Doei Zeehondencentrum! Waarvoor kom je nu naar Pieterburen? Tuincafé Bertje Jens misschien | restaurantrecensie

Het Zeehondencentrum was tot een paar maanden geleden dé toeristentrekpleister van Pieterburen. Die verhuist naar Lauwersoog dus moet de bezoeker van het dorp op zoek naar iets nieuws. Wellicht dat het tot lunchcafé omgebouwde voormalige godsdienstschooltje naast de imposante kerk en de botanische tuin wat is? Daar zit Tuincafé Bertje Jens, een vegetarisch/veganistisch eetcafé waar alles (zoveel mogelijk) gemaakt wordt met producten van boeren uit de buurt. Bertje Jens is de naam van één van de bedenkers van het Pieterpad.

Het gebouwtje is prachtig gerenoveerd, met frisse, lichte kleuren op de muren, een glazen hal bij de voordeur en overal mooie planten, schilderijen en andere decoratie. Vanaf ons plekje kijken we uit op de kerk. Buiten is een mooi terras, helaas is het weer vandaag niet lekker genoeg om daar te zitten.

Zoals gezegd, is alles vegetarisch en veganistisch en gemaakt met producten van boeren uit de buurt. Een paar van die boeren: Landgoud (fruit), Waddenmax (zuivel), Stoet en Ainvoud (brood) en Eikemaheert (groente).

Als wij er eten staat onder meer een hartige taart met prei, broccoli en geitenkaas op het menu. Ook kun je kiezen voor een curry van aardappel, bloemkool, tomaten en groene erwtjes. Daarnaast zijn er allerlei taartjes, zolang de voorraad strekt. Vandaag is de Baskische cheesecake en appeltaart met appels van de Eikemaheert bijvoorbeeld al op.

Ik ga voor een Chileense plattelandsoep met allerlei groente, brood en daslookboter (versgeplukte daslook uit de buurt neem ik aan, want dat groeit in de lente overal). Mijn tafelgenoot kiest de quesadilla. Dat is een Mexicaanse tosti, aldus het menu. Best een goede uitleg, aangezien het letterlijk een dubbelgeslagen tortilla met kaas en groenten is die even wordt gebakken.

In de soep kunnen we lekker zoeken naar alle verschillende groenten, zoveel zit er in. Pompoen, aardappel, courgette, maïs, zwarte bonen, cannellinibonen, tomaten, wortel. Aan vitamientjes en vezels geen tekort vandaag. En het is nog lekker ook. Hartig, een beetje pittig en bovenop ligt een groene, lichtzure salsa. Het brood is knapperig en kakelvers, de boter subtiel.

De quesadilla is een beetje nietszeggend. Prima, maar we zijn hem over een week weer vergeten. Hij is goed gebakken, de kaas is lekker smeuïg en er zitten precies genoeg bonen in (zonder dat die er bij elke hap uit stromen). Maar de salsa die erbij zit is ‘white people’ pittig, minder scherp dan de soep.

Beide gerechten zouden we ook prima zelf kunnen maken thuis, na een rondje boerderijwinkels. Echter, voor deze prijs en in deze setting is het precies wat we hadden verwacht en zijn we zeer tevreden.

De blondie (brownie met witte chocolade) die we hierna proberen is een ander verhaal. Dit is waar Bertje Jens in uitblinkt. Super zacht, romig, smeuïg, zoet maar niet zo zoet dat je glazuur van je tanden spat. De hoofdgerechten zijn prima, voor een taartje zouden we omrijden.

Ja, dat drinken verdient een shout-out. Eigenaar Raúl is ook importeur van bijzondere ciders van over de hele wereld, waar hij met veel enthousiasme over vertelt. Wij drinken een uit het Verenigd Koninkrijk met een bijzondere, sterke gefermenteerde smaak; beetje bitter en zuur. Ook de matcha uit Japan van een thee-importeur uit Roodeschool is bijzonder en lijkt in niks op de zoete poeders die je soms krijgt.