Toiletjuf Augustien (88) uit Assen stopt, want Hema plaatst betaalpoort en familie vindt het mooi geweest. 'Weet jij nog een plek waar ik zou kunnen doorgaan?'

Wie in Assen kent haar niet. Jarenlang zat toiletjuf Augustien Arends-Parinussa met een schoteltje bij de wc’s van V&D in Assen. Toen het warenhuis sloot, verhuisde de Molukse in 2016 naar de Hema aan het Koopmansplein in de Drentse hoofdstad. Om geld in te zamelen voor haar stichting Ine Ma Ate Hena (Moeder die alles ziet), die hulp verleent op de Molukken.

Maar nu stopt ze. De Hema sloot zaterdagmiddag voor een grondige verbouwing en gaat 20 april weer open. De toiletgroep krijgt een ander plekje in de winkel en wordt voorzien van een betaalpoort, waar mensen met de pinpas kunnen betalen. Daarmee is er voor Augustien geen plaats meer.

Maar haar kinderen vinden het ook een mooi moment om de toiletborstel aan de wilgen te hangen. Want als je 88 bent, gaat niet alles meer vanzelf. Dan is het soms beter dat je naasten voor je beslissen dat het tijd is om te stoppen. Zaterdag zat Augustien voor het laatst op haar stoel in de Hema. Vaste klanten stopten haar wat extra’s toe en haar kinderen en kleinkinderen luidden haar zaterdagmiddag met bloemen en gezang feestelijk uit toen ze voor het laatst de deur van de Hema uitkwam.

Ondanks haar leeftijd - ‘ik word in augustus 89’ - was ze zelf graag doorgegaan, want het toiletbeheer levert geld op voor de stichting. ,,Ik ben verdrietig dat ik moet stoppen en soms moet ik huilen. Weet jij nog een plek waar ik zou kunnen doorgaan? Maar ik ben dankbaar dat ik dit werk zoveel jaren heb mogen doen. Eerst bij V&D bij meneer Bos en toen bij de HEMA bij meneer Martin. Het personeel is ook zo aardig. Ik zal hen missen. Net als mijn vaste klanten.”

Ze vroeg in het begin een kwartje voor een toiletbezoek en later 30 cent. ,,Mensen zeiden ‘Augustien dat is veel te goedkoop’. Nu vraag ik 50 cent. Daarvoor krijg je een schone wc.” Behalve met de opbrengsten van toiletbezoeken krijgt Ine Ma Ate Hena ook donaties van kerken en particulieren. ,,Ik kreeg eens een enveloppe van een meneer overhandigd die van mijn hulpacties had gehoord. Toen ik die opende zat er duizend euro in. Ach, ik ben heel Drenthe dankbaar dat ze mij hebben gesteund.”

Mevrouw Arends-Parinussa richtte 37 jaar geleden de stichting Ine Ma Ate Hena op. Ze zette zich in voor uiteenlopende projecten op de Molukken zoals de aanleg van watervoorzieningen, het beschikbaar stellen van medicijnen, hulpmiddelen als rollators en krukken en uniformen en boeken voor schoolkinderen. Ook liet ze van het ingezamelde geld kerken bouwen en herstellen.

Bijzonder is dat ze hoogstpersoonlijk zorgt dat het geld op de juiste plek terechtkomt, uit vrees voor corruptie. Met een portemonnee vol geld vloog ze vele keren naar Ambon om daar spullen te kopen voor de projecten. Die leverde ze persoonlijk af. Tijdens één van haar reizen werd ze op Schiphol uit de rij voor de douane gepikt, omdat een hond, getraind in het opsporen van geld, bij haar aansloeg.

Augustien Arends is toiletjuf in Assen, maar op de Molukken wordt ze behandeld als een prinses. Als mensen er lucht van krijgen dat ze op Ambon is geland, wordt ze voortdurend benaderd voor hulpverzoeken. Want daar weten ze dat Augustien geen praatjes verkoopt. ,,Nu ligt er weer een aanvraag voor een nieuwe kerk. Ik heb wat geld opzijgezet, ik kijk wat ik nog kan doen.” Voor haar hulp aan de Molukken werd ze twee jaar geleden koninklijk onderscheiden en benoemd tot Lid in de Orde van Oranje Nassau.