Ons team van foodlovers test restaurants, eettentjes, foodtrucks en andere hotspots in het Noorden. Deze keer was Anniek bij Spot in Langweer.
Waar zijn we?
Naast het beroemde bruggetje van watersportdorp Langweer, op de plek waar vroeger Bar Dancing ’t Keldertje zat, is recentelijk een compleet nieuw horecapand verrezen. Hier bezoeken we vanavond Spot Langweer.
Spot in Langweer.
Zit het hier leuk?
Dat kun je wel zeggen! Aan de jachthaven, met het zicht richting de Langweerder Wielen, heeft de eigenaar natuurlijk om te beginnen al goud in handen. Maar uit ervaring weten we dat zo’n toplocatie lang niet altijd z’n potentie waarmaakt. Hier lijkt dat anders. Een mooi terras met naast tafels ook lekkere bankjes, binnen een prachtig interieur met een bohemian en een beachy touch. De chille, loungy achtergrondmuziek draagt bij aan een Ibiza-vibe, maar er is ook gevoel voor historie, met een wand vol foto’s en documenten uit een lang vervlogen verleden. En hier en daar een snufje Frankrijk, met louvredeurtjes als decoratie aan de muur. En de akoestiek is super. Hoewel Spot best groot is en aardig vol zit vanavond, hebben we geen last van rumoer.
Avocado tartaar.
Hoe is de bediening?
Die begint al goed. ,,Op welke naam mag ik jullie verwelkomen?’’, vraagt onze gastheer als hij de reserveringen checkt. Dat klinkt toch een stuk warmer dan het geijkte ‘heeft u gereserveerd?’. En die gastvrije sfeer valt ons de rest van de avond ten deel. Onze gastvrouw is vriendelijk en vlot. Dat laatste benadrukt ze zelf (terecht) ook als wij al aan ons voorgerecht zijn begonnen en pas dan bedenken dat, hoewel onze alcholvrije aperitiefjes (een heerlijk frisse homemade lemonade en mojito mocktail) nog niet op zijn, een wit wijntje bij de dis ook wel passend zou zijn. We leggen het bestek even neer en wenken haar. ,,We bedachten het wat te laat’’, verontschuldigen we onszelf. ,,Gelukkig kan ik snel lopen’’, lacht ze. Ze adviseert ons een Verdejo bij mijn coquilles en de Sauvignon bij tafelgenoots avocado tartaar. Beide een uitstekende keus.
Coquilles met parmaham.
Wat staat er op het menu?
Spot noemt zichzelf ‘een bohemian grand café met een keuken geïnspireerd op de rijke culinaire tradities van Nederland en de zonovergoten invloeden van Zuid-Europa, met een subtiele knipoog naar Azië’. Die mix zie je terug op de kaart. Zo kun je er ook voor een sushiplank gaan (zelfs eentje van een meter) of een pokebowl. Maar ook een bisque of een burrata, een mosterdsoep of een diamanthaas.
Hoe vinden we het eten?
Buiten het menu om zijn er momenteel coquilles met parmaham, bisque en mango. Dat maakt nieuwsgierig. De combi met ham blijkt verrassend, al is dat vlees wel een tikje aanwezig en domineert de zoute smaak de coquilles enigszins. De schelpdieren zijn mals en de bisque is subtiel zacht, de mango lekker fris. Zo zijn ook de smaken en structuren van de avocado tartaar goed in balans, de spicy mayonaise en wasabi crackers halen het gerecht goed op. Als hoofd koos ik voor een rib eye, waar werkelijk niets op aan te merken valt. Intens en mals, zoals het hoort, en perfect medium-rare geserveerd. Geroosterde asperges, zoete aardappelpuree en jus van gepofte knoflook erbij, niets meer aan doen. Tafelgenoot is niet zo’n grote eter, en spot op het kindermenu de Single Smash burger, die als Double op het reguliere menu staat. Mag ze die bestellen? Geen probleem, vindt onze gastvrouw. Het zou inderdaad zonde zijn als ze de grote variant niet op krijgt. Overigens complimenten voor de kinderkaart, waar voor kleine fijnproevers meer te kiezen valt dan de standaard friet-met-snack (hoewel die er ook op staat). Zeebaars, biefstuk of carpaccio bijvoorbeeld. De burger blijkt trouwens ook meer dan prima, versgemaakt, dat zie je en proef je.
Rib eye.
Verder nog iets bijzonders?
Het dessert kies je niet van de kaart. In plaats daarvan komt de bediening langs met een dessertplank, waar je vanaf kun nemen wat je bekoort. Leuk! Wij kiezen een brownie, die vrij compact en daardoor machtig is, met mascarpone, dat wat lucht geeft aan het chocoladetoetje. De smaak is uitstekend. Over de panna cotta zijn we net iets minder enthousiast, hoewel de piña-coladasmaak overheerlijk is. Maar de structuur vinden we iets te glazig voor een panna cotta, die toch zijdezacht hoort te zijn en in de mond kan smelten. Maar dat is dan ook echt het enige puntje van kritiek dat wij kunnen hebben op deze verder perfecte avond.