Nadine Appeldoorn uit Assen staat als Mazey Haze op Noorderslag. ‘Ik maak met alles wat ik in me heb muziek, ik heb nooit een plan B gehad’

Of het interview ook online kan, vraagt Nadine Appeldoorn via WhatsApp. De opnames voor de tweede digitale editie van Noorderslag staan binnenkort gepland en ze wil niet op het laatste moment corona oplopen en haar optreden missen.

Het lijkt een moeilijke tijd om te beginnen aan een carrière in de popmuziek. Zelf ervaart Appeldoorn dat niet zo. „Hoe naar een pandemie ook is, corona heeft mij veel kansen gegeven”, vertelt ze. „Ik heb me altijd heel erg op mezelf gericht. Nu had ik opeens veel vrije tijd om na te denken over mijn muziek. Ik weet bijna niet hoe het is om muzikant te zijn zonder lockdown.”

Mazey Haze ís Nadine Appeldoorn. Ze speelt, schrijft en produceert haar lichte indiepop grotendeels zelf. Voor optredens neemt ze een band mee, met daarin onder andere Simon Christiaanse van de Groningse band Orange Skyline. „De band heb ik grotendeels via het conservatorium bij elkaar gehaald”, vertelt ze. Appeldoorn, met blonde pony en neuspiercing, is de frontvrouw.

Appeldoorn groeide op in Assen en ging daar naar het Dr. Nassau college, waar ze voor het eerst in een bandje speelde. Op haar zestiende besloot ze de muziek serieus aan te pakken. „Ik wilde naar het conservatorium en zocht een manier om alvast ervaring op te doen. Toen heb ik me opgegeven voor de Kunstbende in Drenthe en begon ik mijn eigen liedjes te schrijven.” Ze won de Drentse voorrondes en werd derde tijdens de finale in Utrecht. „Dat vond ik echt sick, als zestienjarige uit Assen. Het voelde als een grote stap.”

Ze was al vroeg overtuigd van het feit dat ze met de muziek haar geld wilde verdienen. „Ik heb die beslissing nooit bewust gemaakt, het was vanzelfsprekend voor mij. Ik zocht gewoon naar manieren om met muziek bezig te zijn.” Met een havodiploma op zak begon ze op de popacademie in Enschede, maar dat bleek niet haar plek. In Amsterdam voelde ze zich beter thuis. Als zeventienjarige reisde ze dagelijks vanaf Assen naar het conservatorium in de hoofdstad. Zodra ze 18 werd ging ze op kamers, eerst in Utrecht en sinds twee jaar in Amsterdam.

Daar vindt ze meer inspiratie dan in haar geboortestad. „Als je verder wil in de muziek kan je volgens mij beter niet in Assen blijven. Ik waardeer het nuchtere van de Drenten nog steeds, maar de mentaliteit is daar al gauw ‘doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg’. Dat is de ergste opmerking die je kan krijgen als je mooie, intuïtieve of vernieuwende kunst wil maken. Ik wil die gedachte loslaten.”

Tijdens haar studie begon Appeldoorn liedjes op te nemen met producer Sam Verbeek. In 2021 kwam haar eerste EP Always Dancing uit. Ondanks de beperkte mogelijkheden deed ze in het najaar een kleine tour door Nederland met haar band. Daar ontdekte ze hoe belangrijk de relatie met een publiek is. „Streamingcijfers op internet zeggen eigenlijk niks. Bij de shows merkte ik pas echt wat mensen van mijn muziek vonden. Ik kreeg het gevoel dat ze begrepen wat ik wilde overbrengen. Dat heeft me heel erg geraakt.”

Ze valt even stil. „Live spelen vind ik heel belangrijk, maar ik wil mezelf niet continu kwellen met de gedachte dat nu niks kan en de hele culturele sector naar de klote gaat. Dat levert me niks op. Ik focus op de mogelijkheden.”

Zelfbewust is ze. Appeldoorn denkt veel na over haar muziek, en hoe ze die nog dichter bij zichzelf kan zoeken. „Durven kwetsbaar te zijn, en vertrouwen op wat ik maak. Ik wil het zo veel mogelijk in mijn eentje doen, ik heb een sterke intuïtie.” Dat is niet altijd makkelijk. „Mensen moeten vaak wennen aan een vrouw die haar eigen muziek produceert en meerdere instrumenten speelt.”

„Als vrouw in de muziekindustrie moet je tien keer harder je best doen om serieus genomen te worden”, vervolgt ze. „Als je samenwerkt met mannelijke muzikanten word je vaak alleen gezien als zangeres, niet als producer of muzikant. Van andere vrouwen hoor ik het ook hoor, dat technici je opeens gaan uitleggen hoe je gitaarversterker werkt. Dat is lastig, want ik wil niet werken vanuit een bewijsdrang.”

In de toekomst wil ze de muziek van Mazey Haze nog meer zelf vormgeven. „Door zelf de regie te nemen en dat naar de buitenwereld uit te dragen hoop ik andere vrouwen en meisjes te inspireren om dat ook te doen. Ik wil mijn puurheid behouden, alleen maken wat ik zelf mooi vind. En dan op veel plekken spelen, zo ver en groot mogelijk, maar wel op mijn eigen manier. Ik ben best wel op mezelf, maar verbinding maken via muziek is iets unieks. Daar met een groep mensen in opgaan vind ik het allermooiste wat er is.”