Jasmijn (8) heeft botkanker en bedankt FC Emmen voor 'mooiste dag' tijdens de huldiging. 'En aan het begin van het eredivisieseizoen wil ik het stadion binnenwandelen. Dat is mijn doel'

‘Jasmijn is een Emmenaar! Jasmijn is een Emmenaar!’

Ze zingt het thuis in de woonkamer nog uit volle borst.Jasmijn Nijhuis (8) werd tijdens de huldiging van kampioensploeg FC Emmen op het podium gezet en massaal toegezongen door duizenden voetbalfans. Sindsdien is de trouwe seizoenkaarthouder misschien wel een van de bekendste Emmen-supporters van Nederland.

,,Het was de mooiste dag van mijn hele leven”, glundert Jasmijn. ,,Mijn moeder dacht dat ik het podium niet op durfde, maar wie gaat daar nou nee tegen zeggen?”

De huldiging op 30 april is een welkome opsteker in wat Jasmijn en haar ouders onomwonden‘een kutjaar’ noemen. In januari krijgt Jasmijn van de dokter te horen dat ze botkanker heeft. Sindsdien ziet ze het Prinses Máxima Centrum in Utrecht vaker van binnen dan haar lief is. Ook voor papa Ivo, mama Saskia en grote zus Myke (11) breekt een zware tijd aan.

,,Je gaat kapot na zo’n diagnose’’, zegt moeder Saskia. ,,We zagen dit totaal niet aankomen. Tussen het eerste bezoek aan de huisarts en de eerste chemokuur zat drie weken. Dan moet je ineens in de overlevingsmodus en bepaalt het ziekenhuis je leven. Heel onwerkelijk.’’

Net als haar favoriete club FC Emmen speelt Jasmijn maandenlang topwedstrijden. In het ziekenhuis omschrijven ze haar als een pittig en dapper meisje. Als haar moeder haar vraagt om in haar hand te knijpen omdat ze pijn heeft, weigert ze omdat ze haar geen pijn wil doen. En ondanks dat ze zelf geregeld in het ziekenhuis ligt, is ze erg sociaal en meelevend naar andere kinderen. Juist de andere kinderen die ze met kanker in het ziekenhuis ziet liggen, vindt ze zielig.

Na een intensieve eerste reeks chemokuren ondergaat Jasmijn op 20 april een operatie om de tumor in haar heup te verwijderen. Die operatie slaagt en als alles verloopt zoals gehoopt, zal Jasmijns behandeling in oktober of november klaar zijn. Ook begint ze binnenkort met fysiotherapie, om weer te leren lopen. ,,De artsen zijn positief’’, vertelt Saskia. ,,De dokter heeft tegen Jasmijn gezegd dat ze weer beter wordt, daar moeten we vertrouwen in hebben.’’ Jasmijn knikt instemmend. ,,En de dokter heeft altijd gelijk.’’

Precies rond de tijd dat Jasmijn voor haar operatie in het ziekenhuis ligt, speelt FC Emmen een belangrijke wedstrijd in de strijd om het kampioenschap en promotie naar de eredivisie. Hoe ziek ze ook is, Jasmijn blijft altijd een echte supporter en wil die wedstrijd koste wat kost volgen.

Dat krijgt FC Emmen ook door. Via ‘FC Emmen Naoberschap’, de maatschappelijke tak van de club, wordt Jasmijns ziekenhuiskamer in Utrecht helemaal versierd met FC Emmen-fanartikelen en via een speciale beeldrobot kan ze, terwijl ze ligt bij te komen van haar zware operatie, op 22 april meekijken met de thuiswedstrijd tegen Roda JC. De wedstrijd die mogelijk al tot een kampioensfeestje zal leiden.

FC Emmen wint met 2-0. In Utrecht zit Jasmijn via de camerarobot op de eerste rij en kan overal bij zijn. Van het begroeten van de spelers bij aankomst in het stadion tot aan de ereronde langs de tribunes en de interviews langs de lijn.

Helaas wint ook directe concurrent Volendam, waardoor het kampioensfeestje nog even moet worden uitgesteld. Hoewel, helaas? Voor Jasmijn komt het niet eens zo slecht uit. Een week later ligt ze tenminste niet meer in het ziekenhuis, maar kan ze lekker vanuit huis kijken, in Emmen.

