Duizenden schoentjes op de Grote Markt in Groningen voor omgekomen Palestijnse kinderen. Yasser (14): 'Er zitten namen van kinderen tussen die net zo oud zijn als ik'

Piepklein zijn ze. Witte veterschoentjes met rode lieveheersbeestjes. Even verderop staan gele rubberlaarsjes. Weer verderop slippertjes met glitters. Het zijn meer dan 16.000 paar schoenen waar kleine kindervoetjes in horen. Toch zijn ze leeg.

Het is een indringend gezicht. Elk paar staat symbool voor een omgekomen Palestijns kind. Voor de deur van het Stadhuis staat een partytent met een microfoon. Prominente Noorderlingen zoals acteur Mads Wittermans en dierenactivist Lenie ‘t Hart lezen namen en leeftijden van de omgekomen kinderen voor.

De herdenkingsbijeenkomst is georganiseerd door de stichting Plant een Olijfboom die aandacht wil vragen voor de situatie in Palestina. „Elke tien minuten wordt in Gaza een kind vermoord. Het gaat inmiddels om meer dan 16.000 kinderen”, zegt directeur Esther van der Most.

De schoenen die hier staan zijn ingezameld door vrijwilligers in Nederland, waaronder hier in Groningen. „Het hadden net zo goed de schoenen van kinderen daar kunnen zijn. Daar komt bij dat veel kinderen in Gaza zijn gevlucht en helemaal geen schoenen meer hebben. Ik zou liever al deze paren daarheen sturen, maar het wrange is dat we eerst moeten zorgen dat ze overleven.”

Van der Most hoopt met de actie en de stichting aandacht te vragen voor de situatie en het geweld een halt toe te roepen. „Om iets te kunnen doen is politieke wil nodig. Wij wonen in een democratie waar het kabinet naar de burgers hoort te luisteren. Als maar genoeg mensen laten horen dat zij het niet eens zijn met wat er daar gebeurt, kan er actie worden ondernomen.”

Terwijl ze praat klinken er namen. Een kind van 1, van 2, van 13, van 15. Allemaal zijn ze er niet meer.

Aya Wolting uit Hoogeveen en Elfriede Weimar uit Wesdorp zitten onder een parapluutje op de grond. Ze kijken naar de zee van schoenen. Ze zijn speciaal naar Groningen gekomen voor de herdenking. Ze vinden het vreselijk wat er in Palestina gaande is en willen actief laten zien dat mensen niet weg moeten kijken. „Ik snap niet dat mensen hier gewoon langs kunnen lopen om te winkelen. Sommigen blijven even staan en lopen dan door. Ze laten zich wegjagen door een beetje regen”, zegt Weimar.

Een van de vrijwilligers van Plant een Olijfboom komt de twee een cupcake en koffie brengen. „Trots op jullie”, zegt hij. „Nee, wij zijn trots op jullie!”, antwoordt Wolting.

Een gezin met maar liefst tien kinderen komt aangelopen, de familie Jessar uit Duitsland, net over de grens bij Bourtange. Ze hebben tekeningen meegenomen die ze tussen de schoenen leggen. „Ik wil mijn kinderen erbij betrekken en laten zien dat het niet altijd eerlijk gaat in de wereld”, zegt hun moeder.

„Ik word er emotioneel van”, zegt Yasser (14). „Hier regent het, maar daar vliegen bommen door de lucht. Er zitten namen van kinderen die net zo oud zijn als ik. Zelfs kinderen die nog jonger zijn dan mijn jongste broertje.” Hij wijst naar de kleine dreumes die in zijn buggy een koekje eet. „Ook kinderen die dezelfde namen hebben als mijn broertjes en zusjes. Dat vind ik verdrietig.”

Zijn oudere zus Meryam (16) knikt. „We hebben het er thuis over gehad en we hebben schoenen gedoneerd. We zijn speciaal voor de herdenking naar Groningen gekomen. Het is belangrijk dat mensen weten wat daar gebeurt en dat het niet normaal is.”

Deze herdenkingsbijeenkomst is de achtste editie. „We organiseren er één per maand”, zegt Van der Most. „We gaan nu kijken of we deze week nog ergens eentje kunnen doen. De schoenen zijn natgeregend en het is beter om ze buiten te laten drogen.”

De bijeenkomst in Groningen duurt van 12 uur tot 17 uur. „In die tijd kunnen we duizenden namen voorlezen”, zegt Van der Most. „Maar het zijn er nog veel meer.”