Toch even de stad Groningen in: zijn we lockdown-moe of treedt er gewenning op? 'Een taartje en koffie op het terras, dat mis ik het meest'

,,Ik heb niet zo veel last van de lockdown, want met een kleine van 10 maanden ben je gewoon veel thuis. Stappen zit er niet in. Voordat zij er was, had ik er ook niet veel last van. Toen corona uitbrak, kwamen mijn vriendin en ik net terug van drie maanden fietsvakantie in Zuid-Amerika. We gingen van extreem vrij naar extreem opgesloten. Maar we hielden ons werk en we konden ook net als anders veel buiten zijn. Veel mountainbiken, windsurfen en suppen. Ik vind dat iedereen z’n best doet. Het coronabeleid is lastig te bepalen en lastig te begrijpen. Ik kan me voorstellen dat de lockdown heel rot is als je jong bent en mensen wilt leren kennen. Dat eenzaamheid en depressie dan op de loer liggen. Ook voor veel ondernemers is het erg. Ik hoop voor iedereen dat we terug gaan naar hoe het was, met dit verschil: dat alles iets minder massaal wordt.’’

Emily: ,,We zijn een dagje op pad om de vakantie af te sluiten. Hier is nog in elk geval de markt!’’

Diana: ,,We zijn de lockdown wel zat.’’

Emily: ,,Het is een saaie boel. Ik vind het vooral erg voor mensen die er flink onder te lijden hebben, zoals de jeugd en de studenten.’’

Diana: ,,We parkeerden in de parkeergarage bij het Zuiderdiep en daar stonden drie auto’s. Alsof de atoombom is gevallen, zo onwerkelijk. We hebben hier tien jaar gewoond, het was altijd bruisend. De stad blijft altijd trekken.’’

Emily: ,,Een taartje en koffie op het terras, dat mis ik het meest.’’

,,Ik ben in september naar Groningen gekomen en blijf tot februari, maar door de lockdown is het natuurlijk anders dan ik me had voorgesteld. Het is een beetje treurig dat alles dicht is waardoor je niet gemakkelijk nieuwe mensen ontmoet en niet volop op ontdekking kunt gaan. We kunnen nu zelfs niet naar de universiteit. Maar goed, ik kon tenminste nog naar het buitenland gaan. En ik heb het geluk in een Erasmushuis te wonen waar we met 30 mensen samen leven. Ik hou van Groningen, zo klein en zo levendig, zelfs nu in de lockdown. Ik heb in Zweden tweeënhalf jaar een normaal studentenleven gehad, ik denk toch dat je in je studententijd op sociaal gebied veel leert en ongemerkt aan een netwerk voor het leven bouwt. Ik heb te doen met de studenten die het studentenleven alleen in coronatijd hebben meegemaakt.’’