Een deel van de oudere bewoners van Vasalis is dolblij dat ze mogen blijven Foto: Bas van Sluis/DvhN
Het voelt nog steeds alsof er bijna een jaar van hun leven is afgepakt. Maar oh jongens, wat zijn de (hoog)bejaarde bewoners van het Vasalis-complex in Roden blij dat ze niet gedwongen worden om te verhuizen.
,,Ik kan er nog wel om janken”, zegt de 84-jarige Jantien Klinkhamer terwijl ze voorovergebogen in haar scootmobiel zit. Tranen van vreugde bedoelt ze dan.
Donderdagavond werden de bewoners in het Vasalis-gebouw bijelkaar geroepen door de bewonerscommissie. Die waren net bij woningbouwcorporatie Woonborg geweest en hadden te horen gekregen dat de gedwongen verhuizing niet doorgaat.
De boodschap werd met luid gejuich ontvangen. Vreugde overheerste. Iedereen liet de emoties even de vrije loop, zegt Harmke Veenstra (84). ,,Alle spanning van de afgelopen maanden kwam eruit. We hebben zo veel verdriet gehad. Natuurlijk, diep van binnen wisten we allemaal: wat hier gebeurt, dat kan helemaal niet. Maar je wilt op onze leeftijd toch niet zo’n strijd leveren. Maar we hebben het wel gedaan. Ze hebben zich verkeken op ons.”
Bewoners Vasalis mogen blijven
Daarmee doelt de 84-jarige op woningbouwcorporatie Woonborg en Zorggroep Drenthe. Die hadden bedacht dat er in het centrum van Roden een wijkgericht zorgcentrum met 36 appartementen voor cliënten die zwaardere zorg nodig hebben moest komen. En dan wel in het Vasalis-gebouw.
Vorig jaar juli plofte er plotsklaps een dwingende brief op de deurmatten van een deel van de Vasalis-bewoners. Binnen afzienbare tijd zouden ze hun appartement in het gebouw noodgedwongen moeten verlaten om plaats te maken.
De inmiddels 19 ouderen - het gaat veelal om actieve, maar wel (hoog)bejaarde bewoners - waren in alle staten door de aankondiging dat ze weg moesten.
Afgelopen vrijdag kwam opnieuw een brief van Woonborg. Maar nu van de tijdelijke bestuurder-directeur Annemarieke Nagel. Met excuses en na tien maanden vol stress en verdriet: Dit had nooit zo gemogen en de bewoners mogen blijven.
Nu enkele dagen na het euforische nieuws zijn de bejaarde bewoners nog steeds blij. De 79-jarige Marchien de Groot-Vijfschaft woont samen met haar 78-jarige man Henk al tijden in Vasalis. Ze waren dagelijks met de naderende verhuizing bezig. ,,Ik sliep de laatste paar maanden gewoon bijna niet”, zegt ze. Ook de 80-jarige Adry Kunst is ,,zo blij” met het ,,fijne nieuws”. Maar ook: ,,Dit had natuurlijk nooit zo gemogen. Hoe durven ze?”
Woede bewoners Vasalis niet weg
Want de blijdschap overheerst, maar de woede is niet weg. Laat staan dat er enig vertrouwen is, want die komt natuurlijk te voet. Maar gaat te paard. ,,Mijn gezondheid is echt achteruit gegaan in deze periode. Het kan er bij mij niet in dat zulke instanties, dat die mensen denken dit ons zo maar aan te kunnen doen. Daar heb ik echt zoveel verdriet van. Er is gewoon een jaar van mijn leven af. Ik stond er mee op. Ging er mee naar bed. Kon het niet loslaten”, zegt de 74-jarige Alie Edens.
Het is veelgehoord in het Vasalis-gebouw. De stress heeft hen veel gekost. Een van de bewoners is zelfs ‘gevlucht’ naar haar thuisland Australië. ,,Die woont nu al een half jaar bij familie daar”, zegt de 85-jarige Piet Notenbomer die als voorzitter van de bewonerscommissie veel hooi op zijn vork nam om dit ,,onrecht” recht te zetten. ,,Gelukkig komt ze snel weer thuis nu ze heeft gehoord dat ze toch niet hoeft te verhuizen.”
Notenbomer vertelt dat hij en zijn ,,mede-strijders” van het Vasalis-gebouw veel steun hebben gekregen. Van andere bewoners, maar ook vanuit dorpsgenoten. ,,En daar buiten werden we ook aangeklampt. Iedereen zei: dit kan niet.” Zelf geeft de 85-jarige Notenbomer aan dat hij vooral hoopt rust te vinden. ,,Ik sliep zo slecht de afgelopen maanden. Mijn hoofd zat er vol mee, dan werd ik om 6 uur ‘s ochtends wakker omdat ik dacht: oh, die moet ik hier nog over spreken.” Terwijl hij juist naar Vasalis kwam om rust te vinden. ,,Ik hoop dat het nu zo ver is”, zegt hij.
‘Woonborg betaalt onze advocaat’
De bewoners hebben de toezegging gekregen van Woonborg dat die de advocaatkosten die zij hebben gemaakt voor hun rekening neemt. ,,Dat vind ik heel netjes”, zegt Notenbomer die hoopt het geld ,,binnenkort” aan ,,alle bewoners kan terugstorten”. Want het gaat om nogal wat geld: ,,zeker duizenden euro’s.”
Ineke Bulthuis (72) is trots op wat haar medebewoners en zij voor elkaar hebben gebokst. Misschien met wat hulp her en der. ,,Maar we hebben ondanks onze leeftijd vechtlust laten zien. En dat loont: we mogen in onze geliefd huis blijven wonen.”
De woningbouwcorporatie is voornemens om een soort van ‘uitsterfbeleid’ te gaan hanteren. Niemand hoeft gedwongen te vertrekken. Het kan dus nog wel jaren duren voordat het Vasalis-gebouw beschikbaar komt voor het door hen gewenste wijkgerichte zorgcentrum. ,,Wij hebben afgesproken dat we hier allemaal tot zeker onze honderdste blijven”, zegt de 79-jarige Truus Brink met kleine pretoogjes.
Alie Edens gevat: ,,Het grootste deel zit er qua leeftijd nu al wel op voor ons. Maar voordat we honderd zijn... We hebben nog wel wat jaartjes te gaan. En die gaan we pakken ook. Ik kan eindelijk weer verder met mijn leven.”
