Jaap Hoeksema van Ekselerveen: 'Drentsche Patrieshond möt cultureel arfgoed worden' | Hier kom ik weg

De liefde veur de honden begunde toen Hoeksema as klein jong veul optrok met een olde jager uut Emmen. „De Drentsche Patrieshond möt gewoon cultureel aarfgoed worden.”

Jaap Hoeksema mient het vanuut de grond van zien hart. „Dit ras is ontstaon uut de honden die de Spanjaarden in 16e en 17e eeuw naor Drenthe bracht hebben. Deurdat Drenthe hiel lang isoleerd west hef, is het ras niet met aandere rassen kruust. As wij het Drents heideschaop as cultureel aarfgoed hebben, dan heurt de Drentsche Patrieshond daor ok zeker bij.”

Hoeksema (1956) gruide op in Emmermeer. „Mien va har drei baonties um ons te kunnen onderholden. Mien mam en hij hebben altied haard waarkt. Diep respect he’k daorveur.” Het gezin har ok een hondtie. „Op een dag kwam die dikker in huus as dat ze vort gaon was.” Hoeksema lacht. „Toen lag der niet veul laoter een nust met jongen in de struken.” Donders mooi vun e dat dat kleine spul toen al.

Hoeksema was een jaor of tien toen e met zien hond in het Valtherbos luup en meneer Lambers integen kwam. „Een echte jaoger. Met een buks op de nek, een dooie fazant an de riem en een jachthond an de vout.” Die hond was een Drentsche Patrieshond. „Zeg nooit allent Drentsche Patries hè?” Waorschuwt Hoeksema. „Da’s een vogel.”

Hoeksema leerde veul van de olde Lambers. „Machtig mooi was dat. As kind wus ik toen al: ik wil laoter dizze honden fokken.”

Toen e wiederop in zien leven zien vrouw ontmoette, was dat ok ien van de eerste dingen die hij evenpies dudelijk hebben wol. „Ik zee tegen heur: ‘Moej ies luustern. Ik vind het hartstikke mooi met ons baiden, maor der is ain ding: ik wil Drentsche Patrieshonden fokken. Je moet wal van honden holden en metan doen willen, aans wordt het niks tussen ons.”

Ze bennen nog altied wies met mekaor. „We bennen as hondenfokkers wereldwied bekend en hebben 28 wereldkampioenen fokt.” Hoeksema en de vrouw glimmen der beiden over. „Ik bin trots op mien vrouw. Zij waarkte toen de kinder groter waren nachtdiensten as verpleegkundige, daornaost in ons bedrief met de honden en ze nam de opvoeding van de kinder op zuch.”

Hoeksema’s vrouw is Grunningse. Zölf preut e vrogger zaanddrèents. „Maor ik praot nou alles deur mekaar hen. Grunnings, zaand, veenkoloniaols; het is een mengelmoessie van alles en daor kan ik mij goed met redden.”

„As ik hier um mij tou kiek, denk ik: dit is het mooiste plekkie um te wonen”, zeg Hoeksema intied honden Morris en Bram over ’t grös rennen. „Daor ziej de Hondsrug en de aandere kaant op kiek je zo tien kilometer over de vlakte.”

Naost het fokken van de Drentsche Patrieshonden hebben de Hoeksema’s ok al jaorenlang een dierenpension. „A’k met de honden an ’t waark bin of ik der ain stao te trimmen, dan he’k altied Radio Drenthe an staon. Mien dochter wil de radio nog wel is op een aandere zender zetten, Sky Radio ofzo.” Hoeksema lacht: „Dan word ik hels in de kop.” Ok met old en nei stiet de radio dag en nacht op de Drèentse zender. „Het dierenpension zit dan vol. De dieren worden rustig van de Drèentse taol.”