Mario's angstige broer is terug in Luigi's Mansion 2 HD. Rechtvaardigt een nieuw likje verf de prijs? | gamerecensie

Die inderdaad. Luigi, Mario’s schichtige broer, is spokenjager tegen wil en dank. Bibberend schuifelt hij in opdracht van professor K. Wibus spookhuizen door, op zoek naar spoken, schatten en – natuurlijk – muntjes. Dat deed hij voor het eerst in 2002, toen nog op de GameCube. Elf jaar later klopte de professor nogmaals bij hem aan. Dat spel kwam uit op de 3DS (weet je nog, dat dubbelklappende spelcomputertje met 3D-beeldscherm?) en is nu opnieuw uitgebracht voor de Nintendo Switch.

Nou, echt griezelig was het vroeger ook al niet, wel leuk. En dat is het nog steeds. Luigi loopt als een ware – zij het doodsbenauwde – Ghostbuster rond met een stofzuiger op z’n rug. Om spoken op te zuigen, maar verder ook alles wat los en vast zit. Een zaklamp en een uv-licht vullen zijn arsenaal aan. Daar moet hij het mee doen. Gelukkig biedt dat genoeg voor veel variatie aan puzzels en uitdagingen.

Je kunt bijvoorbeeld een tapijt opzuigen om een geheime knop te onthullen. Met het uv-licht op een muur schijnen om een geheime deur te onthullen. En met je zaklamp een spook verblinden om ‘m op te zuigen. Elk spookhuis barst van de puzzels, dus ben je continu aan het experimenteren. Gebeurt er wat als ik daar schijn? Dat probeer op te zuigen? Die muur in het uv-licht laat baden?

Een paar. De Nintendo Switch heeft meer knoppen dan de 3DS, dus is de besturing wat handiger gemaakt. Grafisch ziet het er een stuk beter uit, en aan de charme van het origineel is gelukkig niets veranderd. Het blijft leuk om te zien hoe Luigi schrikt van elk geluidje, trillend deuren open maakt en zo onschuldig als maar kan in elke valstrik trapt.

Verder is er vrij weinig gebeurd. Geen nieuwe levels of creatieve toevoegingen. Gewoon een goede vertaling naar nu. Dat is natuurlijk prima, maar een iets schappelijkere prijs was wellicht op z’n plaats geweest. Dat deed Nintendo eerder wel met de nieuwe versie van Metroid Prime. Waarom nu niet?

Er zijn trouwens ook dingen níét verbeterd. Het richten blijft bijvoorbeeld een beetje priegelen. Maar, irritanter, professor K. Wibus belt elke paar minuten om hints te geven. Meestal compleet onnodig. En erger, het haalt je uit je ritme. Ben je net lekker bezig, gaat die telefoon weer over. Dat was vroeger al vervelend, nu nog steeds.

Heb je Luigi’s Mansion 2 al eens gespeeld, dan weet je precies wat je kunt verwachten. Er is te weinig nieuws onder de zon om deze remake dan aan te raden. Vond je een van de andere delen (in 2019 verscheen deel drie) delen leuk, of ben je op zoek naar een gezellig, griezelig, charmant spelletje waar je de volle prijs voor over hebt? Grijp dan je stofzuiger, zet Ghostbusters vast aan en sein Luigi in. Who you gonna call?