Yvonne (37) kiest voor gezin en sluit 60 jaar oude meubelzaak in Beilen. ‘Opa vindt het mooi dat hij ook het einde meemaakt’

Een gezin met drie jonge kinderen en twee ouders met drie eigen ondernemingen: ga er maar aan staan. Het is niet vol te houden als je ook tijd voor je gezin wilt overhouden, concludeerden Yvonne Oostland (37) en haar vriend Robbert uit Beilen. Maar wat geef je dan op?

Oostland is sinds tien jaar eigenaar van Stay Living, een grote woonwinkel in haar woonplaats. Haar vriend leidt een ingenieursbureau en een bedrijf dat software levert. „De winkel afstoten geeft de meeste rust voor ons gezin. Mijn zaak is ook ‘s zaterdags en op koopzondagen, met Pasen en in de kerstvakantie open”, vertelt ze. „Ik voel me verantwoordelijk voor de medewerkers en moet er dan ook gewoon zijn.”

De knoop doorhakken was niet makkelijk, want Stay Living, dat voortkomt uit Oostland Woonland, bestaat inmiddels zo’n zestig jaar. Opa Henk Oostland (89) begon er in de jaren 60 mee in het centrum van Beilen. „In de jaren 90 hebben mijn ouders de winkel overgenomen en flink uitgebreid. We zijn verhuisd naar de Omloop, aan de rand van het centrum. Zelf heb ik Human Research Management gestudeerd. Ik wilde niet in de zaak.”

Maar het bloed kruipt bij Yvonne Oostland toch waar het niet gaan kan. „Ik ben ben bij mijn ouders in de winkel gaan werken en ontdekte dat ik het heel leuk vond. Toen ik ruim tien jaar geleden aangaf dat ik de zaak wel wilde voortzetten, zei mijn vader: ‘Nou, dan gaan we ervoor’.”

Tien jaar geleden verhuisde de winkel naar het huidige pand op bedrijventerrein Ossebroeken in Beilen. Oostland stopte met de verkoop van bedden en raamdecoratie. „Ik ben me gaan toeleggen op accessoires en meubels voor woonkamer en -keuken. Dat is echt mijn passie.”

„Klanten blij maken en adviseren over een nieuwe inrichting vind ik prachtig”, vervolgt ze met een brede glimlach. „Eerst bij ze thuis kijken met onze styliste, dan samen een plan en een 3D-presentatie maken en daarna de metamorfose. Het verrassingseffect vond ik het mooiste.”

Vond, want die tijd is geweest. „Het liefst ging ik ermee door, maar mijn vriend en ik kwamen tot de conclusie dat dit – met strak planwerk – wel werkbaar is, maar niet leefbaar. Op een gegeven moment waren we vooral aan het regelen wie wanneer thuis kon zijn. Zaterdagochtend voetballen onze drie kinderen. Familie of vriendinnen gaan soms met één van hen op pad en mijn vriend met nummer drie, terwijl ik in de winkel sta. Dat wil ik niet meer.”

Oostland gaat straks vier dagen per week voor de bedrijven van haar vriend aan de slag. „Nu de knoop eenmaal is doorgehakt, is het ook goed.”

Sinds het nieuws over sluiting van de zaak in De Krant van Midden-Drenthe heeft gestaan, is Oostland overladen met reacties. „Veel klanten zeggen: ‘We waren nog niet toe aan een nieuwe bank, maar we kopen er nu toch één; dat gunnen we jou nog’. Dus we hebben opeens veel extra orders, dat had ik echt niet verwacht.”

Op 14 oktober start de leegverkoop. Oostland: „Ik vrees dat het gekkenhuis wordt, want heel veel klanten komen nu al kijken en zeggen dat ze die dag om half tien voor de deur staan”, lacht ze.

Haar ouders en opa vertellen dat ze de winkel wilde sluiten, was best spannend. „Maar ze begrepen het volkomen. Opa kwam nog geregeld langs in de winkel. Even een kop koffie drinken. Vaak zei hij dan: ‘Wat heb je de boel er weer mooi bij staan’. Hij vindt mijn keuze heel dapper en is trots. ‘Je gezin gaat voor je werk’, zei hij. En hij vindt het mooi dat hij het einde van de winkel ook nog mag meemaken.”