Schurft bezig aan een opmars in Groningen en Drenthe. Dat is geen pretje, weten deze studenten. 'Ik wil niet bekend staan als de schurft-meid'

Pien (21) is net wakker en brak van de vorige avond. Ze moet direct haar beddengoed wassen, want er is schurft geconstateerd in haar studentenhuis. En dat is niet de eerste keer. Een huisgenoot van haar sliep met een scharrel en kreeg jeuk. Het huis barricadeerde vervolgens de banken met bierkratjes, plakte alle stoelen af, laat de wasmachine overuren draaien en alle veertien huisgenoten smeren elkaar in met zalf. Allemaal om de uitbraak te bestrijden.

Het aantal mensen met schurft neemt toe, blijkt uit cijfers van onderzoeksinstituut Nivel. De meeste gevallen komen voor in Groningen en Drenthe, vooral onder jongeren (in de leeftijd 15 tot 24 jaar). De afgelopen weken ziet het instituut een explosieve stijging van het aantal mensen dat de huisarts bezoekt vanwege de huidziekte. Voor die plotselinge toename, heeft Nivel echter geen verklaring.

De huidziekte komt voor op plekken waar mensen dicht op elkaar leven. En verspreidt zich via huid-op-huid contact. Studentenhuizen (en studenten die veel bij elkaar slapen) zijn daarom een goudmijn voor het beestje dat graag van mens op mens hopt en gangetjes in de huid graaft en daar eitjes in legt.

Net als Pien weet Camilla (24) er alles van. Zij liep een tijdje geleden voor de tweede keer schurft op en dat was geen pretje. ,,Ik had altijd jeuk. Ik sliep heel slecht en werd enorm wanhopig, omdat ik niet wist wanneer het weg zou gaan.’’ De tweede keer duurde het acht maanden en zestien behandelingen voor ze er vanaf was.

,,Ik ben er een beetje paranoïde door geworden. Telkens als ik een beetje jeuk heb, denk ik weer dat ik schurft heb.’’

Omdat mensen geen immuniteit opbouwen tegen schurft, kan het beestje vaker terugkomen op dezelfde plek. En omdat het niet vanzelf overgaat, kan het best lang duren voordat de infectie helemaal verdwenen is. Ook Emily (23) uit Groningen had zes maanden last van het beestje. ,,Het ging maar niet weg. Mijn huid zag er enorm slecht uit.’’

Is één iemand in huis aan het krabben, dan moeten alle huisgenoten preventief smeren met een speciale schurftzalf. En die zijn niet aan te slepen bij de apotheker. ,,De halve apotheek stond vol, maar het was aldoor uitverkocht’’, zegt Camilla.

De huisgenoten van Noor (25) gingen laatst alle apotheken en drogisterijen in de stad af op zoek naar zalf, nadat in hun studentenhuis schurft uitbrak. ,,We hadden meer dan veertien tubes nodig, maar we kregen er maar twee per persoon mee”, aldus Noor.

Hoewel de huidziekte vaak voorkomt bij studenten, komt er een boel schaamte en schuld bij kijken. ,,Je moet mensen berichten met wie je geslapen hebt. Dat is niet leuk, omdat het veel gedoe oplevert’’, vertelt Pien. ,,Maar inmiddels gaat het zo erg rond, dat het een beetje bij het studentenleven hoort.’’

Emily ziet ook dat studenten zich schamen. ,,Ik appte de jongen met wie ik had geslapen om te vertellen dat ik schurft had. Toen zei hij: ja, dat had ik ook al. Maar hij appte mij dus niet. Het is eigenlijk net als bij een soa: niet iedereen durft een waarschuw-appje te sturen’’

Camilla: ,,Ik wil het wel vertellen, want het taboe moet eraf. Maar ik wil ook niet bekend staan als ‘de schurft-meid’. Mensen vinden het toch een vies idee.’’

Noor denkt dat dit ook te maken heeft met schuld. ,,Eigenlijk moet je het zo snel mogelijk vertellen aan mensen, maar je voelt je heel schuldig dat jij diegene bent met klachten en je hele huis hiermee opzadelt.’’

Ondanks de vervelende situatie, proberen de studentenhuizen er het beste van te maken. ,We wilden er toch een beetje met humor mee omgaan. Zo plakten we met grote glitterletters ‘schurft-hol’ op de kamer waarvan we dachten dat de schurft vandaan kwam’’, vertelt Noor.