Jan en Janny (midden) stonden zaterdag voor het laatst in de zaak, hier met klanten Dina en André Radix uit Hijkersmilde. Rens Hooyenga
Na 85 jaar is het einde oefening voor Snijder’s Interieur in Smilde. Bij gebrek aan opvolgers hebben Jan (67) en Janny (61) de deuren zaterdag voorgoed op slot gedraaid. „Tijd om te genieten. Maar hoe?”
Of ze niet liever een zoon hadden gehad die de zaak kon overnemen? Jan en Janny Snijder vinden het maar een rare vraag. Toch krijgen ze hem geregeld. „Alsof een dochter dit niet zou kunnen overnemen”, zegt Jan. „Maar onze dochters willen het geen van drieën. Zij hebben gekozen voor ander werk. Ze hebben wel gezien dat ik zes dagen in de week aan het werk was.”
Jan en Janny lopen deze zaterdag met een bijzonder gevoel rond in hun zaak aan de Hoofdweg van Smilde. Het is de allerlaatste dag dat de winkel open is. Klanten lopen af en aan met bossen bloemen, cadeaubonnen en andere attenties. De winkel is half leeg door de uitverkoop van de afgelopen maanden.
„Het is ontzettend druk geweest. Het besef dat de winkel er straks niet meer is, moet nog komen”, zegt Jan.
Opa richtte zaak op in de oorlog
Het is zijn opa die de zaak heeft opgericht, op 1 mei 1940. „Hier hadden de mensen nog niet zoveel last van de oorlog.”
Opa ging niet over één nacht ijs. Voordat hij eraan begon, liet hij zijn drie zoons op de fiets langs de huizen gaan met klosjes garen, elastiek en onderbroeken. Geregeld kregen de venters de vraag of ze ook een matras hadden. Of een bankje. Dat hadden ze niet, maar daar werd wat op gevonden.
„Mijn oudste oom kreeg een rijbewijs en nam de klanten mee naar een showroom met meubels. Zo ging dat in die tijd; echte meubelzaken waren er nog niet. Wilde een klant iets uit die showroom, dan werd dat besteld bij de fabriek en kreeg je als verkoper commissie.”
Als 12-jarig jochie mee met de stoffeerders
Opa besloot dat hij beter af zou zijn met een eigen showroom. „Hij begon aan de Vaartweg met twee bankstelletjes en een kastje. En textiel: onderbroeken, washandjes, dat soort spul. Gaandeweg kreeg hij door dat meubels beter verdienden en stopte hij met textiel.”
De naam was in die tijd Snijder Meubel- en Textielhuizen. Na de start aan de Vaartweg kwamen het huidige pand en nog één in Hoogersmilde erbij. Ook werd in Hoogeveen een filiaal opgericht, in de toen nieuwe wijk Wolfsbos.
Jan is de derde generatie die de zaak runt, na zijn vader en oom. Hij heeft nooit getwijfeld of hij erin zou stappen. „Ik ging als 12-jarige al mee met de stoffeerders. Ik heb het met de paplepel ingegoten gekregen.”
Snijder's Interieur in Smilde stopt ermee. Zaterdag was de winkel voor het laatst open. Foto: Rens Hooyenga
Hard gewerkt
Snijder’s Interieur, een begrip in Smilde en omgeving, trok klanten van Assen tot Beilen en van Roden tot Oosterwolde. Het is zo’n zaak waar je eigenlijk alles hebt op het gebied van woninginrichting - en waar je er steeds minder van ziet.
„Toen de meubelboulevards werden opgericht, kwamen er meer gespecialiseerde zaken. Maar in zo’n dorp is het handig om alles onder één dak te hebben.”
Dat Jan en Janny ermee stoppen, heeft te maken met de leeftijd van Jan, die nu 67 is.
„Het is mooi geweest. We hebben altijd heel hard gewerkt, hadden één week vakantie per jaar. Soms denk ik wel eens: misschien had ik meer aan mezelf moeten denken. Ik heb aan het meubels sjouwen en tapijtleggen slechte knieën overgehouden. Maar spijt, nee hoor.”
Gezondheid belangrijk
„Vorig jaar heb ik een ingreep gehad in het ziekenhuis, waardoor ik zes weken lang mijn werkzaamheden binnen het bedrijf niet kon doen. Dan blijft veel werk liggen, Janny stond er op dat moment alleen voor. Tegelijkertijd besef je ook hoe belangrijk gezondheid is. Nu hebben wij de regie zelf in handen en kunnen wij de winkel op een mooie manier beëindigen.”
Besef dat de winkel er straks niet meer is, moet nog komen
Toen ze niemand konden vinden om de zaak over te nemen, zetten ze het pand te koop. Een projectontwikkelaar wilde het hebben, als hij acht woningen op het terrein mocht bouwen. De gemeente stond er zeven toe, waardoor de koop niet doorging.
Achteraf niet eens zo erg, vindt Jan. Want nu is het verkocht aan familie. „Snijder’s Interieur verdwijnt, maar Snijder en Don Vloeren komt erin. Die verhuist van de Rijksweg hierheen. Ik vind het mooi dat het is overgenomen door een Snijder én dat het pand blijft staan.”
‘De hobby’s ga ik nog bedenken’
Wat ze straks gaan doen met hun tijd weten ze nog niet. „De hobby’s ga ik nog bedenken!”, zegt Jan. „Mijn ontspanning was altijd in de tuin bezig zijn. Maar voor de rest: geen idee. Ik ga nu niet zeggen: ik ga op de Plus-bus of golfen. Het eerste jaar gaan we niets doen, behalve verhuizen naar onze nieuwe woning.”
