De bombastisch versierde kersttuin in Adorp is ieder jaar een ijkpunt, maar waar zijn die lampjes dit jaar?

In de woonkamer aan de oude Wierumerschouwsterweg in Adorp is het warm en gezellig. Een leeuwenkop van touw boven de fonkelende sfeerhaard, het roer van een schip aan de muur en een rijk uitgedoste kerstboom.

Die gezelligheid was de afgelopen jaren ook buiten het huis te vinden. Waar zijn de kerstbomen, rendieren, sterren en lichtsnoeren die dit huis aan de provinciale weg tot een blikvanger maakte in de dagen voor kerst dit jaar?

„Een oogoperatie. Ik ben vier weken geleden geopereerd aan staar”, verklaart Bill Mollema. „De kou voelt niet lekker aan de ogen. Toen dacht ik: dit jaar maar even overslaan.”

Er is nog een reden dat er geen lampjes hangen. Op 15 december kwam nog iemand langs om de mijnbouwschade op te nemen bij het huis. Francien Stoffels: ,,Daarom konden we niks ophangen, anders hadden we de muren nog wel versierd…”

Zo kort voor kerst vond het echtpaar het te kort dag om alsnog van alles op te hangen. Vergis je er niet in, verklaart Mollema, het kost 80 uur aan werk om al die kerstspullen buiten te zetten. „We zijn samen een week bezig. Mijn neefjes helpen me er ook nog bij.” De versiering maakt hij zelf van hout en metaal. Ieder jaar verzint hij er wel iets bij.

Het huis staat langs de Provincialeweg N361, waar dagelijks meer dan tienduizend auto’s langsrijden. „We krijgen vragen waarom er nu niks staat”, vertelt Mollema. „Mensen missen het wel. We kregen eerdere jaren ook wel een kaartje in de bus uit Sauwerd met ‘Bedankt voor de mooie tuin’.”

„Het is wel kaal nu”, zegt Stoffels. „We hebben alleen het huisje aan de weg gezet voor de kinderen.” Daarin staat een olijke kerstman We wish you a merry Chrismas te zingen, terwijl hij met zijn heupen draait. Hij staat in een piepklein kamertje met een kerstboom en kleurige lampjes, een stoel, tafeltje en open haard. Een hondje slaapt in de hoek en – opvallend – twee damesbenen steken uit de muur, alsof er een vrouwelijk elfje door de muur heen kruipt.

Mollema: „Ieder jaar kopen we weer nieuwe spulletjes voor het kersthuisje. Dan gaan we naar de Mamamini-kringloopwinkel.” Hij won al drie keer een prijs bij de kerstlichtverkiezing van de Vereniging voor Volksvermaken Adorp. „Iedereen heeft wel een vreemde hobby, hè?”

Het is zelfs zo’n serieuze hobby dat hij de meterkast ervoor heeft laten ombouwen. Twee groepen zijn speciaal aangelegd voor al de kerstverlichting. Des te spijtiger dat alle spulletjes nu in de schuur liggen te verstoffen. Stapels grijze curverbakken vol met lampjes en verdeelstekkers. „Ik heb honderden meters aan verlengsnoeren. We praten niet over tienduizend ledjes, maar honderdduizend.”

De kerstster van vierenhalve meter hoog, die normaal voor het huis staat en tot aan de schoorsteen reikt, staat werkeloos onder de overdekte carport achter het huis.

Als de gezondheid het toelaat willen Mollema en Stoffels volgend jaar zeker weer een tuin vol verlichting. „Dit geeft sfeer in het dorp”, vindt Stoffels.

Haar man vult aan: „Vuurwerk steek je aan, maar dit duurt wat langer. Ik heb sinds mijn twintigste al geen vuurwerk meer gekocht.”