Liron P. in 2019 in de rechtszaal in Assen. Illustratie: archief/Annet Zuurveen
Zijn vader won begin dit jaar een grote geldprijs. ‘Mijn dames’, zoals hij z’n slachtoffers bij de politie noemt, wil hij daarvan laten meegenieten. Hij zal alles op alles zetten om ze die rijkdom te laten zien.
Het is dinsdag in de rechtszaal in Almelo van meet af aan duidelijk dat Liron P. (40), ook na meerdere celstraffen en vier jaar tbs met dwang, nog steeds met de Drentse Anna*, zijn ex Marjolein* en hun tienerdochter in contact wil komen. „Ik zou niets liever willen dan de boel een keer uitpraten, via bemiddeling”, zegt de man, die inmiddels ruim negen maanden vastzit.
Kindertijd
Anna ontmoette hij toen zij 9 (en hij 26) jaar was op een camping in zijn vroegere woonplaats Hardenberg. Hij werd verliefd op het meisje uit Zuidlaren, bleek na een jaar, toen hij contact zocht en het stalken begon. Hij nam steeds contact op, telefonisch, via Facebook of door langs te komen. Het joeg het meisje en haar ouders de stuipen op het lijf. „Het heeft een groot deel van haar kindertijd beheerst, meer dan de helft van haar leven. Ze moest altijd over haar schouder kijken”, schetst de rechter dinsdag.
„Ja, dat spijt me heel erg”, zegt P. Hij zit met een bruinrode blokjesbloes tegenover de drie rechters. Zijn donkere stekeltjeshaar begint grijs te worden. De nu 23-jarige Anna is er niet. Ze woont tegenwoordig op een geheim adres.
‘Mooiste tijd’
Het was, nadat P. in 2019 tot vier jaar tbs werd veroordeeld, een tijd rustig. Toen hij daarna in een psychiatrische kliniek en later een instelling voor begeleid wonen werd geplaatst en weer kon gaan en staan waar hij wilde, begon hij Anna en haar vader, die er al jaren alles aan doet om zijn dochter te beschermen, weer lastig te vallen. Meestal via nepaccounts op Facebook en Instagram.
„De tijd met haar was de mooiste van mijn leven”, zegt hij tegen de rechters. Dat die tijd er nooit is geweest, past niet in zijn waanbeeld. Hij erkent dat hij op ‘jongere meisjes’ valt, „maar dat is niks meer dan liefde.”
Familiedrama
Ook voor Marjolein (39), haar dochter en haar moeder uit Hardenberg begon de ellende vorig jaar opnieuw. Hij benaderde ze onder andere via Facebook en schreef er lange epistels, waarin hij onder meer dreigde met een familiedrama. Hij werd sindsdien ook heel vaak in Hardenberg gezien en bezocht zelfs een vriendin van Marjoleins moeder, die hij zelf niet kende; alles om met het gezin in contact te komen.
„Uw ex-vriendin kreeg vorig jaar een noodknop en was bang. Ze vreesde ook dat uw dochter iets zou overkomen”, aldus de rechter. P. wil koste wat kost aan zijn dochter laten zien dat „alle verhalen in de media over mij niet kloppen.” Hij wil een vader voor haar zijn, ook al heeft de kinderrechter bepaald dat hij haar niet meer mag zien.
„Ze willen geen contact met u. Dan is de vraag: welk deel van ‘nee’ begrijpt u niet?” vraagt de rechter. De boodschap lijkt niet over te komen. Dan weer biedt P. zijn excuses aan, dan weer hoopt hij alsnog op een toekomst met zijn ex en hun dochter en ziet hij zichzelf als slachtoffer.
‘Altijd op mijn hoede’
De veertiger heeft meerdere stoornissen, eentje met kenmerken van schizofrenie. Ondanks zijn medicatie, gaat hij soms op in zijn eigen wanen. De kans op herhaling is groot, concludeert de reclassering.
„Toen mijn vriendin jou zag in Hardenberg stopte mijn hart letterlijk met kloppen”, vertelt een emotionele Marjolein dinsdag in haar slachtofferverklaring. Ook noemt ze zijn vele teksten op Facebook. „Daar weer boos, dan weer aardig, dan weer smerige teksten en ook teksten waar niemand iets van snapt.” Ze beschrijft haar continue angst toen hij vrij rondliep en hoe het haar dochter beperkte. „Ik ben altijd op mijn hoede, sta altijd aan en ik ben ontzettend moe.”
Voorwaardelijke tbs
Sinds hij vastzit, keert de rust langzaam terug, vertelt ze. „Nu kunnen we weer naar de stad en kan mijn dochter weer met vriendinnen op pad. Ik hoef niet steeds Facebook te checken. Ons leven wordt steeds weer een beetje mooier. Dus Liron, wil jij ons alsjeblieft loslaten”, klinkt het smekend.
Een nieuwe, lange behandeling is voor P. hoe dan ook nodig, vindt de officier van justitie. Na lang twijfelen eist hij geen tbs met dwangverpleging, maar achttien maanden gevangenisstraf en tbs met voorwaarden. Als P. hij zich laat behandelen in een psychiatrische kliniek en zich aan een enorme lijst strakke regels houdt, hoeft hij niet naar een echte tbs-kliniek. Ook eist de aanklager een contactverbod voor alle slachtoffers.
Uitspraak: 7 oktober.
*De namen van de slachtoffers zijn om privacy-redenen gefingeerd.
