Herman Euverink bij zijn afscheid als burgemeester, in 2001. Foto: Archief/DvhN
Herman Euverink, oud-burgemeester van de gemeente Vlagtwedde, is na een periode van afnemende gezondheid overleden. Hij werd 84 jaar oud.
Euverink was burgemeester van 1986 tot 2001 en kreeg mede voor elkaar dat honderden arbeidsplaatsen voor Ter Apel behouden bleven, door de komst van de gevangenis en het asielcentrum.
Hij werd vlak voor de Tweede Wereldoorlog in Enschede geboren. Zijn ouders stierven toen hij nog jong was. Hij groeide vervolgens op bij zijn grootouders in Kropswolde. Zo werd hij een Groninger die ook altijd waar mogelijk Gronings sprak.
Hij verdiende zijn brood bij het bedrijf Trelleborg in Hoogezand, dat producten van rubber maakte. Hij werd ook actief in de politiek, namens de VVD, als raadslid in Hoogezand en lid van de Provinciale Staten van Groningen.
In 1986 werd hij benoemd tot burgemeester van Vlagtwedde (een gemeente die in 2018 opging in Westerwolde), als opvolger van Pieter Roscam Abbing. De jaren die volgden, waren hectisch en vol van veranderingen. Zo werd het probleem van stankoverlast in kanalen, het gevolg van het feit dat er afvalwater van de aardappelzetmeelproductie op werd geloosd, aangepakt.
Maar zeker in Ter Apel staken hij en zijn mede-gemeentebestuurders veel energie. Theo Schomaker, indertijd CDA-wethouder, herinnert het zich nog als de dag van gisteren. ,,In de eerste plaats hebben we in Ter Apel toen een nieuw politiebureau neergezet, omdat het oude niet toereikend was. En vervolgens kregen we te maken met die dreigende economische ramp.’’
Die dreigde omdat in de jaren '90 het Navo-depot in het dorp werd gesloten (de Koude Oorlog was immers voorbij), de spellenfabriek Hasbro banen afstootte en nog een bedrijf failliet ging. ,,Een op de drie inwoners van Ter Apel zou werkloos worden, dat scenario dreigde’’, vertelt Schomaker.
Euverink en de andere gemeentebestuurders trokken aan de bel in Den Haag, zetten een grote lobby op, vochten voor plaatsvervangende werkgelegenheid. Met succes: ze kregen voor elkaar dat het asielcentrum en de Penitantiaire Inrichting, goed voor honderden arbeidsplaatsen, in Ter Apel kwamen.
,,Het had niet veel gescheeld of we hadden ook een vrouwengevangenis gehad’’, weet Schomaker nog. ,,We waren blij met de banen, blij ook dat we iets voor de vluchtelingen konden doen. Natuurlijk zie ik nu ook de problemen, door asielzoekers uit veilige landen, maar dat we die werkgelegenheid hebben gekregen, was heel belangrijk.’’
Euverink woonde in zijn tijd als burgemeester net buiten Sellingen en verhuisde nadien naar Emmen. Hij bleef op verschillende andere terreinen actief, zette zich onder meer in voor de Groningse taal.
Zijn echtgenote stierf in 2008, die klap kwam hard aan. Later vond hij wel een nieuwe levenspartner.
Theo Schomaker hield altijd contact met Euverink. ,,Het klikte heel goed tussen ons, we waren vrienden. Hij was een heel emotioneel mens, die bij toespraken soms vol kon schieten. Een goed mens ook, ik zal hem missen.’’
Herman Euverink, die twee kinderen en achterkleinkinderen achterlaat, wordt vrijdag ter aarde besteld. In Kropswolde, daar waar hij kennismaakte met Groningen, is dan een afscheidsdienst.
