John (58) uit Veendam vindt de kringloop duur, dus opent hij zijn eigen winkel

Zijn liefde voor koopjes en tweedehands spullen komt door zijn jeugd, denkt John Spanjaart (58). Breed hadden ze het niet in Haarlem, waar hij is opgegroeid. Helemaal niet. „Ik leerde om met weinig tevreden te zijn en om te speuren naar goed spul. Als klein knaapje liep ik geregeld over de vuilnisbelt, op zoek naar iets bruikbaars.”

Het heeft hem altijd verbaasd wat mensen van de hand doen. „Gloednieuwe meubels, werkend gereedschap, je treft er van alles aan. Zonde om dat geen tweede leven te geven.”

Spanjaart richt bedrijfswagens in als beroep, maar het kriebelde al een tijd om iets anders te gaan doen, vertelt hij in de loods van zo’n vijfhonderd vierkante meter aan het Beneden Oosterdiep in Veendam. Hij wilde iets met spullen en mensen. Het liefst in het Noorden. „Ik woon in Dedemsvaart en werk door het hele land, maar als ik in Drenthe of Groningen ben, kom ik echt tot rust.”

Toen hij de loods in Veendam afgelopen juli tegenkwam, was hij om. Sinds begin oktober vind je er kringloop Ome Non & Co, vernoemd naar zichzelf. „Ik werd door een van mijn petekinderen steevast ome Non genoemd. & Co staat voor de familie en vrienden die mij hierbij helpen.”

Eén ding stond vast: de spullen die je er kunt kopen moeten echt goedkoop zijn. Regelmatig ergert hij zich aan kringloopwinkels waar je te veel betaalt. „Ik kocht een keer voor 8 euro een waterkoker in een kringloop. Toen ik later de Blokker binnenliep, stond daar precies diezelfde waterkoker. Ook 8 euro. Dan voel je je bedonderd.”

Of neem de opkomende vintagewinkels. „Mensen plakken ergens vintage achter en ineens vragen ze er tien keer zoveel voor.”

Klanten van Ome Non & Co kunnen er zeker van zijn dat ze niet bedonderd worden. Een buikkastje, waarvan vergelijkbare exemplaren op Marktplaats voor meerdere tientjes weggaan, kost 7 euro 50. Lp’s kosten 1 euro per stuk, een matras twee tientjes. „Meer betalen mag, maar dat hoeft niet.”

Regelmatig geeft Spanjaart spullen gratis weg. „Laatst kwam een vrouw met een kaarsje bij de kassa nadat ze wat spullen had ingeleverd. Neem maar mee, zeiden we. Ze moest ervan huilen.”

Hoe mooi ook, het kan nog niet uit. De huur van de loods, meer dan 2000 euro per maand, betaalt Spanjaart met de vier dagen die hij nog als wageninrichter werkt. Van maandag tot donderdag verdient hij geld, van vrijdag tot en met zondag staat hij in de winkel. Vrienden en familie helpen vrijwillig mee waar ze kunnen.

Hij hoopt dat hij ooit zijn werk als wageninrichter kan afbouwen en kan leven van de kringloopwinkel. Maar ook nu al brengt het hem voldoening. „Mensen gaan hier na een praatje en een rondje door de winkel blij de deur uit. Daar doe ik het voor.”

En daar hebben niet alleen klanten profijt van. „Ik heb moeilijke jaren achter de rug, waarin ik weinig sociaal contact had. Ik leef hier, met al die mensen om mij heen, helemaal op. Anderen kunnen hun verhaal kwijt, maar ik ook. De dagen vliegen hier voorbij.”