel van de IJssel die op nog geen twintig meter verderop ligt. De kamers aan de achterkant van het hotel zijn overigens ook geen straf: die kijken uit op het Worpplantsoen, naar verluidt het oudste stadswandelpark van Nederland.

De badkamers zijn zeer recent vernieuwd en dat was wel nodig ook, want dat was het enige smetje op ons verblijf, een paar weken voordat alles aangepakt zou worden. De douche was prima, maar de wastafel was echt niet meer van deze tijd. Nu ziet alles er weer fris&fruitig uit.

Nadat we met het pontje over in Deventer alle hoogtepunten hebben bezocht, besluiten we te dineren in het sfeervolle IJssel Restaurant van het hotel. We gaan voor het verrassingsmenu. Niet goedkoop, maar van een ongekend hoog niveau – en bekroond door Gault&Millau - en het geld daarom dubbel en dwars waard.

We slapen daarna als roosjes onder het Italiaanse linnengoed (dat in de webshop van het hotel te koop blijkt te zijn, net als de kussens), maar niet voordat we onze handen uitgebreid hebben ingesmeerd met de heerlijk geurende handcrème die naast het bed klaarligt. Die gaat mee naar huis.

Het ontbijt de volgende ochtend is al net zo smakelijk als het diner van de avond ervoor. Geen buffet maar een ontbijt à la carte. Kiezen is nog best lastig, want er staan zoveel lekkere gerechten op. Gaan we voor egg benedict met gerookte zalm, American pancakes met blauwe bessen, dat wentelteefje van Fries suikerbrood, die bagel met kruidenkaas of toch die fruitsalade of groene smoothie? We nemen elk twee verschillende gerechten, zodat we van elkaar kunnen proeven.

In dit hotel willen we wel wonen, zo aangenaam was het verblijf. Maar ja, helaas moeten we na het ontbijt weer gaan. Bij het uitchecken krijgen we nog een zakje snoepgoed mee, om de rit naar huis zo aangenaam mogelijk te maken. Thuis verwennen we de handen met het laatste restje handcrème, de geur doet ons terugverlangen naar dat ene hotel aan de IJssel.