Daar ziet ze Emmen alsnog de titel pakken. Als echte fan wil Jasmijn natuurlijk bij de huldiging van de kampioen gaan kijken, de dag erna op het plein voor het stadion. ,,Het zou druk zijn, maar Jasmijn wilde er dolgraag even uit. Samen met haar grote zus natuurlijk”, zegt Saskia. ,,Dat begrijp ik wel, haar leven gaat straks weer bestaan uit ziekenhuisbezoekjes. We zouden wel zien hoe lang ze het vol zou houden.”

Burgemeester Eric van Oosterhout is ook bij de huldiging aanwezig en herkent Jasmijn. ,,Toen werd gevraagd of we vooraan wilden komen staan, zodat ik het in mijn rolstoel beter kon zien’’, zegt Jasmijn. ,,Dat wilde ik wel natuurlijk.’’

Eenmaal vooraan duurt het niet lang voordat de spelers en staf van FC Emmen in de gaten krijgen dat Jasmijn ook bij de huldiging aanwezig is. Saskia: ,,Ze hadden Jasmijn wel op een scherm gezien rondom de wedstrijd tegen Roda, maar dat ze haar nu weer herkenden, vond ik heel bijzonder. Dat deed haar echt goed.’’

Jasmijn wordt vakkundig het podium op geholpen en daar kijkt ze haar ogen uit. ,,Ik kon alleen maar denken: ‘wow, mag ik hier echt zijn?’ En ook nog eens vooraan, ik dacht dat ik gewoon achteraan mee mocht kijken. Maar de aanvoerder, Jeroen Veldmate, zette mij voorop het podium neer. En toen begonnen ze mijn naam te zingen. Ik kreeg er tranen van in mijn ogen.’’

Thuis in de woonkamer, omringd door misschien wel een paar honderd kaartjes met steunbetuigingen, kan ze er nog steeds enorm van nagenieten. Het is afleiding in een moeilijke situatie. Want als Jasmijn straks hersteld is van de operatie, wacht de volgende reeks chemokuren. Het blijft op en neer reizen naar Utrecht. Geen gemakkelijke opgave voor het gezin. ,,Spelen, voetballen op straat, het zit er allemaal niet in’’, zegt Saskia. ,,Haar energie kan ze niet kwijt, ze wordt belemmerd. Dat hoort niet de wereld te zijn van een achtjarige.’’

Dat Jasmijn boordevol energie zit, merken de artsen en verpleegkundigen ook. Bij alles dat zij doen, vraagt Jasmijn naar het waarom. Daarbij neemt ze niets zomaar voor waar aan en blijft ze meedenken. ,,Laatst kreeg ik medicijnen in het ziekenhuis, toen vroeg ik waarvoor die waren’’, legt ze uit. ,,Ze zeiden dat ze hielpen tegen de pijn. Nou, ik nam ze niet hoor. Ik had geen pijn op dat moment. Ze drongen nog even aan, maar uiteindelijk hoefde ik ze niet te nemen.’’

Saskia lacht. ,,Als je haar zo ziet en je haalt het slangetje voor de sondevoeding uit haar neus, zie je eigenlijk niet dat ze ziek is en gelukkig is ze heel goed te pas op dit moment. Toch krijgt ze het niet cadeau. De behandeling heeft de nodige bijwerkingen en als je dan ziet hoe krachtig en dapper ze blijft, kan ik niet anders zeggen dan dat ik heel veel respect en bewondering voor haar heb. En voor haar zus ook trouwens, die er heel goed mee omgaat en zichzelf vaak moet wegcijferen. Jasmijn had zich geen betere grote zus kunnen wensen.’’

Ondertussen kan de start van het nieuwe eredivisieseizoen, mét FC Emmen, voor Jasmijn niet snel genoeg aanbreken. Dat avontuur begint in het weekend van 5 augustus. ,,Mijn doel is om dan lopend het stadion binnen te komen”, zegt ze stellig. ,,Dat zou geweldig zijn.’‘