Geheimzinnig nachtelijk geknal, poep en een eenzame agressieveling in Emmen. 'Denk maar niet dat ze aan de kant gaan'

Nachtelijke geknal. Wie je erop aanspreekt in de Emmense wijk De Rietlanden, heeft het gehoord. De enkeling die het nog nooit heeft gehoord, geeft aan een goede slaper te zijn. „Ik denk dat het vuurwerk is”, zegt Laura Gerrits. In de Facebookgroep I love Emmen wordt druk gespeculeerd over de herkomst van de knallen: er wordt geheid, het is vuurwerk, het zijn illegale kanonnen waarmee ganzen worden verjaagd.

De drie dames die met ieder een boomertje aan de lijn door de wijk slenteren - „Wij zijn de boomerclub” - staan voor een raadsel. „Het is vast vuurwerk.”

Vuurwerk? Of een jager? „Ik hoorde het laatst ook. Ik dacht nog: mag je nu wel jagen?”

Over een ding zijn ze het wel eens. „Het komt uit de richting van de Nieuw-Amsterdamsestraat.”

De suggestie dat het gaat om boeren die ganzen verjagen, komt de dames nou niet direct heel waarschijnlijk voor, als ze heel eerlijk zijn.

Maar nu we het tóch over ganzen hebben... Dáár weten ze nog wel een paar verhalen over. Niet over de nijlganzen (eigenlijk eenden) die af en toe met honderden tegelijk over de waterrijke wijk vliegen, maar over de ongeveer twintig grauwe ganzen die door de wijk waggelen. „Ik vind het gek: ik moet altijd een zakje mee om de poep van mijn hond op te ruimen, maar je kunt hier niet over straat zonder in de ganzenpoep te stappen. Op de grasvelden waag ik me al helemaal niet”, aldus een van de drie.

Een van de andere dames van de boomerclub vult aan: „Soms lopen ze midden op straat. Denk maar niet dat ze aan de kant gaan.”

„Ze poepen om de paar minuten.”

„De gemeente heeft hekjes langs de vijvers geplaatst, maar daar trekken ze zich ook al niks van aan.”

„Ga maar eens kijken op de brug verderop.”

Inderdaad, verderop op de Spechtenveld graast een koppel tamme ganzen (ook wel soepganzen genoemd). „Het is een familie”, weet een bewoonster van de Watersnip. „Ze wonen hier, je krijgt ze nooit meer weg.”

De ganzen zorgen onbedoeld voor een onderhuidse oorlog tussen hondenbezitters en bewoners van de Watersnip die gesteld zijn op hun vrije uitzicht. Achter de huizen loopt een watertje. Daar kijken ze in de straat op uit.

Maar tussen de erfgrens en het water ligt nog een strook gemeentegrond waarvan dankbaar gebruik wordt gemaakt door zich onbekommerd aan de lopende band ontlastende ganzen én door hondenbezitters. „Nu hebben onze buren aan de ene kant en aan de andere kant een kniehooghekje geplaatst. Daar is over geklaagd bij de gemeente door hondenbezitters omdat die hekjes levensgevaarlijk zouden zijn. De buren moeten de hekjes nu eigenlijk weghalen.”

Buurtgenote Lisette Vogelvanger kent de groep ganzen ook. „Er is er een bij die heel agressief was. Die liep altijd alleen.”

Volgens de bewoonster van de Watersnip was deze gans gewond. Ze kijkt er niet van op. „Ze lopen gewoon over straat. Voor je het weet heb je er een onder de auto.”

Voor we het vergeten: horen ze aan de Watersnip ook knallen? „Zeker! Ik denk dat het tegen de nijlganzen is. Die vliegen hier af en toe met honderden tegelijk over.”

Vlak buiten de wijk, op een erf aan de Verlengde Herendijk waar een half dozijn mannen onkruid tussen de tegels verwijdert, weten ze te vertellen dat de boer van het perceel tussen Verlengde Herendijk en de Puurwaterfabriek Emmen met een carbidkanon knalt om kraaien en ganzen te verjagen.