Elke woensdag geeft Jelte Olthof, universitair docent Amerikanistiek aan de Rijksuniversiteit Groningen, commentaar op de politiek van de Amerikaanse president Trump. Vandaag aflevering 22.
„Er blijft steeds minder over van America First. Met dat principe heeft Trump twee keer de verkiezingen gewonnen, maar momenteel geeft hij daar amper nog invulling aan. De Amerikanen staan niet meer op nummer 1.
Hij treedt op tegen het diversiteitsbeleid van Amerikaanse bedrijven en instellingen en maak jacht op illegalen. Verder komt de binnenlandse politiek er onder hem bekaaid vanaf. Van zijn belofte om de kosten van levensonderhoud voor gewone Amerikanen te verlagen, is tot nu toe weinig terechtgekomen.
‘Op het Witte Huis is het een komen en gaan van buitenlandse delegaties’
Het grootste deel van zijn tijd houdt hij zich bezig met buitenlandse politiek. In zijn campagnes zwoer hij nog dat hij – anders dan zijn voorgangers – geen roekeloze, buitenlandse avonturen zou aangaan. Hij wil geen troepen inzetten in andere delen van de wereld. Het is afgelopen met militaire ingrepen zoals in Afghanistan. Maar zijn gedrag laat iets anders zien. Zo bombardeert hij zogenaamde drugsschepen voor de kust van Venezuela en bemoeit hij zich actief met het Midden-Oosten.
Op het Witte Huis is het een komen en gaan van buitenlandse delegaties. Vorige week nog maakte de Saoedische kroonprins Mohammed bin Salman zijn opwachting. Trumps invulling van politiek voeren is met iemand om tafel zitten om een deal te sluiten. Hij sluit het liefst unilaterale akkoorden. Hij gedraagt zich als een sjacheraar, die probeert overal geld uit te slepen.
‘Trump heeft weinig op met internationale overlegorganen’
In de multilaterale wereld heeft hij geen interesse. Hij heeft weinig op met internationale overlegorganen, waarop hij niet zijn stempel kan drukken. Vorige week liet hij zelfs verstek gaan op de jaarlijkse G20-bijeenkomst in Zuid-Afrika. Op de Klimaattop in Brazilië was Amerika onlangs evenmin aanwezig.
Het is geen isolationisme wat Trump drijft. Wel opereert hij solistisch en impulsief. Ook ontbreekt het vaak aan coördinatie tussen hem en zijn ministers, wat de chaos in het Witte Huis vergroot.
Telkens krijgt hij hoogwaardigheidsbekleders over de vloer die hem miljarden aan investeringen in Amerika beloven. Of dat ook daadwerkelijk zijn beslag krijgt, is de vraag. Hij doet het voorkomen alsof hij hiermee niet alleen het land maar ook de bevolking helpt. In zijn hoofd plukken ook zij daar de vruchten van, maar tot nu toe is dat nog niet gebeurd.”
