Abel Westerhof (links) en Erik Johannes werken al 38 jaar bij EGF in Westerbroek. Dat bedrijf ligt al lang met de bonden in de clinch over de slechte betaling. Het personeel is het nu zat. ,,We moeten elke CAO voor de helsdeuren wegslepen.'' Foto: Duncan Wijting
Abel Westerhof en Erik Johannes werken beiden al 38 jaar bij glasvezelproducent Electric Glass Fiber in Westerbroek. Het bedrijf is middelpunt van een verbeten loonconflict. ‘Als het zo moet, mag de boel wel op slot.’
Silenka heette de onderneming nog toen ze er aan de slag gingen. Het was in de jaren tachtig een enorm bedrijf, met wel 1200 tot 1300 werknemers. Ze waren erbij toen de Amerikanen van PPG in 1991 de tent overnamen en een grote, pijnlijke reorganisaties afkondigden. En ze zagen de Japanners van NEG komen, in 2016. De nieuwe eigenaren investeerden ruim 50 miljoen in een nieuwe oven, die nooit in bedrijf werd genomen.
Ook de laatste jaren veranderde er veel in de glasvezelfabriek. En niet altijd ten goede, zeggen Westerhof en Johannes. Het personeel dat nog in Westerbroek actief is, zo’n 280 man, staat al een jaar of tien op de nullijn wat salaris betreft. ,,Een collega van ons die hier als spinner werkt, liet onlangs zijn loonstrook zien. Hij verdiende 50 euro minder dan tien jaar geleden’’, zegt de uit Sappemeer afkomstige Westerhof.
Vroeger meer saamhorigheid
,,Je kunt de situatie van nu niet meer vergelijken met vroeger. Toen was er meer saamhorigheid. Je had destijds ook geen uitzendkrachten, iedereen was in vaste dienst. Een uitzendkracht staat er vaak anders in: die werkt hier maar tijdelijk en vertrekt weer als er geen werk is’’, weet Johannes. Volgens hem is nu meer dan een kwart van de medewerkers in Westerbroek uitzendkracht.
,,Het was minder stressvol en gemoedelijker in de tijd van Silenka. En het bedrijfsproces liep veel beter’’, voegt zijn collega toe. ,,Het veranderde met de komst van de Amerikanen. Toen namen de aandeelhouders de macht over. We gingen voor de bulk produceren. En hoewel er een paar jaar grote winsten werden gemaakt, draait het bedrijf de laatste jaren steevast met verlies.’’
De uit Foxhol afkomstige Johannes werkt als spinner. Hij trekt de glasvezel door een platinaplaat met 1300 gaatjes, waardoor er een groot aantal draden ontstaat. Die worden gecoat en vervolgens op klossen gezet. De klossen gaan naar een andere afdeling, waar de vezeldraad in stukjes van twee tot drie centimeter lang worden gehakt. Vervolgens gaat het materiaal naar de verwerkende industrie. Glasvezel wordt vooral veel gebruikt bij het bouwen van auto’s, maar zit bijvoorbeeld ook in wieken van windmolens.
Loon al jaren hetzelfde
,,Het is zwaar werk. Veel collega’s hebben schouder- en rugklachten’’, weet Johannes. Hij komt elke maand thuis met zo’n 2200 tot 2300 euro netto. ,,En dat bedrag is al jarenlang hetzelfde.’’
,,Ik ben spinner en dat is mooi werk. Maar zoals het nu gaat, kan het niet langer. De directie heeft ons een waardeloos loonbod gedaan en weigert vervolgens te onderhandelen. Vandaar de acties van de afgelopen weken.’’
Wat de werknemers vooral steekt, is dat het bedrijf een deel van de loonsverhoging wil financieren door te korten op de regeling voor langdurig zieken. ,,Iemand met kanker of een collega die uitvalt door een bedrijfsongeval moet dus onze cao betalen? Dat is toch onbestaanbaar?’’, briest Westerhof.
Jullie hebben geen keus, anders sluiten we de tent
,,Ze hebben geen respect voor ons. Deze directie is alleen bezig met graaien. De Japanse eigenaren hebben tegen hen gezegd: je lost het maar op, je mag alles doen maar je betaalt het zelf. We hebben jarenlang ingeleverd, omdat er steeds werd gezegd: jullie hebben geen keus, anders sluiten we de tent. Nou, als het zo moet, gooien ze het slot er maar op. Als het echt over moet gaan om die paar rottige centen, dan mag je de hele boel morgen wel sluiten’’, aldus Westerhof. Hij werkt als proces-operator bij EGF en was daar eerder ook machinist en voorman.
Waarom zoeken ze geen andere werkgever? Er is immers werk zat in de techniek en er zijn ongetwijfeld bedrijven die beter betalen. Tja, dat is niet zo makkelijk meer als je al 61 bent, zegt Westerhof. ,,Ik moet nog een paar jaar, moet ik me dan nog helemaal omscholen en weer opnieuw beginnen? Dat vind ik lastig hoor.’’
,,We zijn ook loyaal naar onze collega’s, die willen we niet laten zitten’’, voegt Johannes toe. ,,De solidariteit op de werkvloer is groot.’’
Hoe moet het verder? ,,Op deze locatie komt er nooit rust. We moeten elke cao voor de helsdeuren wegslepen. En dus binnenkort weer actie voeren. Anders verloopt het, je moet niet te lang wachten. Ik denk dat de Japanners de huidige directie uiteindelijk vervangen. Ze zullen op een gegeven moment ook wel begrijpen dat het zo niet langer gaat’’, zegt Westerhof.