Elly Rodenburg (79) bracht twintig jaar warmte bij FC Emmen

Er straalt maar één ster op de Meerdijk en dat is Elly. Dit stond op 21 mei 2005 boven een artikel in deze krant. FC Emmen had op De Oude Meerdijk haar laatste wedstrijd van het seizoen gespeeld en met 0 -2 van MVV verloren. Toch gingen de handen van het thuispubliek op elkaar. Elly Rodenburg nam na het duel na twintig jaar trouwe dienst afscheid bij de profclub.

Ze werd - dit keer ook letterlijk - op handen gedragen. Ze nam plaats op een stoel, waarna oud-spelers van de club haar met stoel en al omhoog tilden en een ronde over het hoofdveld maakten. Eerder die dag mocht ze ook het nieuwe logo van de club onthullen. Het was een passend eerbetoon voor een vrouw die zich tussen 1985 en 2005 met hart en ziel voor FC Emmen inzette.

Rodenburg, zo vond menigeen, was een van de mensen die zorgde voor warmte op De Oude Meerdijk. „Ik deed echt niet alles perfect, maar ik wist wel dat je sponsors en vrijwilligers moet koesteren. Het is simpel: behandel mensen zoals jezelf ook behandeld wil worden. Mensen willen gezien worden en dat is niets meer dan normaal'’, zo blikte ze later terug.

En dus kon een sponsor die een of twee keer achter elkaar niet in de businessruimte kwam een telefoontje verwachten. Niet om hem of haar de les te lezen, maar om te informeren of er misschien bepaalde dingen niet goed waren. Want mensen moesten zich plezierig voelen in en rond het stadion en daarvoor haalde Rodenburg alles uit de kast.

Elly Rodenburg groeide op in Rotterdam waar haar vader een dansschool had. Behalve van dansen hield haar vader van voetbal. Op 4-jarige leeftijd nam hij de kleine Elly voor het eerst mee naar De Kuip en daarna ging ze vaker mee. Het stadion, de sfeer en al die mensen, het maakte iedere keer een grote indruk op haar. Ook op 6 mei 1970 in Milaan was ze erbij, toen Feyenoord als eerste club van Nederland de Europacup 1 won.

Toen ze een keer op doorreis naar Denemarken bij vrienden in Emmen op bezoek ging, raakte ze onder de indruk van het wonen en leven in Emmen. Niet lang daarna woonde ze er zelf. Ze werd onder meer verzorgster van een veteranenteam van vv Emmen. Toen Emmen in 1985 het betaalde voetbal inging, werd haar gevraagd of zij ook iets voor de club wilde doen.

Een van de opvallende zaken die Rodenburg op touw zette, waren de reisjes met vrouwen van sponsors. „Zij mochten hun moeder, dochter of een vriendin meenemen. Het was een groot succes. Het is belangrijk dat je ook deze mensen bij de club betrekt. Het zorgt voor draagvlak. En vergeet niet, vrouwen hebben grote invloed op het bestedingspatroon van mannen.”

Ook werd ze stadionspeaker. In 1987 ging bij Rodenburg bijna de vlag uit. FC Emmen werd voor de KNVB-beker gekoppeld aan haar eerste grote liefde op voetbalgebied: Feyenoord. Ze had het best wel even moeilijk, zo bekende ze, maar ze was wel voor FC Emmen. Feyenoord, met onder meer Mario Been en Ben Wijnstekers in de gelederen, won met 1-3.

De supporters van Feyenoord gedroegen zich, tot opluchting van bijna iedereen in Emmen, voorbeeldig. Op één moment na, toen de door Rodenburg geregelde gratis voorverpakte broodjes in het uitvak werden uitgedeeld. Ze riep om dat dit te danken was aan de sponsors Henk Vleems en Albert Hendriks uit Nieuw-Amsterdam. Het duurde maar even en de broodjes werden op het veld gegooid.

Rodenburg had meteen door waarom dit gebeurde: die supporters hoorden het woord Amsterdam. De Emmense ondernam meteen actie en riep om dat Nieuw-Amsterdam echt iets anders was dan Amsterdam en toen was het goed. Nadat een paar jongens op het veld de broodjes terug hadden gegooid, werden ze alsnog opgegeten.

Een andere opvallende actie van Rodenburg als stadionspeaker: in 1990 riep ze op om te applaudisseren voor Emmen-speler John van den Wildenberg die daarvoor net een rode kaart had gekregen. De KNVB was er niet over te spreken.

Rodenburg was op De Oude Meerdijk ook degene die het initiatief nam tot het maken van een clublied. Het werd het nog altijd bekende nummer Roodwit aan de bal. Later was ze een drijvende kracht achter het FC Emmen-museum, dat lange tijd in het stadion gevestigd was. Naast haar activiteiten voor FC Emmen had ze lange tijd haar eigen bedrijf Rodenburg Promotion, waarmee ze pr-activiteiten voor bedrijven uitvoerde.

In 2005 nam ze afscheid van FC Emmen, maar ze bleef de club en uiteraard ook Feyenoord van een afstandje volgen. Dat FC Emmen in 2018 na ruim dertig jaar profvoetbal voor de eerste keer naar de eredivisie promoveerde vond ze 'echt fantastisch'.

De laatste periode van haar leven was moeilijk, vooral nadat anderhalf jaar geleden haar partner Roel Kok overleed. Ze waren bijna dertig jaar bij elkaar. De gezondheid en ook het geheugen van Rodenburg ging achteruit.

Rodenburg, die eerder getrouwd was en toen moeder werd van een zoon, overleed in de nacht van maandag op dinsdag. FC Emmen staat er op gepaste manier bij stil. Een minuut stilte voor het duel tegen Jong AZ en de spelers dragen rouwbanden.