Zingen, springen en bierdrinken tijdens populair zaalvoetbaltoernooi Protos Weering. ‘Ik geniet altijd enorm van de sfeer’

Mason en Rens uit Hoogeveen kijken een beetje sip. Enkele minuten eerder sprongen de 10-jarigen nog enthousiast mee met de andere fans van De Weide, toen het zaalvoetbalteam van de Green, white army terug leek te komen van een 2-0 achterstand. Maar de einduitslag tegen Gieten (4-1) zegt genoeg.

„Ach, het kan nog wel”, houdt Mason de moed erin. „Het is pas de eerste wedstrijd en tegenstander Gieten is erg sterk.” Rens knikt. „Het komt nog wel goed.”

Beiden zijn met tientallen andere supporters naar Emmen afgereisd. Ze vermaken zich prima. „Mooi hier”, zegt Rens. „Vooral als we samen gaan springen op de tribune.”

Het zingen laten ze veelal aan zich voorbij gaan. „Die liedjes kennen we niet altijd.”

Sporthal Angelslo kolkt op deze laatste zaterdagavond van 2025. In de hoeken van de zaal bevindt zich de luidruchtige ‘harde kern’ van supporters, uit Dalen, Gieten, Nieuw-Buinen, Hoogeveen en Bargeres. Het zijn de halve finales van het grote, immens populaire Protos Weering zaalvoetbaltoernooi. De 25 overgebleven ploegen – van de honderd teams die meededen – strijden om vijf tickets voor de eindstrijd op 3 januari 2026.

De gedateerde hal aan de Ubbekingecamp geldt als thuisbasis van het toernooi en is al vele jaren de arena voor de grote finale. Hoewel alle bezoekende supportersgroepen zich verbaal en vocaal goed laten horen tijdens de poulewedstrijden, weet één ploeg zich door de grootste schare fans gesteund: het verrassende Bargeres. Bij elke goal van de van de thuisploeg ontploft de sporthal bijkans.

„Op deze energie kun je een woonwijk laten draaien”, grapt een supporter van Bargeres, gestoken in een T-shirt met het ludieke opschrift ‘Code rood’. Hoewel deze energie grotendeels aangejaagd wordt door zingend en springend testosteron, laten de vrouwen en meisjes zich niet onbetuigd.

Neem Elsa (16) uit Emmen, die met een vriendin Bargeres aanmoedigt. „Ach ja, die kerels”, lacht ze. „Laat ze lekker hun gang gaan. Ze zorgen voor een mooie sfeer.”

Zelf is ze wat ingetogener, al gilt Elsa het bij elk doelpunt uit. „Gaat vanzelf”, klinkt het bijna verontschuldigend.

„Wat is Bargeres goed, hè?! Op naar de finale.” De vierdeklasser is een van de grote verrassingen van het toernooi.

Om tussendoor de stem te smeren en de energie aan te vullen, is de kantine in de sporthal een welkome pleisterplaats. Na elke wedstrijd voltrekt zich een terugkerend ritueel: de ene supportersgroep schuifelt naar binnen, de andere groep verplaatst zich richting hal. De kantine doet qua temperatuur denken aan een sauna. Het bier gaat er vrolijk rond en de gehaktballen en broodjes ei en shoarma zijn nooit ver weg.

Buiten de hal wolkt rook boven een met hekken en zwart plastic afgesloten ‘kooi’, als ware het één grote schoorsteen. Rokers en vapers laten de goede voornemens kennelijk nog even voor wat ze zijn.

Terug in de hal wacht de 81-jarige Piet uit Emmen geduldig op het begin van een nieuwe wedstrijd. Hij zit in het rustige middendeel van de tribune. Piet komt hier al jaren. „Voor de gezelligheid”, zegt hij. „Ik geniet altijd enorm van de sfeer, al hoop ik wel dat die goed blijft.”

Piet verwijst naar enkele incidenten met supporters in eerdere edities. Deze zaterdagavond is daar gelukkig niets van te merken. Uiteindelijk plaatst Bargeres zich probleemloos voor de finale. De zaalvoetballers van De Weide, waarop de twee jonge fans nog goede hoop hadden, redden het niet. Volgend jaar wacht hen een nieuwe kans.