Jan Huzen, voorafgaand aan de actie van zondag. Foto: Gerrit Boer
Hij kan naar eigen zeggen niet tegen onrecht. Bijt zich vast, laat niet los en zoekt altijd de grenzen op. Niet alleen online, maar ook in de fysieke wereld weet hij mensen in beweging te krijgen. Even gehaat als geliefd, Jan Huzen uit Nieuw-Weerdinge.
Jan Huzen gedijt goed in een wereld vol oplopende en schier onoverbrugbare tegenstellingen. Waarin voor bepaalde groepen de gulden middenweg niet meer bestaat en het wantrouwen in de politiek, het rechtssysteem en de media met de dag groeit. Stikstof en corona zijn en Zwarte Piet moet vooral blijven.
Alleen de informatie, die onderling op de sociale media wordt uitgewisseld, is nog relevant. Typerend: een berichtje van een bekende die kort daarvoor is benaderd door een collega voor een verhaal over carbidschieten. ,,Hij maakt er toch geen eigen verhaal van?’’ Alsof verslaggevers niet meer bij het pad zijn om nieuws op te diepen en verhalen te maken over zaken die spelen en mensen bezighouden. Alsof er per definitie bijbedoelingen zijn. Wantrouwen.
Huzen bedient zijn eigen knoppen. En met succes. Zijn Steungroep Boeren en Burgers telde krap 170.000 volgers totdat hij offline werd gehaald door Facebook. De pagina werd meer en meer een broedplaats voor complotdenkers en met het plaatsen van afbeeldingen van Zwarte Piet overtrad Huzen bij herhaling de regels van Facebook. Exit.
Censuur, meende de Drentse ondernemer en lanceerde een eigen platform: Kletstime. Daarop is zo’n beetje alles toegestaan, behalve porno. In het rijtje van recent toegetreden gebruikers staan veel anoniemen, maar ook Wake Up!, Eigen Volk Eerst en een man met mondkapje waarop slagtanden zijn getekend. Net als op Facebook stookt Huzen het vuurtje geregeld op. ,,Moet ook wel, want ik moet mijn achterban bedienen.’’
Jan Huzen verwierf landelijke bekendheid met zijn speurtocht naar Willeke Dost, het meisje dat in 1992 op 15-jarige leeftijd spoorloos verdween. Op aanwijzingen van Huzen werd er gegraven in de tuin van de pleegouders in Koekange. Hij was en is ervan overtuigd dat het meisje daar ligt begraven, maar zij werd niet gevonden. Politie en justitie zetten een streep onder de graafactie, maar Huzen gaf niet op. En werd gearresteerd op verdenking van opruiing.
En dat was niet de enige keer dat Huzen, die een goedlopend bedrijf in omheiningen heeft, achter de tralies belandde. ,,Eén van mijn medewerkers belde me eens ‘s morgens op. Helemaal in paniek. De Kinderbescherming wilde zijn kind uit huis plaatsen. Binnen een kwartier was ik bij zijn huis. Ik ben er letterlijk voor gaan staan en heb gezegd: de eerste de beste die het kind aanraakt, schop ik in elkaar. Tja, toen kwam de politie erbij en werd ik aangehouden op verdenking van bedreiging.’’
En nu zijn de boeren en andere boze mensen het ‘kindje’ van Huzen. Met zijn Steungroep Boeren en Burgers staat hij niet alleen de boeren terzijde, maar werpt zich ook op als hoeder van ‘de vrijheid voor de burgers en het behoud van Nederlandse tradities’.
Er gaat geen boerenprotest voorbij zonder Huzen. Maar zijn de boeren ook blij met zijn steun? LTO Noord waagt zich niet aan een uitspraak. Jos Ubels van Farmers Defence Force staat ook niet te trappelen om te reageren, maar doet het toch. ,,Het is mooi als mensen ons steunen. En zolang het gemeend is, is het prima. Op lieden, die aanhaken om rotzooi te trappen, zitten wij echt niet te wachten. Wat precies de beweegredenen van Jan Huzen zijn, weet ik niet. En dat hoef ik ook niet te weten. Wij zijn de FDF en wij staan voor wat we doen. Een ieder, die ons daarin oprecht wil steunen, is welkom.’’
Om het volk wakker te schudden, zoals hij het zelf noemt, organiseert Huzen zondagse toertochten. In colonne rijden hij en zijn volgers in auto’s van de ene naar de andere provincie. Met een gangetje van 60 tot 90 kilometer per uur, ook op de snelweg. Met Huzen als aanvoerder van de karavaan ging het vorig weekeinde mis. Door de lage snelheid kwam een vrachtwagen op de A28 in botsing met een personenauto. Huzen werd aangehouden.
Onterecht, vindt hij zelf. ,,Ik was daar wel, maar had helemaal niets met het ongeluk te maken. Sterker nog, op dat moment reed de politie voor mij. Ik heb een auto, die automatisch afstand houdt van de voorligger. Mijn auto hield dus in, waarna de politieauto ook langzamer ging rijden. En dan verwijten ze mij dat ik te langzaam reed. ‘Er is een baby zwaargewond geraakt, wees er maar trots op’, zei een agent. Bleek achteraf helemaal niet waar. Gewoon een grote show. Ik heb al mijn rijbewijzen en weet echt wel hoe je veilig moet rijden. De politie had zelf wat meer vaart moeten maken.’’
De man die er vaak met gestrekt been ingaat en geregeld olie op het vuur gooit, is boos. Over de berichtgeving, ook op de site van deze krant. ,,Er wordt een bepaald beeld van mij neergezet. Ik begrijp best wanneer Jan Huzen in de buurt van een ongeluk is en ook wordt aangehouden, dat één plus één als snel twee is. Maar op basis van een bericht van de politie, dat niet klopt, word ik in de reacties voor van alles en nog wat uitgemaakt en bedreigd. Die beeldvorming, daar houd ik niet van. Ook jullie (Dagblad van het Noorden, red.) mogen best wat kritischer omgaan met berichten van de politie. Mijn rol is anders dan die van een gerenommeerde krant.’’
Deze zondag ging hij weer uit rijden met zijn volgers. Zaterdagavond kregen de actievoerders toestemming van de Veiligheidsregio Drenthe (VRD), maar ze moesten de snelweg mijden. Met ongeveer 25 auto’s vanuit Beilen. Met loeiende sirenes en claxons door woonwijken. Geschal uit speakers. En waarom? ,,Nou, wat ik zeg: voor boeren, vrijheid en tradities. Als we met z’n allen naar Den Haag gaan, worden we in elkaar geslagen. Daarom doen we het op deze manier.’’
Als ondernemer kan Huzen best leven met de VVD-politiek, zoals hij het huidige beleid noemt. Sterker nog, zijn bedrijf vaart er wel bij. ,,Ik hoef dit niet te doen, ik heb het goed. Maar onder de mensen zit zoveel woede, die zich de afgelopen tien jaar heeft opgestapeld, dat iets in mij zegt dat ik deze kar moet trekken. Als 60 procent voor dit kabinet stemt, heeft 40 procent het nakijken. Boeren worden weggezet als varkens en gezinnen moeten van 50 euro per week rondkomen. Geen perspectief. Helemaal niks. Als je in die positie zit, kun je er verschrikkelijk lelijk van worden. Dan komt er een moment dat mensen zeggen: ik doe niet meer mee aan die poppenkast. En daar zijn we zo langzamerhand aanbeland.’’
