Sanne (19) en Ilse (16) nemen de super in Hooghalen over. 'We storten ons in het diepe en beginnen gewoon'

In de winkel aan de Hoofdstraat in Hooghalen, die eind november de deuren sloot, wordt weer hard gewerkt. Er moeten dozen vol goederen worden uitgepakt om de vakken te vullen. In het magazijn zijn drie werklui bezig met de installatie van een statiegeldmachine. Donderdag moet alles klaar zijn, want dan gaat de zaak weer open.

In een klein kamertje naast de kantine puffen Sanne en Ilse even uit. Het is flink aanpoten. Maar dat schrikt het tweetal, dat nog bij hun ouders op de boerderij in Smilde woont, niet af. Sanne had in het dorp al een ijssalon, later kwam er een winkeltje bij met Oost-Europese producten. Die wil ze nu naar de zaak in Hooghalen verplaatsen. Ze deed een mbo-opleiding en haalde een zorgdiploma, werkte ook in de zorg en zat een jaar in Idaho in de VS op een high school. ,,Dat was echt geweldig’’, blikt ze terug. Haar zus is nog leerplichtig en volgt een opleiding aan het Terra in Assen.

Dat ze de zaak in het Drentse dorp met 1500 inwoners kunnen overnemen werd mogelijk door hulp van hun vader, die het pand kocht van de vorige eigenaar Wim Hoogeveen, die er zelf 23 jaar in stond. Hij gaat de zussen de komende maanden adviseren bij het uitbaten van de winkel. Ze nemen ook de personeelsleden over die tot eind vorig jaar in de zaak werkten.

,,Wij zijn redelijk jong, we kunnen niet zoveel geld lenen om zoiets te financieren’’, lacht Sanne. ,,Eigenlijk is onze vader nu onze bank.’’

Hoe kwamen ze erbij de super over te nemen? ,,Het is een lang verhaal’’, zegt Sanne. ,,Ik dacht: ik kan wel ergens gaan werken, maar ik kan ook zelf iets gaan doen. Ik had die ijssalon al, ben dat gaan combineren met het winkeltje met Oost-Europese producten. Dingen zoals vlees, rijst, verschillende soorten meel. Dat liep best goed, we gaan nu die producten hierheen halen. Maar goed, dit kwam dus op onze weg. En hoe vaak krijg je nu zo’n kans? Het is ook een droom om dit te kunnen doen.’’

Het plan is eerst door te draaien als supermarkt Hooghalen. De zussen doen inkopen bij Van Tol Retail, dat als groothandel levert aan zo’n 700 supermarkten, buurtwinkels, recreatiemarkten en rijdende winkels in ons land. Dat bedrijf wil de naam Coop overnemen. ,,Misschien kunnen we dan in de toekomst weer Coop worden’’, denkt Sanne. Ze wil ook regionale producten gaan verkopen.

Ziet ze zichzelf als de baas van de zaak? ,,Nou nee, zo voelt dat niet hoor. We proberen alles zoveel mogelijk samen te doen’’, lacht Sanne terwijl ze naar haar zus kijkt. ,,Ik ga vooral de papieren doen, de boekhouding en de contacten met de leveranciers. Ilse is meer van het ‘doen’, de winkel en de contacten met de klanten.

Ze moeten nog veel leren, erkennen de zussen. Sanne: ,,Ik ben me druk aan het voorbereiden, maar ik vind het nog best heel spannend. We beginnen gewoon. Met inkopen doen, bellen met de leveranciers, dat soort dingen. Ik ben bang dat ik straks heel veel in dit kamertje achter de computer kom te zitten. Maar hopelijk kan ik ook veel meedraaien op de vloer.’’

,,Ik dacht eigenlijk dat ik op een boerderij terecht zou komen. Ik wist het eigenlijk niet precies’’, zegt Ilse. ,,Maar dit is ook een heel leuke uitdaging.’’

,,We storten ons eigenlijk in het diepe. Maar dat zie ik ook in de zorg: als je in het diepe valt, dan leer je het gewoon het beste’’, vindt haar zus.

,,Het komt allemaal vanzelf wel’’, vult Ilse nuchter aan. ,,We doen nu gewoon iets anders. Maar we hebben natuurlijk wel verantwoordelijkheden.’’

Ze liggen er nog niet wakker van, zegt het duo. Sanne: ,,De spanning loopt wel op. Donderdag gaan we open. En dit moet nog gebeuren, dat moet nog, er moet best veel. Je wilt het graag goed doen. Voor de werknemers, de klanten, voor iedereen. Het is spannend. Heel soms denk ik wel: waar ben ik aan begonnen, er moet nog zo veel geregeld.’’

Hoe reageren leveranciers? ,,Die vinden het spannend omdat we heel jong zijn. Dat zeggen ze ook’’, aldus Ilse. ,,Gelukkig hebben we de oud eigenaar, Wim Hoogeveen, als back up. Hij adviseert ons. Dat helpt wel.’’

Wat vinden hun vrienden en vriendinnen er van? Ilse: ,,Ze vinden het eigenlijk al normaal omdat we al een winkeltje hebben.’’

Sanne: ,,Ze vinden het gaaf. Ik sport ook, ik ben cheerleader. Daar reageerden ze heel positief toen ze hoorden dat we deze winkel gingen doen. Maar ik kan natuurlijk niet altijd heel lang mee de stad in, na afloop. Want dan ben ik bang dat ik ‘s morgens mijn bed niet uit kan komen. En we moeten hier ‘s ochtends om zeven uur zijn.’’

Dorpssupermarkten hebben moeite hun hoofd boven water te houden door oplopende kosten en concurrentie van online boodschappendiensten en discounters. Veel zaken stopten de afgelopen jaren. Zijn Sanne en Ilse niet bang voor dat lot? ,,Onze winkel is voor de vergeten boodschappen. Als mensen vergeten zijn iets te halen in Beilen bijvoorbeeld, dan hopen we dat ze hier komen’’, zegt Ilse.

,,Wij hebben van een product maar één merk en niet vijf, zoals in grote supermarkten. Maar we hopen dat de mensen ons toch weten te vinden’’, voegt Sanne toe. ,,We willen ook heel veel service bieden. En we gaan weer folderen en letten op aanbiedingen. Zorgen dat we scherp zijn. Hopelijk is dat voldoende basis. In de zomer zitten in deze omgeving trouwens veel vakantiegangers, daar hopen we ook van te profiteren.’’

Wim Hoogeveen heeft alle vertrouwen in de meiden. ,,Het zijn harde werkers. Ik hoop dat ze de gunfactor krijgen. Ze moeten contact maken met de klanten en het dorp er bij betrekken. Je moet zorgen dat ze niet om je heen kunnen, dat is heel belangrijk. Laat Hooghalen maar zeggen wat het wil.’’

Hij wijst op het ruime parkeerterrein achter de super. ,,Dat is ideaal, mensen die uit hun werk naar huis rijden kunnen hier prima parkeren en nog snel wat boodschappen halen. Ik snap best dat ze in een grote super hun kar volladen met twaalf pakken melk. Maar hier kun je mooi de boodschappen kopen die je bent vergeten.’’