De terrorkraai die inwoners van Borger de stuipen op het lijf joeg en uiteindelijk verdween in Duitsland. 'Hij weet niet of hij mens of kraai is' | oud & nieuw(s)

Halverwege januari is het dorpscentrum van Borger het toneel van bijzondere, maar ook gevaarlijke taferelen: een kraai valt vanuit het niets het winkelend publiek aan rond supermarkt Boni. Binnen de kortste keren wordt op Facebook voor de vogel gewaarschuwd, waarna tientallen mensen melden door het beest te zijn achtervolgd en aangevallen.

Bij één vrouw steelt de kraai het brood uit de boodschappentas, en ook kinderen ontkomen niet aan strapatsen van de vogel.

Behalve in Borger wordt de kraai in de dagen erna ook gespot in Musselkanaal en Onstwedde, waar hij waarschijnlijk naartoe is gebracht. Voor zover bekend valt het dier in die plaatsen niemand aan.

Maar de opschudding rondom de kraai verstomt niet. In februari zijn medewerkers van Dierentehuis Ter Marse in Stadskanaal het zat. Ze plaatsen een bericht op Facebook waarin ze oproepen de kraai niet langer te verplaatsen.

‘Behalve dat dit ons werk moeilijker maakt, zal het voor de kraai in kwestie ook geen pretje zijn’, schrijven medewerkers. Als iemand het beest toch wil vangen, kan de dierenambulance worden gebeld, staat in het bericht. ‘Wij zorgen er dan voor dat de kraai rustig oud kan worden op een plek die zowel veilig is voor hem als voor de mens.’

Helaas voor de zwarte vogel komt hij niet in Stadskanaal terecht, want in april laat het dierentehuis weten dat het beest door een onbekende persoon de Duitse grens is overgezet. Daarmee is voor het dierenasiel de zaak gesloten.

Blijft de vraag: waarom gedraagt de kraai zich zo agressief naar willekeurige mensen? Volgens een medewerker van Ter Marse, die liever niet met haar naam in de krant wil, maar wel wil terugblikken op de gebeurtenis, wilde de vogel gewoon voedsel. „Dan is een plek waar mensen boodschappen doen heel handig. Kraaien zijn opportunisten, die de weg van de minste weerstand kiezen. En dan opeens heet het een terrorkraai. Dat is sensatiezoekerij.”

In januari stelde een andere - inmiddels voormalig - medewerker van het asiel dat de kraai een gebroken pootje heeft gehad en vermoedelijk ooit door iemand is meegenomen om te worden verzorgd. „Maar zo’n vogel wordt in gevangenschap agressief”, zei de medewerker destijds. „Hij heeft last van imprint, zoals dat heet wanneer een dier menselijk gedrag krijgt. Hij weet niet of hij mens of kraai is.’’

Een schreeuw om voedsel of niet, een kraai die op je afkomt is geen pretje, weet Gretha Giezen (59) uit Nieuw-Buinen. Ze is een van de mensen die door de kraai wordt aangevallen.

„Ik wilde uitstappen en hoorde getik op het dak mijn auto”, herinnert Giezen zich. Zij werd door de gitzwarte vogel belaagd toen ze in Borger boodschappen wilde doen. „Die kraai bleek daar te zitten, ik heb nog een foto gemaakt. Toen vloog hij opeens tegen mijn hoofd, hij raakte ook mijn oor aan. Daarna vloog hij weer weg. Als zoiets gebeurt, schrik je.”

Het was een „stevige kraai”, zegt Giezen. „Zeker als je hem van dichtbij zag. Dan waren die poten echt wel klauwen.”

Ook Carmen Strockmeijer (23) uit Borger kan over de kraai meepraten. Het beest kwam achter haar aan en pikte in haar hoofd en nek nadat ze bij de Boni in haar woonplaats boodschappen had gedaan. „Mijn vriend zat in de auto met de deuren op slot, dus ik kon er niet in. En die kraai bleef maar doorgaan. Ook toen ik wegrende, bleef hij achter me aan komen. Hij ging op mijn hoofd zitten en begon me te pikken.”

Strockmeijer hield er meerdere wondjes aan over, maar daar maakte ze zich geen zorgen over. „Ik ben er niet mee naar de huisarts geweest, en er is nu niets meer van te zien. Ik heb ook nooit meer aan de kraai gedacht.” Is ze door de aanval bang geworden voor vogels? „Dat was ik eigenlijk al, ik had het niet op die dieren. Maar de angst is niet groter geworden.”

Giezen raakte gelukkig niet gewond, maar ze is wel nog altijd op haar hoede als ze een vogel ziet. „Ik let meer op ze. Afgelopen zaterdag liep ik op de markt in Groningen, daar zitten allemaal duiven. Nou, daar schrik ik dan wel van.”