Ongeduld over tempo woningbouw in stad Groningen. Procedures en moeizame onderhandelingen met ontwikkelaars. Beschikt de gemeente over voldoende deskundigheid bij aanleg nieuwe stadswijken?
De invulling van de nieuwe wijk De Suikerzijde in Groningen. Illustratie: Gemeente Groningen
De bouw van nieuwe woningen in de gemeente Groningen heeft niet het gewenste tempo. Dat heeft te maken met juridische procedures, discussies met ontwikkelaars en gebrek aan ambtenaren die van de hoed en de rand weten.
De gemeente Groningen zit te springen om nieuwe woningen. Met name jonge gezinnen ‘vluchten’ de stad uit op zoek naar een betaalbaar huis. Het bouwtempo moet flink omhoog vinden VVD en CDA. Volgens raadslid Geeske de Vries (VVD) waren de afgelopen jaren 8500 nieuwe huizen gepland. De teller blijft steken op 6900. ,,Dat zijn 1600 te weinig.’’
Als belangrijkste redenen voor een vertraging voert het gemeentebestuur tal van argumenten aan. Juridische procedures (Suikerzijde) kosten tijd. Net als moeizame onderhandelingen met ontwikkelaars over bouwplannen. Dat gaat over verdeling van kosten bij de inrichting van een woongebied en ruimte voor voorzieningen (De Held III). Bij nieuwbouw in een stad die oprukt naar het platteland, is uitgebreid overleg met omwonenden (Meerstad) noodzakelijk.
Onvoldoende personeel
De gemeente heeft meer personeel nodig voor nieuwe stadswijken en bouwplannen in centrum en buurten. Probleem is dat er onvoldoende juristen, technici en deskundigen op het gebied van stedenbouw beschikbaar zijn. Vacatures zijn moeilijk in te vullen. Ook komt het regelmatig voor dat ambtenaren worden elders promotie kunnen maken en vertrekken.
Vastgoedontwikkelaar Wijnand van Smeden in Groningen zegt dat hij regelmatig aanloopt tegen stroeve communicatie met de gemeente, die verband houdt met ‘gaten in de organisatie’. ,,Er is een personeelstekort en een dusdanig verloop dat zaken niet soepel gaan. Dan duurt het echt te lang voordat je stappen kunt zetten in het project.’’
‘Wel degelijk fors gebouwd’
Wethouder Roeland van der Schaaf (PvdA) erkent dat er een tandje bij moet. Maar laat zich niet aanleunen dat de gemeente Groningen op het gebied van woningbouw verzaakt. Hij komt met andere cijfers. ,,De afspraak is dat we in dertien jaar 20.000 woningen bouwen. Gemiddeld zitten we op 1500 per jaar. Ik ben het oneens met het beeld dat er te veel vertraging is.’’
Volgens Van der Schaaf is er wel degelijk fors gebouwd, bijvoorbeeld in het Reitdiep en de Oosterhamrikzone. Wel blijft de sociale woningbouw in de zuidelijke wijken achter. ,,Daar zouden geen 10 of 20 maar eerder 30 of 40 procent meer huurwoningen moeten komen.’’
Niet alleen aan eigen portemonnee denken
De Vries (VVD) blijft kritisch. ,,Er wordt op de eigen schouder geklopt. Maar als we de cijfers niet halen wordt gewezen naar andere externe partijen.’’
De liberalen vragen zich af of de gemeente de eisen die bij bouw- en inrichtingsplannen aan ontwikkelaars worden gesteld, niet kan laten varen ‘omdat woningbouw zo ontzettend belangrijk is’.
De Vries wijst op De Held III. Daar soebatten gemeente en ontwikkelaars bij de inrichting over de verdeling van huizen, groen en voorzieningen.
Van der Schaaf vindt dat ontwikkelaars niet alleen aan hun eigen portemonnee en het stapelen van stenen moeten denken. ,,Met alleen maar huizen maak je geen woonwijk. Mensen hebben scholen nodig en plekken waar ze kunnen sporten en winkelen.’’
Gulden middenweg
Jalt de Haan (CDA) vindt dat de Groningse woningmarkt zodanig piept en kraakt dat de tijd tussen plannen en uitvoering toch echt korter moet zijn.
Een geïrriteerde Rik van Niejenhuis (PvdA): ,,Dan laten we alle eisen vallen en mogen de ontwikkelaars bouwen wat ze willen, is dat wat u wil?’’
De Haan kiest voor een oplossing waar ook het gemeentebestuur op koerst: de gulden middenweg.’’ Hoe die weg er precies uitziet, weet niemand. Daarover onderhandelen ontwikkelaars en gemeente achter de schermen.
