Zangeres Jolien uit Westerbork droomt van nationale doorbraak. 'Een clubtourtje door het land zou erg tof zijn'

Als jong meisje zong Jolien in het kinderkoor van Westerbork en was ze zelfs even in beeld voor Kinderen voor Kinderen. Maar dat een zangcarrière ook serieus een optie was, daar dacht de Börkse destijds niet over na.

Toch loopt muziek als een rode draad door haar leven.

Op de middelbare school verruilde ze de lieftallige kinderliedjes voor een aanzienlijk ruiger repertoire. ,,Ik maakte deel uit van een punkbandje’’, lacht Jolien (33). ,, Maar ook daarna heb ik me altijd met muziek beziggehouden, in coverbandjes en zo. Mijn ouders werden er wel eens knettergek van.’’

Terwijl haar vader juist de aanstichter is van haar passie voor muziek. ,,Hij is een grote muziekfanaat. Bij ons thuis werd altijd muziek gedraaid, vooral blues maar ook andere genres.’’ Zelf is ze enorm fan van DI-RECT. ,,Het wat steviger genre, ja. Maar van folkmuziek kan ik ook erg genieten.’’

Meer nog dan de muziek let ze erg op teksten van nummers. ,,Dan verwijs ik maar even naar Bob Dylan. Wellicht niet een van de beste zangers, maar wat een waanzinnige songwriter.’’

In haar eigen muziek ging Jolien op zoek naar een genre dat bij haar stem past: folk-pop. Haar laatste nummer Middenweg is de vierde single, na Wat west hef (2020), Vuul (2021) en Wat zou ik zeggen dan? (2022). Met dat uptempo nummer Vuul won ze twee jaar geleden het Drèents Liedtiesfestival.

Dat heeft haar meer gebracht, dan ze aanvankelijk dacht. ,,Ik werd zelfs op straat herkend en aangesproken’’, zegt ze. ,,En Radio 5 pikte het nummer ook op. Ik heb daar contacten met DJ’s aan overgehouden.’’

Dat Middenweg niet Drentstalig is, blijkt een bewuste keuze. ,,De Drentse taal is prachtig, maar heeft wel een beperkt bereik. Tenzij je Daniël Lohues heet, natuurlijk. Ik hoef niet wereldberoemd te worden, maar het zou wel leuk zijn als onze liedjes wat meer opgepakt worden buiten Drenthe. Een clubtourtje door het land zou ik wel erg tof vinden.’’

Toch ligt het Drents haar nog altijd na aan het hart en blijft ze samen met de Groningse singer/songwriter Dion Bouwes nummers in het dialect maken. ,,Bij zingen in het Drents voel ik me minder op de vingers gekeken. Het voelt vertrouwd, ik krijg er een thuisgevoel bij. Met Middenweg, mijn meest persoonlijke plaat, laat ik dat sentiment achter.’’

Haar eerste officiële EP met een zestal nummers staat voor begin volgend jaar gepland. Wat nou, als die aanslaat buiten Drenthe? Jolien: ,,Dat vind ik heel spannend om over na te denken. Soms denk ik: welnee joh, dat gaat niet geburen. Mijn Drentse nuchterheid. Maar stiekem zou het wel heel mooi zijn als andere mensen mijn muziek ook leren kennen.’’

Het duurde twee jaar voordat Middenweg, een nummer over veranderingen in het leven door de geboorte van een kind, klaar was. ,,Tekstueel stond het vrij snel in de steigers, maar de magie was er niet. Totdat Erik (Koerts-producer) een gitaarlijntje veranderde. Toen we vervolgens het refrein aanpasten stond het nummer er ineens. Wonderlijk hoe dat soms werkt.’’

Jolien werkt als online marketeer bij De Tamboer in Hoogeveen, waar ze ook de festivals coördineert. ,,De Tamboer is nog echt een theater’’, vindt ze. ,,Dat merk je al als je binnenkomt.’’

Met haar baan in het theater, haar zangcarrière én de komst (twee jaar geleden) van dochtertje Rozemarijn is haar leven wel een stuk drukker geworden. Kan Jolien alles nog combineren? ,,Dat lukt. Bij De Tamboer weten ze van mijn ambities en kunnen we de uren flexibel inpassen. Daarnaast is mijn man wat meer thuis. Maar goed, soms is het wel puzzelen.’’

Indien haar droom van een nationale doorbraak werkelijkheid wordt, dan wil ze die kans met beide handen aangrijpen. ,,Kijk, ik ben gek op mijn baan bij De Tamboer, maar je weet ook dat áls de mogelijkheid van bekendheid buiten Drenthe zich aandient deze ook maar één keer langskomt.’’

Wat haar wel eens frustreert is dat ze als zangeres in een coverband makkelijker aan de bak komt, dan met haar eigen werk. ,,Maar dat heeft wellicht te maken met de beeldvorming’’, poneert Jolien. ,,Mensen denken al snel: daar heb je weer een meisje-met-gitaar-brengt-klein-liedje-uit. Nou, het klinkt misschien niet zo Drents bescheiden: maar zo zie ik mezelf niet.’’