Lukt het SLA in Groningen salades sexy te maken? 'Echt heel lekker' | restaurantrecensie

We gaan vandaag voor gezond bij de van oorsprong Amsterdamse keten SLA. Zij is inmiddels zeventien vestigingen rijk (waarvan acht in de hoofdstad) en heeft ook het Noorden gevonden. Op een dinsdag die mooi begint maar grijs eindigt bezoeken we de vestiging aan de Brugstraat in Groningen.

Als we binnenstappen zien we meteen de saladebar, gedecoreerd met met een stalen frame in de vorm van een huis. Op de achtergrond groot het menu, zoals je dat wel vaker in het snellere eetsegment ziet. Dit is dan ook geen restaurant om uitgebreid te dineren, maar voor de gezondere snelle maaltijd is het prima toeven. Na de bar vind je een handvol tafeltjes en stalletjes om in alle rust van je salade te genieten.

Het is rustig op de avond dat wij plaatsnemen. Een handvol stoeltjes is bezet, af en toe loopt iemand binnen – al dan niet met een grote oranje doos op de rug – om een bestelling op te halen.

Zoals je van deze keten mag verwachten: salades. Meestal niet het meest sexy gerecht op het menu. Een makkelijke optie als je iets ‘lichts’ wil eten, of een weinig fantasierijk bijgerechtje om nog wat groen op tafel te hebben. SLA wil daar verandering in brengen.

Verwacht dus geen salades van het type rucola, rauwkost, dressing. Reken op een flinke bak eten met veel verse groente, eiwitten – meestal van plantaardige komaf – en variatie. Diezelfde ingrediënten kun je ook gewikkeld in een wrap krijgen. Verder vind je op het menu een aantal verschillende voor/zijgerechtjes, smoothies en zoetigheid.

SLA werkt naar eigen zeggen uitsluitend met ‘verse, lokale en biologische ingrediënten’. Lokaal is hier betrekkelijk, want de voorbereiding wordt centraal in Amsterdam gedaan en vervolgens naar alle locaties gestuurd.

Ik kies voor de ‘spicy tofurama’ met extra gepekelde chili voor wat meer hitte. Een salade met onder andere gepaneerde tofu, avocado, babyspinazie, warme rijst en vegan chili-mayo. Tafelgenoot gaat voor de ‘feta fiesta’ met losgeklopte feta, geroosterde puntpaprika en aubergine, linzen en olijven. Vooraf een broodje met ‘shakshuka’-dip. Op aanraden van de uitbater sluiten we af met de tahini brownie.

Ons voorgerecht is een broodje met dip die de naam shakshuka eigenlijk niet mag dragen. De smaak is goed – lekker kruidig en licht spicy – maar het heeft meer van een salsa. Bij shakshuka hoort het ei natuurlijk in de pan meegebakken te worden. Hier is het een half gekookt eitje.

Veel belangrijker zijn de salades, de naamdragers, SLA’s raison d’être. En daar zijn we van onder de indruk. De spicy tofurama zit bomvol smaak en variatie. Van de knapperige spinazie en edamame tot de tofu met krokant laagje en de lekker klaargemaakte ‘rainbow coleslaw’.

Alle ingrediënten zijn duidelijk vers. De dressing van vegan chili-mayo brengt het geheel mooi samen. Leuk: na een paar happen vraagt de uitbater of het mij spicy genoeg is. Als ik zeg dat de hitte me wat tegenvalt, krijg ik een extra kommetje met gepekelde chili.

Ook tafelgenoot is erg te spreken over haar maaltijd. De losgeklopte feta is niet te overheersend en mengt zich daarom mooi met de andere ingrediënten. De gegrilde puntpaprika en aubergine zijn in dit gerecht koud, maar goed bereid. Tafelgenoot geniet duidelijk van de flinke kom. ‘Echt heel lekker’, kan ze tussen de happen door net uitbrengen.

Beide maaltijden zijn meer dan vullend, dus we besluiten de ons aangeraden tahini brownie te delen. Dat blijkt inderdaad een goede keuze. Zacht gebakken, bijna cookie dough-achtig, niet te zoet en subtiel het nootachtige van de tahin.

Eerstvolgende keer dat we voor een snelle en/of gezonde hap gaan, zal SLA een belangrijke kanshebber zijn. Al was het maar omdat er nog zo’n tien salades zijn die we niet hebben geproefd. Afgaand op onze eerste kennismaking wagen we ons daar graag aan.